I. 1 Beatus vir, qui non sequitur consilium impiorum,
Et viam peccatorum non ingreditur,
Et in conventu protervorum non sedet;
2 Sed in lege Domini voluptas eius est,
Et de lege eius meditatur die ac nocte.
3 Et est tamquam arbor
Plantata iuxta rivos aquarum,
Quae fructum praebet tempore suo,
Cuiusque folia non marcescunt,
Et quaecumque facit, prospere procedunt.
4 Non sic impii, non sic;
Sed tamquam palea, quam dissipat ventus.
5 Ideo non consistent impii in iudicio,
Neque peccatores in concilio iustorum.
6 Quoniam Dominus curat viam iustorum,
Et via impiorum peribit.
II. 1 Quare tumultuantur gentes
Et populi meditantur inania?
2 Consurgunt reges terrae
Et principes conspirant simul
Adversus Dominum et adversus Christum eius:
3 Dirumpamus vincula eorum
Et proiciamus a nobis laqueos eorum!
4 Qui habitat in caelis, ridet,
Dominus illudit eis.
5 Tum loquitur ad eos in ira sua,
Et in furore suo conturbat eos:
6 At ego constitui regem meum
Super Sion, montem sanctum meum!
7 Promulgabo decretum Domini:
Dominus dixit ad me: Filius meus es tu, ego hodie genui te.
8 Postula a me et dabo tibi gentes in hereditatem
Et in possessionem tuam terminos terrae.
9 Reges eas virga ferrea,
Tamquam vas figuli confringes eas.
10 Et nunc, reges, intellegite;
Erudimini, qui gubernatis terram.
11 Servite Domino in timore et exsultate ei;
Cum tremore 12 praestate obsequium illi,
Ne irascatur et pereatis de via,
13 Cum cito exarserit ira eius.
Beati omnes qui confugiunt ad eum.
III. 1 Psalmus. Davidis, cum fugit a filio suo Absalom.
2 Domine, quam multi sunt qui tribulant me,
Multi insurgunt adversum me.
3 Multi sunt qui de me dicunt:
Non est salus ei in Deo.
4 Tu autem, Domine, clipeus meus es,
Gloria mea, qui erigis caput meum.
5 Voce mea ad Dominum clamavi,
Et exaudivit me de monte sancto suo.
6 Ego decubui et obdormivi:
Exsurrexi, quia Dominus sustentat me.
7 Non timebo milia populi,
Quae in circuitu contra me consistunt.
8 Exsurge, Domine!
Salvum me fac, Deus meus!
Nam maxillam percussisti omnium adversantium mihi,
Dentes peccatorum confregisti.
9 Penes Dominum est salus:
Super populum tuum sit benedictio tua!
IV. 1 Magistro chori. Fidibus. Psalmus Davidis.
2 Cum invocavero, exaudi me, Deus iustitiae meae,
Qui in tribulatione me sublevasti;
Miserere mei et exaudi orationem meam.
3 Viri, quousque estis graves corde?
Quare diligitis vanitatem et quaeritis mendacium?
4 Scitote: mirabilem facit Dominus sanctum suum;
Dominus exaudiet me, cum invocavero eum.
5 Contremiscite et nolite peccare,
Recogitate in cordibus vestris,
In cubilibus vestris, et obmutescite.
6 Sacrificate sacrificia justa,
Et sperate in Domino.
7 Multi dicunt: Quis ostendet nobis bona?
Extolle super nos lumen vultus tui, Domine!
8 Dedisti laetitiam in cor meum
Maiorem, quam cum abundant tritico et vino.
9 In pace, simul ac decubui, obdormisco,
10 Quoniam tu solus, Domine,
In securitate me constituis.
V. 1 Magistro chori. Ad tibias. Psalmus. Davidis.
2 Verba mea auribus percipe, Domine,
Attende gemitum meum,
3 Adverte voci orationis meae,
Rex meus et Deus meus!
Te enim deprecor, 4 Domine;
Mane audis vocem meam;
Mane propono tibi preces meas et exspecto.
5 Tu enim non es Deus cui placeat iniquitas,
Malignus apud te non commoratur,
6 Neque impii consistunt coram te.
Odisti omnes qui patrant iniquia,
7 Perdis omnes qui loquuntur mendacium;
Virum cruentum et dolosum
Abominatur Dominus.
8 Ego autem, pro multitudine gratiae tuae,
Ingrediar domum tuam,
Prosternar ad templum sanctum tuum
In timore tuo, 9 Domine.
Deduc me in iustitia tua propter inimicos meos;
Complana viam tuam coram me.
10 Nam in ore istorum non est sinceritas;
Cor eorum insidias molitur;
Sepulcrum patens est guttur eorum;
Linguis suis blandiuntur.
11 Castiga eos, Deus.
Excidant consiliis suis;
Propter crimina eorum multa expelle eos,
Nam contra te rebelles sunt.
12 Laetentur autem omnes qui confugiunt ad te,
In perpetuum exsultent.
Et protegas eos et laetentur de te,
Qui diligunt nomen tuum.
13 Nam tu benedices iusto, Domine:
Benevolentia, velut scuto, circumdabis eum.
VI. 1 Magistro chori. Fidibus, Super octavam.
Psalmus. Davidis.
2 Domine, noli me arguere in ira tua,
Nec me corripere in furore tuo.
3 Miserere mei, Domine, quoniam infirmus sum;
Sana me, Domine, quoniam conturbata sunt ossa mea,
4 Et anima mea conturbata est valde;
Sed tu, Domine, quousque?
5 Revertere, Domine, eripe animam meam,
Salvum me fac propter misericordiam tuam,
6 Quoniam non est in morte qui recordetur tui:
Apud inferos quis te laudat?
7 Defessus sum gemitu meo,
Fletu per singulas noctes rigo lectum meum,
Lacrimis meis stratum meum perfundo.
8 Caligat maerore oculus meus,
Inveterascit propter omnes inimicos meos.
9 Recedite a me omnes qui facitis iniquitatem,
Quoniam Dominus audivit vocem fletus mei;
10 Dominus audivit precationem meam,
Dominus orationem meam suscepit.
11 Erubescant et conturbentur vehementer omnes inimici mei;
Recedant et erubescant velociter.
VII. 1 Lamentatio Davidis, quam cantavit Domino
propter Chus Beniaminitam.
2 Domine Deus meus, ad te confugio;
Salva me ab omnibus persequentibus me et libera me;
3 Ne quis rapiat ut leo animam meam,
Discerpat, nec sit qui eripiat.
4 Domine Deus meus, si feci istud,
Si est iniquitas in manibus meis,
5 Si attuli amico meo malum,
Qui salvavi adversantes mihi iniuste:
6 Insequatur inimicus animam meam et apprehendat,
Conculcet in terram vitam meam,
Et honorem meum in pulverem prosternat.
7 Exsurge, Domine, in ira tua,
Erige te contra rabiem opprimentium me,
Et surge pro me in iudicio, quod indixisti.
8 Et coetus nationum circumdet te,
Et sede super eum in alto.
9 Dominus iudex est populorum:
Ius redde mihi, Domine, secundum iustitiam meam
Et secundum innocentiam, quae est in me.
10 Desinat nequitia impiorum et confirma iustum,
Scrutans corda et renes, Deus iuste.
11 Clipeus mihi est Deus,
Qui salvat rectos corde.
12 Deus est iudex iustus,
Et Deus comminans cotidie.
13 Nisi convertantur, acuet gladium suum,
Tendet arcum et diriget eum,
14 Et eis parabit tela mortis,
Sagittas suas faciet ardentes.
15 Ecce, concepit iniquitatem et gravidus est malitia
Et parit dolum.
16 Fossam fodit et excavavit,
Sed incidit in foveam quam fecit.
17 Convertetur malitia eius in caput ipsius,
Et in verticem ipsius violentia eius redibit.
18 Ego autem laudabo Dominum pro iustitia eius,
Et psallam nomini Domini altissimi.
VIII. 1 Magistro chori. Ad modum cantici Torcularia... Psalmus. Davidis.
2 Domine, Domine noster, quam admirabile est nomen tuum in universa terra,
Quia extulisti maiestatem tuam super caelos.
3 Ex ore infantium et lactentium parasti laudem contra adversarios tuos,
Ut compescas inimicum et hostem.
4 Cum video caelos tuos, opus digitorum tuorum,
Lunam et stellas quae tu fundasti:
5 Quid est homo, quod memor es eius?
Aut filius hominis, quod curas de eo?
6 Et fecisti eum paulo minorem angelis,
Gloria et honore coronasti eum;
7 Dedisti ei potestatem super opera manuum tuarum,
Omnia subiecisti pedibus eius:
8 Oves et boves universos,
Insuper et pecora campi,
9 Volucres caeli et pisces maris:
Quidquid perambulat semitas marium.
10 Domine, Domine noster, quam admirabile est nomen tuum in universa terra!
IX. 1 Magistro chori. Ad modum cantici mut labben. Psalmus. Davidis.
2 Celebrabo te, Domine, toto corde meo,
Enarrabo omnia mirabilia tua.
3 Laetabor et exsultabo de te,
Psallam nomini tuo, Altissime,
4 Quia cesserunt inimici mei retrorsum,
Corruerunt et perierunt a facie tua.
5 Nam suscepisti iudicium meum et causam meam,
Sedisti super solium, iudex iustus.
6 Increpasti gentes, perdidisti impium,
Nomen eorum delesti in aeternum.
7 Inimici defecerunt, in ruinas sempiternas acti,
Et urbes destruxisti: periit memoria eorum.
8 Dominus autem in aeternum sedet,
Stabilivit ad iudicandum solium suum.
9 Et ipse iudicabit orbem cum iustitia,
Ius dicet populis cum aequitate.
10 Et erit Dominus refugium oppresso,
Refugium opportunum temporibus angustiae.
11 Et sperabunt in te qui noverunt nomen tuum,
Quia non derelinquis quaerentes te, Domine.
12 Psallite Domino qui habitat in Sion,
Annuntiate in populis opera eius,
13 Quia ultor sanguinis recordatus est eorum,
Non est oblitus clamoris pauperum.
14 Miserere mei, Domine: vide afflictionem quam patior ab inimicis meis,
Extollens me de portis mortis,
15 Ut annuntiem omnes laudes tuas in portis filiae Sion,
Et exsultem de auxilio tuo.
16 Demersae sunt gentes in foveam quam fecerunt,
Laqueo, quem absconderunt, captus est pes eorum.
17 Manifestavit se Dominus, iudicium fecit;
Operibus manuum suarum irretitus est peccator.
18 Recedant peccatores ad inferos,
Omnes gentes quae oblitae sunt Dei.
19 Neque enim in perpetuum oblivioni dabitur pauper,
Fiducia miserorum non peribit in aeternum.
20 Exsurge, Domine: ne praevaleat homo;
Iudicentur gentes in conspectu tuo.
21 Incute, Domine, terrorem eis;
Sciant gentes se homines esse.
22 (1) Quare, Domine, distas procul,
Abscondis te temporibus angustiae,
23 (2) Dum superbit impius, vexatur miser,
Capitur dolis quos ille confinxit?
24 (3) Nam peccator gloriatur de cupidine sua,
Et rapax blasphemat, Dominum spernit.
25 (4) Ait impius in superbia mentis: Non vindicabit;
Non est Deus: haec est omnis cogitatio eius.
26 (5) Prosperae sunt viae eius omni tempore;
Longe distant iudicia tua a mente eius;
Omnes adversarios suos contemnit.
27 (6) Dicit in corde suo: Non commovebor:
A generatione in generationem non ero infelix.
28 (7) Maledictione os eius plenum est et fraude et dolo.
Sub lingua eius labor et vexatio.
29 (8) Sedet in insidiis prope vicos,
In occultis occidit innocentem;
Oculi eius pauperem speculantur.
30 (9) Insidiatur in latebris sicut leo in spelunca sua;
Insidiatur ut rapiat miserum:
Rapit miserum trahitque in rete suum.
31 (10) Incurvatur, prosternit se humi,
Et violentia eius pauperes cadunt.
32 (11) Dicit in corde suo: Oblitus est Deus,
Avertit faciem suam, non videt unquam.
33 (12) Exsurge, Domine Deus, extolle manum tuam!
Noli pauperum oblivisci!
34 (13) Quare spernit impius Deum,
Dicit in corde suo: Non vindicabit?
35 (14) Tu autem vides: tu laborem et maerorem consideras,
Ut ponas ea in manibus tuis.
Tibi se pauper committit,
Orphano tu es adiutor!
36 (15) Contere bracchium peccatoris et maligni:
Vindicabis malitiam eius, nec subsistet.
37 (16) Dominus rex est in saeculum saeculi,
Perierunt gentes de terra eius.
38 (17) Desiderium miserorum audisti, Domine,
Confirmasti cor eorum, aurem praebuisti,
39 (18) Ut ius tuearis orphani et oppressi,
Neque ultra terrorem incutiat homo terrenus.
X. 1 Magistro chori. Davidis.
2 Ad Dominum confugio; quomodo dicitis animae meae:
Transvola in montem sicut avis!
3 Ecce enim peccatores tendunt arcum,
Ponunt sagittam suam super nervum,
Ut sagittent in obscuro rectos corde.
4 Quando fundamenta evertuntur,
Iustus quid facere valet?
5 Dominus in templo sancto suo;
Dominus - in caelo sedes eius.
Oculi eius respiciunt,
Palpebrae eius scrutantur filios hominum.
6 Dominus scrutatur iustum et impium;
Qui diligit iniquitatem, hunc odit anima eius.
7 Pluet super peccatores carbones ignitos et sulphur;
Ventus aestuans pars calicis eorum.
8 Nam iustus est Dominus, iustitiam diligit;
Recti videbunt faciem eius.
XI. 1 Magistro chori. Super octavam. Psalmus. Davidis.
2 Salva, Domine! Nam deficiunt pii,
Desiit fidelitas inter filios hominum.
3 Fallacia loquuntur unusquisque ad proximum suum,
Labiis dolosis loquuntur et duplici corde.
4 Exstirpet Dominus omnia labia dolosa,
Linguam magiloquam,
5 Eos qui dicunt: Lingua nostra fortes sumus;
Labia nostra pro nobis sunt: quis nobis est dominus?
6 Propter afflictionem humilium et gemitum pauperum,
Nunc exsurgam, dicit Dominus:
Conferam salutem ei qui desiderat eam.
7 Eloquia Domini sunt eloquia sincera,
Argentum probatum, separatum a terra, purgatum septies.
8 Tu, Domine, servabis nos,
Custodies nos a generatione hac in aeternum.
9 In circuitu impii ambulant,
Cum se extollunt vilissimi hominum.
XII. 1 Magistro chori. Psalmus. Davidis.
2 Quousque, Domine? oblivisceris mei omnino?
Quousque abscondes faciem tuam a me?
3 Quousque volvam dolores in anima mea,
Maerorem in corde meo cotidie?
Qousque se extollet inimicus meus super me?
4 Respice, exaudi me, Domine, Deus meus!
Illustra oculos meos, ne obdormiam in morte,
5 Ne dicat inimicus meus: Devici eum:
Ne exsultent adversarii mei, quod corruerim:
6 Cum confisus sim in misericordia tua.
Exsultet cor meum de auxilio tuo;
Cantem Domino, qui bona tribuit mihi.
XIII. 1 Magistro chori. Davidis.
Dicit insipiens in corde suo:
Non est Deus.
Corrupti sunt, abominanda egerunt;
Non est, qui faciat bonum.
2 Dominus de caelo prospicit super filios hominum,
Ut videat num sit, qui intellegat et quaerat Deum.
3 Omnes simul aberraverunt, depravati sunt:
Non est qui faciat bonum, non est nec unus.
4 Nonne resipiscent omnes qui faciunt iniquitatem,
Qui devorant populum meum, sicut comedunt panem?
Dominum non invocaverunt:
5 Tum trepidabunt timore,
Quoniam Deus cum generatione iusta est.
6 Consilium miseri vultis confundere:
Sed Dominus est refugium eius.
7 Utinam veniat ex Sion salus Israel!
Cum verterit Dominus sortem populi sui,
Exsultabit Iacob, laetabitur Israel.
XIV. 1 Psalmus. Davidis.
Domine, quis commorabitur in tabernaculo tuo,
Quis habitabit in monte sancto tuo?
2 Qui ambulat sine macula et facit iustitiam
Et cogitat recta in corde suo,
3 Nec calumniatur lingua sua;
Qui non facit proximo suo malum,
Neque opprobrium infert vicino suo;
4 Qui contemptibilem aestimat improbum,
Timentes vero Dominus honorat;
5 Qui, etsi iuravit cum damno suo, non mutat,
Pecuniam suam non dat ad usuram
Neque accipit munera contra innocentem.
Qui facit haec,
Non movebitur in aeternum.
XV. 1 Miktam. Davidis.
Conserva me, Deus, quoniam confugio ad te,
2 Dico Domino: Dominus meus es tu;
Bonum mihi non est sine te.
3 In sanctos, qui sunt in terra eius,
Quam mirabilem fecit omnem affectum meum!
4 Multiplicant dolores suos
Qui sequuntur deos alienos.
Non libabo sanguinem libationum eorum,
Nec pronuntiabo nomina eorum labiis meis.
5 Dominus pars hereditatis meae et calicis mei:
Tu es qui tenes sortem meam.
6 Funes ceciderunt mihi in amoena;
Et hereditas mea perplacet mihi.
7 Benedico Domino, quod dedit mihi consilium,
Quod vel per noctem me monet cor meum.
8 Pono Dominum in conspectu meo semper;
Quoniam a dextris meis est, non commovebor.
9 Propter hoc laetatur cor meum et exsultat anima mea,
Insuper et caro mea requiescet secura,
10 Quia non relinques animam meam apud inferos,
Non sines sanctum tuum videre corruptionem.
11 Ostendes mihi semitam vitae,
Ubertatem gaudiorum apud te,
Delicias ad dexteram tuam in perpetuum.
XVI. 1 Precatio. Davidis.
Audi, Domine, iustam causam,
Attende clamorem meum,
Auribus percipe orationem meam ex labiis non dolosis.
2 A conspectu tuo iudicium de me prodeat:
Oculi tui vident quae recta sunt.
3 Si scrutaris cor meum, si visitas nocte, si igne me probas,
Non invenies in me iniquitatem.
Non est transgressum os meum 4 hominum more;
Secundum verba labiorum tuorum ego custodivi vias legis.
5 Firmiter inhaesit gressus meus semitis tuis,
Non titubarunt pedes mei.
6 Ego te invoco, quoniam exaudies me, Deus;
Inclina aurem tuam mihi, audi verbum meum.
7 Mirabilem ostende misericordiam tuam,
Qui ab adversantibus salvas confugientes ad dexteram tuam.
8 Custodi me ut pupillam oculi,
Sub umbra alarum tuarum absconde me
9 A peccatoribus, qui vim inferunt mihi.
Inimici mei cum furore me circumveniunt,
10 Crassum cor suum praecludunt,
Ore suo loquuntur superbe.
11 Passus eorum nunc me circumdant,
Oculos suos intendunt, ut in terram prosternant,
12 Similes leoni, qui inhiat praedae,
Et catulo leonis, qui in abditis sedet.
13 Exsurge, Domine, occurre illi, prosterne eum,
Eripe a peccatore animam meam gladio tuo,
14 Manu tua ab hominibus, Domine:
Ab hominibus, quorum portio est haec vita,
Et quorum ventrem imples opibus tuis;
Quorum filii saturantur
Et relinquunt, quod eis superest, parvulis suis.
15 Ego autem in iustitia videbo faciem tuam,
Satiabor, evigilans, aspectu tuo.
XVII. 1 Magistro chori. Davidis, servi Domini, qui locutus est
ad Dominum verba huius cantici, quando Dominus eum liberavit
e potestate omnium inimicorum suorum et e manu Saul.
2 Dixit igitur:
Diligo te, Domine, fortitudo mea.
3 Domine, petra mea, arx mea, liberator meus,
Deus meus, rupes mea, in quam confugio,
Clipeus meus, cornu salutis meae, praesidium meum!
4 Laudabilem invocabo Dominum,
Et ab inimicis meis salvus ero.
5 Circumdederunt me fluctus mortis,
Et torrentes perniciosi terruerunt me;
6 Funes inferni circumplexi sunt me,
Invaserunt me laquei mortis:
7 In tribulatione mea invocavi Dominum,
Et ad Deum meum clamavi;
Et audivit de templo suo vocem meam,
Et clamor meus introivit in aures eius.
8 Et concussa est et contremuit terra,
Fundamenta montium conturbata sunt
Et concussa sunt, quia flagrabat ira.
9 Ascendit fumus e naribus eius,
Et ignis ex ore eius consumens,
Carbones ab eo succensi.
10 Et inclinavit caelos et descendit,
Et atrum nubilum erat sub pedibus eius.
11 Et vectus est super cherub et volavit,
Et ferebatur super alas venti.
12 Induit tenebras ut velamentum,
Ut tegumentum aquam tenebrosam, nubila densa.
13 Ob fulgorem in conspectu eius
Exarserunt carbones igniti.
14 Et intonuit de caelo Dominus,
Et Altissimus emisit vocem suam,
15 Et misit sagittas suas et dissipavit eos,
Fulgura multa, et profligavit eos.
16 Et apparuerunt alvei maris
Et nudata sunt fundamenta orbis terrarum
Ab increpatione Domini,
A flatu spiritus irae eius.
17 Extendit manum ex alto, prehendit me,
Extraxit me de aquis multis.
18 Eripuit me de inimico meo fortissimo,
Et ab osoribus meis, qui erant me validiores.
19 Invadebant me die mihi funesto,
Sed Dominus factus est praesidium mihi,
20 Et eduxit me in campum spatiosum,
Salvum me fecit, quia diligit me.
21 Rependit mihi Dominus secundum iustitiam meam,
Secundum puritatem manuum mearum retribuit mihi.
22 Quia custodivi vias Domini
Nec peccando recessi a Deo meo,
23 Quia omnia mandata eius prae oculis habui,
Et praecepta eius a me non removi,
24 Sed fui integer coram eo,
Et a culpa servavi me.
25 Et retribuit mihi Dominus secundum iustitiam meam,
Secundum puritatem manuum mearum coram oculis eius.
26 Erga virum pium ostendis te pium,
Erga integrum integre agis,
27 Erga purum te monstras purum,
Erga versutum te praebes prudentem.
28 Nam tu populum humilem salvum facis,
Oculos autem elatos affligis.
29 Nam tu splendere facis lucernam meam, Domine;
Deus meus, illuminas tenebras meas.
30 Nam per te incurro in turmas hostiles,
Et per Deum meum transilio murum.
31 Dei via est integra,
Eloquium Domini igne probatum;
Ipse clipeus est omnibus confugientibus ad eum.
32 Quisnam est deus praeter Dominum?
Aut quae petra praeter Deum nostrum?
33 Deus, qui praecinxit me fortitudine
Et fecit integram viam meam,
34 Qui celeres fecit pedes meos ut pedes cervarum,
Et super excelsa statuit me,
35 Qui exercuit manus meas ad proelium,
Et ad arcum aereum tendendum bracchia mea.
36 Et dedisti mihi clipeum tuum salvantem,
Et dextera tua sustentavit me,
Et sollicitudo tua grandem me fecit.
37 Latam fecisti viam gressibus meis,
Nec vacillarunt pedes mei.
38 Insequebar inimicos meos et apprehendebam illos
Nec revertebar, donec confeceram eos.
39 Confregi illos nec potuerunt surgere,
Ceciderunt sub pedibus meis.
40 Et praecinxisti me fortitudine ad proelium,
Et resistentes mihi sub me curvasti,
41 Et inimicos meos in fugam vertisti,
Et, qui oderunt me, disperdidisti.
42 Clamaverunt - neque erat qui salvos faceret;
Ad Dominum - neque eos audivit.
43 Et disieci eos ut pulverem ante ventum,
Ut lutum platearum contudi eos.
44 Eripuisti me de contentionibus populi,
Caput nationum me constituisti.
Populus, quem non noveram, servavit mihi,
45 Ad primum auditum oboedivit mihi;
Alienigenae blanditi sunt mihi,
46 Alienigenae palluerunt, exierunt trementes ex arcibus suis.
47 Vivat Dominus, et benedicta sit Petra mea,
Et laudibus extollatur Deus, salvator meus,
48 Deus qui dedit ultionem mihi
Et populos mihi subiecit;
49 Qui liberasti me ab inimicis meis,
Et super resistentes mihi extulisti me,
A viro violento me eripuisti.
50 Propterea celebrabo te in nationibus, Domine,
Et nomini tuo psalmum dicam:
51 Qui magnas victorias dedisti regi tuo
Et misericordiam fecisti uncto tuo,
David et semini eius in aeternum.
XVIII. 1 Magistro chori. Psalmus. Davidis.
2 Caeli enarrant gloriam Dei,
Et opus manuum eius annuntiat firmamentum.
3 Dies diei effundit verbum,
Et nox nocti tradit notitiam.
4 Non est verbum et non sunt sermones,
Quorum vox non percipiatur:
5 In omnem terram exit sonus eorum,
Et usque ad fines orbis eloquia eorum,
Ibi posuit soli tabernaculum suum,
6 Qui procedit ut sponsus de thalamo suo,
Exsultat ut gigas percurrens viam.
7 A termino caeli fit egressus eius,
Et circuitus eius usque ad terminum caeli,
Nec quidquam subtrahitur ardori eius.
8 Lex Domini perfecta, recreans animam;
Praescriptum Domini firmum, instituens rudem;
9 Praecepta Domini recta, delectantia cor;
Mandatum Domini mundum, illustrans oculos;
10 Timor Domini purus, permanens in aeternum;
Iudicia Domini vera, iusta omnia simul,
11 Desiderabilia super aurum et obryzum multum
Et dulciora melle et liquore favi.
12 Etsi servus tuus attendit illis,
In iis custodiendis sedulus est valde,
13 Errata tamen quis animadvertit?
A mihi occultis munda me.
14 A superbia quoque prohibe servum tuum,
Ne dominetur in me,
Tunc integer ero et mundus
A delicto grandi.
15 Accepta sint eloquia oris mei et meditatio cordis mei
Coram te, Domine, Petra mea et Redemptor meus.
XIX. 1 Magistro chori. Psalmus. Davidis.
2 Exaudiat te Dominus die tribulationis,
Protegat te nomen Dei Iacob.
3 Mittat tibi auxilium de Sancto,
Et de Sion te sustentet,
4 Memor sit omnium oblationum tuarum,
Et holocaustum tuum habeat gratum.
5 Tribuat tibi quae optat cor tuum
Et impleat omne consilium tuum.
6 Laetemur de victoria tua,
Et in nomine Dei nostri extollamus vexilla;
Impleat Dominus omnes petitiones tuas!
7 Iam novi Dominum tribuisse victoriam uncto suo,
Exaudisse eum de caelo sancto suo
Fortitudine victricis dexterae suae.
8 Illi curribus et isti equis,
Nos autem nomine Domini, Dei nostri, fortes sumus;
9 Illi collapsi sunt et ceciderunt,
Nos vero stamus et permanemus.
10 Domine, victoriam tribue regi
Et exaudi nos, quo die te invocamus.
XX. 1 Magistro chori. Psalmus. Davidis.
2 Domine, de potentia tua laetatur rex,
Et de auxilio tuo quam vehementer exsultat!
3 Desiderium cordis eius tribuisti ei,
Et petitionem labiorum eius non denegasti.
4 Nam benedictionibus faustis praevenisti eum,
Imposuisti capiti eius coronam de auro puro.
5 Vitam petiit a te: tribuisti ei
Longitudinem dierum in saeculum saeculi.
6 Magna est gloria eius auxilio tuo,
Maiestatem et decorem posuisti super eum.
7 Etenim fecisti eum benedictionem in saeculum,
Laetificasti eum gaudio in conspectu tuo.
8 Nam rex confidit in Domino,
Et propter gratiam Altissimi non commovebitur.
9 Superveniat manus tua omnibus inimicis tuis;
Dextera tua inveniat eos qui te oderunt.
10 Pone eos ut in fornace ignis,
Cum apparuerit facies tua.
Dominus in ira sua consumat eos,
Et ignis devoret eos.
11 Prolem eorum perde de terra,
Et semen eorum e filiis hominum.
12 Si intentaverint in te malum,
Moliti sint dolum, non praevalebunt;
13 Nam in fugam convertes eos,
Tendes arcum tuum in faciem eorum.
14 Exsurge, Domine, in potentia tua!
Canemus et celebrabimus fortitudinem tuam.
XXI. 1 Magistro chori. Psalmus. Davidis.
2 Deus meus, Deus meus, quare me dereliquisti?
Longe abes a precibus, a verbis clamoris mei.
3 Deus meus, clamo per diem, et non exaudis,
Et nocte, et non attendis ad me.
4 Tu autem in sanctuario habitas,
Laus Israel.
5 In te speraverunt patres nostri,
Speraverunt et liberasti eos;
6 Ad te clamaverunt et salvi facti sunt,
In te speraverunt et non sunt confusi.
7 Ego autem sum vermis et non homo,
Opprobrium hominum et despectio plebis.
8 Omnes videntes me derident me,
Diducunt labia, agitant caput:
9 Confidit in Domino: liberet eum,
Eripiat eum, si diligit eum.
10 Tu utique duxisti me inde ab utero;
Securum me fecisti ad ubera matris meae.
11 Tibi traditus sum inde ab ortu,
Ab utero matris meae Deus meus es tu.
12 Ne longe steteris a me, quoniam tribulor;
Prope esto: quia non est adiutor.
13 Circumstant me iuvenci multi,
Tauri Basan cingunt me.
14 Aperiunt contra me os suum,
Sicut leo rapax et rugiens.
15 Sicut aqua effusus sum,
Et disiuncta sunt omnia ossa mea:
Factum est cor meum tamquam cera,
Liquescit in visceribus meis.
16 Aruit tamquam testa guttur meum,
Et lingua mea adhaeret faucibus meis,
Et in pulverem mortis deduxisti me.
17 Etenim circumstant me canes multi,
Caterva male agentium cingit me.
Foderunt manus meas et pedes meos,
18 Dinumerare possum omnia ossa mea.
Ipsi vero aspiciunt et videntes me laetantur;
19 Dividunt sibi indumenta mea,
Et de veste mea mittunt sortem.
20 Tu autem, Domine, ne longe steteris:
Auxilium meum, ad iuvandum me festina.
21 Eripe a gladio animam meam,
Et de manu canis vitam meam;
22 Salva me ex ore leonis
Et me miserum a cornibus bubalorum.
23 Enarrabo nomen tuum fratribus meis,
In medio coetu laudabo te.
24 Qui timetis Dominum, laudate eum;
Universum semen Iacob, celebrate eum:
25 Timete eum, omne semen Israel.
Neque enim sprevit nec fastidivit miseriam miseri;
Neque abscondit faciem suam ab eo
Et, dum clamavit ad eum, audivit eum.
26 A te venit laudatio mea in coetu magno,
Vota mea reddam in conspectu timentium eum.
27 Edent pauperes et saturabuntur,
Laudabunt Dominum, qui quaerunt eum:
Vivant corda vestra in saecula.
28 Recordabuntur et convertentur ad Dominum
Universi fines terrae;
Et procumbent in conspectu eius
Universae familiae gentium,
29 Quoniam Domini est regnum,
Et ipse dominatur in gentibus.
30 Eum solum adorabunt omnes qui dormiunt in terra,
Coram eo curvabuntur omnes, qui descendunt in pulverem.
Et anima mea ipsi vivet,
31 Semen meum serviet ei,
Narrabit de Domino generationi 32 venturae,
Et annuntiabunt iustitiam eius populo, qui nascetur:
Haec fecit Dominus.
XXII. 1 Psalmus. Davidis.
Dominus pascit me: nihil mihi deest;
2 In pascuis virentibus cubare me facit.
Ad aquas, ubi quiescam, conducit me;
3 Reficit animam meam.
Deducit me per semitas rectas
Propter nomen suum.
4 Etsi incedam in valle tenebrosa,
Non timebo mala, quia tu mecum es.
Virga tua et baculus tuus:
Haec me consolantur.
5 Paras mihi mensam
Spectantibus adversariis meis;
Inungis oleo caput meum;
Calix meus uberrimus est.
6 Benignitas et gratia me sequentur
Cunctis diebus vitae meae,
Et habitabo in domo Domini
In longissima tempora.
XXIII. 1 Davidis. Psalmus.
Domini est terra et quae replent eam,
Orbis terrarum et qui habitant in eo.
2 Nam ipse super maria fundavit eum,
Et super flumina firmavit eum.
3 Quis ascendet in montem Domini,
Aut quis stabit in loco sancto eius?
4 Innocens manibus et mundus corde,
Qui non intendit mentem suam ad vana,
Nec cum dolo iuravit proximo suo.
5 Hic accipiet benedictionem a Domino
Et mercedem a Deo Salvatore suo.
6 Haec est generatio quaerentium eum,
Quaerentium faciem Dei Iacob.
7 Attolite, portae, capita vestra,
Et attolite vos, fores antiquae,
Ut ingrediatur rex gloriae.
8 Quis est iste rex gloriae?
Dominus fortis et potens,
Dominus potens in proelio.
9 Attolite, portae, capita vestra,
Et attolite vos, fores antiquae,
Ut ingrediatur rex gloriae!
10 Quis est iste rex gloriae?
Dominus exercituum: ipse est rex gloriae.
XXIV. 1 Davidis.
Ad te attollo animam meam,
Domine, 2 Deus meus.
In te confido: ne confundar!
Ne exsultent de me inimici mei!
3 Etenim universi, qui sperant in te, non confundentur;
Confundentur, qui fidem temere frangunt.
4 Vias tuas, Domine, ostende mihi
Et semitas tuas edoce me.
5 Dirige me in veritate tua et doce me,
Quia tu es Deus salvator meus:
Et in te spero semper.
6 Reminiscere miserationum tuarum, Domine,
Et misericordiarum tuarum, quae a saeculo sunt.
7 Peccata iuventutis meae et delicta mea ne memineris;
Secundum misericordiam tuam memento mei tu,
Propter bonitatem tuam, Domine.
8 Bonus et rectus est Dominus:
Propterea peccatores edocet viam.
9 Dirigit humiles in iustitia,
Docet humiles viam suam.
10 Omnes semitae Domini gratia et fidelitas
Iis qui observant foedus et praecepta eius.
11 Propter nomen tuum, Domine,
Dimittes peccatum meum: grande est enim.
12 Quis est vir, qui timet Dominum?
Docet eum, quam viam eligat.
13 In bonis morabitur ipse,
Et semen eius possidebit terram.
14 Familiaris est Dominus timentibus eum,
Et foedus suum manifestat eis.
15 Oculi mei semper ad Dominum,
Quia ipse eruet de laqueo pedes meos.
16 Respice in me et miserere mei,
Nam solus et miser sum ego.
17 Alleva angustias cordis mei,
Et de anxietatibus meis erue me.
18 Vide miseriam meam et laborem meum,
Et dimitte universa delicta mea.
19 Respice inimicos meos: sunt enim multi,
Et odio violento oderunt me.
20 Custodi animam meam et eripe me,
Ne confundar quod confugi ad te.
21 Innocentia et probitas me tueantur,
Quoniam spero in te, Domine.
22 Libera, Deus, Israel
Ex omnibus angustiis eius.
XXV. 1 Davidis.
Ius redde mihi, Domine, quoniam ego in innocentia mea ambulavi.
Et in Domino confisus, non vacillavi.
2 Scrutare me, Domine, et proba me;
Explora renes meos et cor meum.
3 Nam benignitas tua est ante oculos meos,
Et ambulo in veritate tua.
4 Non sedeo cum viris iniquis,
Nec convenio cum dolosis.
5 Odi conventum male agentium
Et cum impiis non consido.
6 Lavo in innocentia manus meas
Et circumeo altare tuum, Domine,
7 Ut palam annuntiem laudem
Et enarrem universa mirabilia tua.
8 Domine, diligo habitaculum domus tuae
Et locum tabernaculi gloriae tuae.
9 Noli auferre cum peccatoribus animam meam
Et cum viris sanguinum vitam meam,
10 In quorum manibus scelus est,
Et quorum dextera plena est muneribus.
11 Ego autem in innocentia mea ambulo:
Redime me et miserere mei.
12 Pes meus stat in via plana,
In conventibus benedicam Domino.
XXVI. 1 Davidis.
Dominus lux mea et salus mea: quem timebo?
Dominus praesidium vitae meae: a quo trepidabo?
2 Cum invadunt me maligni, ut edant carnem meam,
Hostes mei et inimici mei, labuntur et cadunt.
3 Si steterint adversum me castra, non timebit cor meum;
Si surrexerit contra me bellum, ego confidam.
4 Unum peto a Domino: hoc requiro:
Ut habitem in domo Domini cunctis diebus vitae meae,
Ut fruar suavitate Domini,
Et aspiciam templum eius.
5 Etenim abscondet me in tentorio suo die malo,
Occultabit me in abdito tabernaculi sui.
In petram extollet me.
6 Et nunc caput meum erigitur
Super inimicos qui circumstant me,
Et immolabo in tabernaculo eius hostias exsultationis,
Cantabo et psallam Domino.
7 Audi, Domine, vocem meam qua clamo,
Miserere mei et exaudi me.
8 Tibi loquitur cor meum; te quaerit facies mea;
Faciem tuam, Domine, quaero.
9 Noli abscondere faciem tuam a me,
Noli repellere in ira servum tuum.
Auxilium meum es tu; ne abieceris me
Neve dereliqueris me, Deus, salvator meus.
10 Si pater meus et mater mea dereliquerint me,
Dominus tamen me suscipiet.
11 Doce me, Domine, viam tuam,
Et deduc me in semita plana propter adversarios meos.
12 Ne tradideris me desiderio inimicorum meorum,
Quoniam insurrexerunt in me testes mendaces, et qui violentiam spirant.
13 Credo visurum me bona Domini
In terra viventium.
14 Exspecta Dominum, esto fortis,
Et roboretur cor tuum, et exspecta Dominum.
XXVII. 1 Davidis.
Ad te, Domine, clamo;
Petra mea, ne surdus fueris mihi,
Ne, si non audieris me, similis fiam
Descendentibus in foveam.
2 Audi vocem obsecrationis meae, dum ad te clamo,
Dum attollo manus meas ad templum sanctum tuum.
3 Noli me abripere cum peccatoribus
Et cum facientibus inquitatem,
Qui loquuntur pacem cum proximis suis,
Sed malum in animo habent.
4 Da eis secundum acta eorum
Et secundum malitiam facinorum ipsorum.
Secundum opus manuum eorum tribue illis,
Facta eorum redde ipsis.
5 Quia non attendunt ad acta Domini et ad opus manuum eius,
Destruat eos nec restituat eos.
6 Benedictus Dominus, quia audivit vocem obsecrationis meae,
7 Dominus, robur meum et clipeus meus!
In ipso confisum est cor meum, et adiutus sum;
Ideo exsultat cor meum, et cantico meo laudo eum.
8 Dominus robur est populo suo,
Et praesidium salutis uncto suo.
9 Salvum fac populum tuum, Domine, et benedic hereditati tuae,
Et pasce eos, et porta eos usque in aeternum.
XXVIII. 1 Psalmus. Davidis.
Tribuite Domino, filii Dei,
Tribuite Domino gloriam et potentiam!
2 Tribuite Domino gloriam nominis eius,
Adorate Dominum in ornatu sacro.
3 Vox Domini super aquas!
Deus maiestatis intonuit:
Dominus super aquas multas!
4 Vox Domini cum potentia!
Vox Domini cum magnificentia!
5 Vox Domini confringit cedros,
Dominus confringit cedros Libani.
6 Facit subsilire, ut vitulum, Libanum,
Et Sarion, ut pullum bubalorum.
7 Vox Domini elicit flammas ignis,
8 Vox Domini concutit desertum,
Dominus concutit desertum Cades.
9 Vox Domini contorquet quercus et decorticat silvas:
Et in templo eius omnes dicunt: Gloria!
10 Dominus super diluvium sedit,
Et Dominus sedebit rex in aeternum.
11 Dominus fortitudinem populo suo dabit,
Dominus benedicet populo suo cum pace.
XXIX. 1 Psalmus. Canticum festi dedicationis templi. Davidis.
2 Praedicabo te, Domine, quoniam liberasti me,
Nec laetificasti de me inimicos meos.
3 Domine, Deus meus,
Clamavi ad te, et sanasti me;
4 Domine, eduxisti ab inferis animam meam;
Salvasti me ex descendentibus in foveam.
5 Psallite Domino, sancti eius;
Et gratias agite nomini sancto eius.
6 Nam momento durat ira eius,
Per totam vitam benevolentia eius.
Vespere advenit fletus,
Et exsultatio mane.
7 Ego autem dixit in confidentia mea:
Non movebor in aeternum.
8 Domine, in favore tuo praestitisti mihi honorem et potentiam;
Cum abscondisti faciem tuam, factus sum conturbatus.
9 Ad te, Domine, clamo,
Et misericordiam Dei mei imploro:
10 Quid lucri erit ex sanguine meo,
Ex descensu meo in foveam?
An laudabit te pulvis,
Aut praedicabit fidelitatem tuam?
11 Audi, Domine, et miserere mei;
Domine, esto adiutor meus.
12 Convertisti planctum meum in chorum mihi;
Salvasti saccum meum, et cinxisti me laetitia:
13 Ut psallat tibi anima mea nec taceat.
Domine Deus meus, in aeternum laudabo te.
XXX. 1 Magistro chori. Psalmus. Davidis.
2 Ad te, Domine, confugio: ne confundar in aeternum;
In iustitia tua libera me!
3 Inclina ad me aurem tuam,
Festina, ut eripias me.
Esto mihi petra refugii,
Arx munita, ut salves me.
4 Nam tu es petra mea et arx mea,
Et propter nomen tuum deduces me et diriges me.
5 Educes me e reti quod absconderunt mihi,
Quia tu es refugium meum.
6 In manus tuas commendo spiritum meum:
Liberabis me, Domine, Deus fidelis.
7 Odisti eos qui colunt idola vana;
Ego autem in Domino confido.
8 Exsultabo et laetabor de miseratione tua,
Quoniam respexisti miseriam meam,
Adiuvisti in angustiis animam meam,
9 Nec tradidisti me in manum inimici,
Sed statuisti in loco spatioso pedes meos.
10 Miserere mei, Domine, quia in angustiis sum;
Maerore tabescit oculus meus, anima mea et corpus meum.
11 Etenim aerumna consumitur vita mea,
Et anni mei gemitu.
Defecit in afflictione robur meum,
Et ossa mea tabuerunt.
12 Omnibus inimicis meis factus sum opprobrium,
Vicinis meis ludibrium, et terror notis meis;
Qui foris vident me, aufugiunt a me;
13 Oblivione excidi ex corde, quasi mortuus,
Factus tamquam vas confractum.
14 Etenim audivi sibilum multorum - terror est undique!
Convenientes simul contra me, vitam meam auferre meditati sunt.
15 Ego autem in te confido, Domine;
Dico: Deus meus es tu.
16 In manu tua sortes meae;
Eripe me de manu inimicorum meorum et a persequentibus me.
17 Serenum praebe vultum tuum servo tuo,
Salva me in misericordia tua.
18 Domine, ne confundar, quia invocavi te;
Confundantur impii, conticescant, acti ad inferos.
19 Muta fiant labia mendacia,
Quae loquuntur contra iustum insolenter in superbia et contemptu.
20 Quam magna est bonitas tua, Domine,
Quam reservasti timentibus te,
Quam praestas confugientibus ad te,
In conspectu hominum.
21 Protegis eos protectione vultus tui
A conspiratione virorum,
Occultas eos in tentorio
A iurgio linguarum.
22 Benedictus Dominus, quia mirabilem praebuit mihi
Misericordiam suam in urbe munita.
23 Ego autem dixi in trepidatione mea:
Abscissus sum a conspectu tuo:
Tu vero audisti vocem obsecrationis meae,
Cum clamarem ad te.
24 Diligite Dominum, omnes sancti eius!
Fideles conservat Dominus,
Sed retribuit abundanter
Agentibus superbe.
25 Confortamini et roboretur cor vestrum
Omnes, qui speratis in Domino.
XXXI. 1 Davidis. Maskil.
Beatus cuius remissa est iniquitas,
Cuius obtectum est peccatum.
2 Beatus homo cui Dominus non imputat culpam,
Et in cuius spiritu non est dolus.
3 Quamdiu tacui, tabuerunt ossa mea
Inter gemitus meos assiduos.
4 Etenim die noctuque gravis erat super me manus tua,
Consumebatur robur meum velut ardoribus aestivis,
5 Peccatum meum confessus sum tibi,
Et culpam meam non abscondi;
Dixi: Confiteor iniquitatem meam Domino,
Et tu remisisti culpam peccati mei.
6 Propterea orabit ad te omnis pius
In tempore necessitatis.
Cum irruent aquae multae,
Ad eum non pervenient.
7 Tu es refugium mihi, ab angustiis me servabis,
Gaudio salutis meae circumdabis me.
8 Erudiam te, et docebo viam, qua ambules;
Instruam te, firmans super te oculos meos.
9 Nolite esse sicut equus et mulus sine intellectu,
Quorum impetus camo et freno constringitur;
Secus ad te non appropinquant.
10 Multi sunt dolores impii;
Sperantem autem in Domino misericordia circumdat.
11 Laetamini in Domino et gaudete, iusti;
Et exsultate, omnes recti corde.
XXXII. 1 Exsultate, iusti, in Domino:
Rectos decet collaudatio.
2 Celebrate Dominum cithara,
Psalterio decachordo psallite ei.
3 Cantate ei canticum novum,
Bene canite ei cum clangore.
4 Nam rectum est verbum Domini,
Et omne opus eius fidum.
5 Diligit iustitiam et ius:
Gratia Domini plena est terra.
6 Verbo Domini caeli facti sunt,
Et spiritu oris eius omne agmen eorum.
7 Congregat quasi in utre aquas maris:
Ponit in receptaculis fluctus.
8 Timeat Dominum omnis terra:
Ipsum vereantur omnes incolae orbis.
9 Nam ipse dixit et facta sunt;
Ipse mandavit et exstiterunt.
10 Dominus dissipat consilium nationum;
Irritas facit cogitationes populorum.
11 Consilium Domini in aeternum manet:
Cogitationes cordis eius in generationem et generationem.
12 Beata gens, cuius Deus est Dominus:
Populus quem elegit in hereditatem sibi.
13 De caelis respicit Dominus:
Videt omnes filios hominum.
14 De loco habitationis suae prospectat
Omnes qui habitant terram:
15 Qui omnium eorum corda finxit,
Qui attendit ad omnia opera eorum.
16 Non vincit rex multo exercitu:
Bellator non se salvat magno robore.
17 Fallax est equus ad victoriam,
Et magnitudine roboris sui non salvat.
18 Ecce oculi Domini super timentes eum:
In eos qui sperant gratiam eius,
19 Ut eruat a morte animas eorum
Et alat eos in fame.
20 Anima nostra exspectat Dominum:
Adiutor et clipeus noster ipse est.
21 In illo ergo laetatur cor nostrum,
In nomine sancto eius confidimus.
22 Fiat misericordia tua, Domine, super nos,
Quemadmodum speramus in te.
XXXIII. 1 Davidis, quando se mente alienatum simulavit coram Abimelech et,
dimissus ab illo, abiit.
2 Benedicam Domino omni tempore;
Semper laus eius in ore meo.
3 In Domino glorietur anima mea:
Audiant humiles, et laetentur.
4 Magnificate Dominum mecum;
Et extollamus nomen eius simul.
5 Quaesivi Dominum, et exaudivit me;
Et ex omnibus timoribus meis eripuit me.
6 Aspicite ad eum, ut exhilaremini,
Et facies vestrae ne erubescant.
7 Ecce, miser clamavit, et Dominus audivit,
Et ex omnibus angustiis eius salvavit eum.
8 Castra ponit angelus Domini
Circa timentes eum, et eripit eos.
9 Gustate, et videte, quam bonus sit Dominus;
Beatus vir qui confugit ad eum.
10 Timete Dominum, sancti eius,
Quia non est inopia timentibus eum.
11 Potentes facti sunt pauperes et esurierunt;
Quaerentes autem Dominum nullo bono carebunt.
12 Venite, filii, audite me;
Timorem Domini docebo vos.
13 Quis est homo qui diligit vitam,
Desiderat dies, ut bonis fruatur?
14 Cohibe linguam tuam a malo,
Et labia tua a verbis dolosis.
15 Recede a malo, et fac bonum;
Quaere pacem, et sectare eam.
16 Oculi Domini respiciunt iustos,
Et aures eius clamorem eorum.
17 Vultus Domini aversatur facientes mala,
Ut deleat de terra memoriam eorum.
18 Clamaverunt iusti, et Dominus exaudivit eos;
Et ex omnibus angustiis eorum eripuit eos.
19 Prope est Dominus contritis corde,
Et confractos spiritu salvat.
20 Multa sunt mala iusti;
Sed ex omnibus eripit eum Dominus.
21 Custodit omnia ossa eius:
Non confringetur ne unum quidem.
22 In mortem agit impium malitia,
Et qui oderunt iustum, punientur.
23 Dominus liberat animas servorum suorum,
Neque punietur, quicumque confugerit ad eum.
XXXIV. 1 Davidis.
Certa, Domine, contra certantes mecum,
Impugna impugnantes me.
2 Apprehende clipeum et scutum,
Et exsurge in auxilium meum.
3 Vibra lanceam et cohibe persequentes me,
Dic animae meae: Salus tua ego sum.
4 Confundantur et erubescant qui quaerunt vitam meam,
Cedant retrorsum et afficiantur pudore qui cogitant mihi mala.
5 Sint velut palea ante ventum,
Cum angelus Domini pellet eos.
6 Sit via illorum tenebrosa et lubrica,
Cum angelus Domini insectabitur eos.
7 Nam sine causa tetenderunt mihi rete suum,
Sine causa foderunt foveam vitae meae.
8 Veniat illis interitus improviso,
Et rete, quod tetenderunt, capiat ipsos;
In foveam quam foderunt, ipsi cadant.
9 Anima autem mea exsultabit in Domino,
Laetabitur de auxilio eius.
10 Omnes vires meae dicent:
Domine, quis similis tibi,
Qui eripis miserum a praepotente,
Miserum et pauperem a praedatore.
11 Surrexerunt testes violenti:
Quorum non eram conscius, a me quaerebant.
12 Retribuebant mihi mala pro bonis:
Desolationem animae meae.
13 Ego autem, cum illi aegrotarent, induebar cilicio,
Affligebam ieiunio animam meam
Et preces intra me fundebam.
14 Velut pro amico, pro fratre meo, incedebam tristis.
Velut qui luget matrem, maestus incurvabar.
15 Sed cum vacillarem ego, laetati sunt et convenerunt,
Convenerunt contra me percutientes inopinantem.
Dilaniabant me neque cessabant,
16 Tentabant me, irridebant mihi
Frendentes contra me dentibus suis.
17 Domine, quamdiu aspicies?
Eripe animam meam a rugientibus, a leonibus vitam meam.
18 Gratias agam tibi in coetu magno,
In populo multo te laudabo.
19 Ne gaudeant de me inimici mei iniusti;
Ne oculis annuant qui me oderunt sine causa.
20 Neque enim quae pacis sunt loquuntur,
Et contra quietos terrae fraudes meditantur.
21 Et dilatant contra me os suum,
Dicunt: Vah! Vah! oculis nostris vidimus!
22 Vidisti, Domine! Noli silere,
Domine, noli esse procul a me!
23 Expergiscere et evigila ad defensionem meam,
Deus meus et Dominus meus, pro causa mea!
24 Iudica me secundum iustitiam tuam, Domine;
Deus meus, ne laetentur de me!
25 Ne cogitent in corde suo: Vah! Quod desideravimus!
Ne dicant: Devoravimus eum.
26 Confundantur et erubescant omnes simul,
Qui laetantur de malis meis;
Induantur confusione et ignominia,
Qui se extollunt contra me.
27 Exsultent et laetentur qui favent causae meae,
Et dicant semper:
Magnificetur Dominus,
Qui favet saluti servi sui.
28 Et lingua mea enuntiabit iustitiam tuam,
Perpetuo laudem tuam.
XXXV. 1 Magistro chori. Davidis, servi Domini.
2 Loquitur iniquitas ad impium in corde eius;
Non es timor Dei ante oculos eius.
3 Etenim in mente sua blanditur sibi
Non deprehendi culpam suam neque abhorreri.
4 Verba oris eius iniquitas et dolus,
Desiit sapere et agere bene.
5 Iniquitatem meditatur in cubili suo,
Consistit in via non bona, malum non aversatur.
6 Domine, caelum contingit misericordia tua,
Fidelitas tua ipsas nubes.
7 Iustitia tua sicut montes Dei,
Iudicia tua sicut mare profundum:
Homines et iumenta salvas, Domine.
8 Quam pretiosa est gratia tua, Deus:
Filii hominum sub umbram alarum tuarum confugiunt;
9 Satiantur pinguedine domus tuae,
Et torrente deliciarum tuarum potas eos.
10 Etenim apud te est fons vitae,
Et in lumine tuo videmus lumen.
11 Serva gratiam tuam iis qui te colunt,
Et aequitatem tuam iis qui recto sunt corde.
12 Ne superveniat mihi pes superbi,
Et manus peccatoris ne moveat me.
13 Ecce corruerunt qui patrant iniquitatem:
Deiecti sunt nec surgere possunt.
XXXVI. 1 Davidis.
Noli excandescere propter male agentes,
Neque invidere facientibus iniquitatem;
2 Nam sicut faenum velociter decident
Et sicut herba viridis marcescent.
3 Spera in Domino, et fac bonum,
Ut habites terram et fruaris securitate.
4 Delectare in Domino,
Et dabit tibi quod petit cor tuum.
5 Committe Domino viam tuam,
Et spera in eo, et ipse aget.
6 Et oriri faciet sicut lumen iustitiam tuam,
Et ius tuum sicut meridiem.
7 Acquiesce in Domino,
Et spera in eo.
Noli excandescere de eo qui prospere procedit in via sua,
Propter hominem machinantem mala.
8 Desiste ab ira et depone furorem;
Noli excandescere, ne male agas.
9 Etenim male agentes destruentur;
Sed qui sperant in Domino, possidebunt terram.
10 Et modicum, et non erit impius;
Et si attendes ad locum eius, iam non erit.
11 Sed mansueti possidebunt terram,
Et delectabuntur multitudine pacis.
12 Mala molitur impius iusto
Et frendit contra eum dentibus suis.
13 Dominus irridet illi,
Quia videt diem eius venturum.
14 Gladium evaginant impii et tendunt arcum suum,
Ut prosternant miserum et pauperem,
Ut trucident eos qui recta via incedunt.
15 Gladius eorum penetrabit in corda ipsorum,
Et arcus eorum confringentur.
16 Melius est modicum, quod habet iustus,
Quam opulentia impiorum magna;
17 Nam bracchia impiorum confringentur,
Iustos autem sustentat Dominus.
18 Dominus curat de vita proborum,
Et hereditas eorum in aeternum erit.
19 Non confundentur tempore calamitatis,
Et diebus famis saturabuntur.
20 Impii vero peribunt,
Et inimici Domini ut decor pratorum marcescent,
Quaemadmodum fumus evanescent.
21 Mutuatur impius et non reddit,
Iustus autem miseretur et donat.
22 Nam, quibus benedixerit, possidebunt terram,
Et quibus maledixerit, destruentur.
23 A Domino gressus hominis firmantur,
Et viam eius acceptam habet.
24 Etsi ceciderit, non prosternitur,
Quia Dominus sustinet manum eius.
25 Puer fui, et iam sum senex,
Et non vidi iustum derelictum,
Nec semen eius mendicans panem.
26 Omni tempore miseretur et commodat;
Et semini illius benedicetur.
27 Recede a malo, et fac bonum,
Ut maneas in sempiternum.
28 Nam Dominus diligit iustitiam,
Et non derelinquit sanctos suos;
Improbi destruentur,
Et semen impiorum exscindetur.
29 Iusti possidebunt terram,
Et habitabunt in sempiternum super eam.
30 Os iusti eloquitur sapientiam,
Et lingua eius effatur rectum.
31 Lex Dei eius in corde ipsius,
Et non vacillant gressus eius.
32 Observat impius iustum,
Et studet occidere eum.
33 Dominus non derelinquet eum in manu illius,
Nec condemnabit eum, cum iudicabitur.
34 Confide in Domino,
Et viam eius observa;
Et provehet te, ut possideas terram;
Excidium impiorum laetus videbis.
35 Vidi impium superbientem
Et sese expandentem ut cedrum frondosam.
36 Et praeterii, et ecce non erat;
Et quaesivi eum, et non est inventus.
37 Observa probum et considera iustum:
Nam posteritas est viro pacifico.
38 Peccatores autem exstirpabuntur omnes,
Posteritas impiorum exscindetur.
39 Salus iustorum a Domino est;
Refugium eorum est tempore tribulationis.
40 Et adiuvat eos Dominus et liberat eos;
Liberat eos ab impiis, et servat eos,
Quia confugiunt ad eum.
XXXVII. 1 Psalmus. Davidis. Ad commemorandum.
2 Domine, noli me arguere in ira tua
Nec me corripere in furore tuo.
3 Etenim sagittae tuae infixae sunt mihi,
Et descendit super me manus tua.
4 Nihil sani est in carne mea ob indignationem tuam,
Nihil integri in ossibus meis propter peccatum meum.
5 Nam culpae meae supergressae sunt caput meum,
Sicut onus grave gravant me nimis.
6 Foetent, tabescunt livores mei
Propter insipientiam meam.
7 Inclinatus, incurvatus sum valde,
Toto die maestus incedo.
8 Nam lumbi mei pleni sunt inflammatione,
Nec quicquam est sani in carne mea.
9 Elangui, contritus sum valde,
Rugio propter fremitum cordis mei.
10 Domine, coram te est omne desiderium meum,
Et gemitus meus te non latet.
11 Cor meum palpitat, dereliquit me robur meum,
Et ipsa lux oculorum meorum deficit me.
12 Amici mei et sodales mei procul a plaga mea subsistunt,
Et propinqui mei stant e longinquo.
13 Et laqueos tendunt qui insidiantur vitae meae,
Et qui quaerunt mihi malum, perniciem minantur
Et fraudes omni tempore moliuntur.
14 Ego autem, tamquam surdus, non audio,
Et sum velut mutus non aperiens os suum.
15 Et factus sum sicut homo qui non audit,
Et qui non habet responsum in ore suo.
16 In te enim, Domine, confido:
Tu exaudies, Domine, Deus meus.
17 Etenim dico: Ne laetentur de me;
Dum labitur pes meus, ne superbiant contra me.
18 Ego enim lapsui proximus sum,
Et dolor meus coram me est semper.
19 Etenim culpam meam confiteor,
Et ob peccatum meum sum anxius.
20 Sed qui sine causa adversantur mihi, potentes sunt,
Et multi, qui oderunt me iniuste;
21 Et qui retribuunt malum pro bono,
Infestant me, quia bonum sector.
22 Noli me derelinquere, Domine,
Deus meus, noli procul distare a me!
23 Festina in auxilium meum,
Domine, salus mea!
XXXVIII. 1 Magistro chori. Idithun. Psalmus. Davidis.
2 Dixi: custodiam vias meas,
Ut non peccem lingua mea;
Frenum apponam ori meo,
Dum impius est coram me.
3 Obmutui silens, bono carens,
Sed dolor meus recruduit.
4 Incaluit cor meum intra me;
Cum consideravi, exarsit ignis:
Locutus sum lingua mea.
5 Notum fac mihi, Domine, terminum meum,
Et quae mensura sit dierum meorum.
Ut sciam, quam caducus sim ego.
6 Ecce paucorum palmorum fecisti dies meos,
Et vita mea quasi nihil est coram te:
Ut halitus tentum stat omnis homo.
7 Ut umbra tantum pertransit homo,
Inaniter tantum tumultuatur;
Coacervat nec scit quis percipiat ea.
8 Et nunc quid exspecto, Domine?
Fiducia mea est in te.
9 Ab omnibus iniquitatibus meis libera me.
Opprobrio stulti ne tradideris me.
10 Obmutui, non aperio os meum:
Tu enim fecisti.
11 Remove a me plagam tuam:
Impetu manus tuae ego consumor.
12 Correptione culpae castigas virum;
Dissolvis, ut tinea, pretiosa eius:
Halitus tantum est omnis homo.
13 Audi orationem meam, Domine,
Et clamorem meum ausculta,
Ad lacrimas meas ne fueris surdus.
Hospes enim sum apud te,
Peregrinus, sicut omnes patres mei.
14 Averte oculos a me, ut respirem,
Priusquam vadam et non sim.
XXXIX. 1 Magistro chori. Davidis. Psalmus.
2 Speravi, speravi in Domino,
Et inclinavit se ad me, et exaudivit clamorem meum.
3 Et extraxit me de fossa interitus, de luto caeni,
Et statuit super petram pedes meos,
Firmavit gressus meos.
4 Et posuit in ore meo canticum novum,
Carmen Deo nostro.
Videbunt multi, et verebuntur,
Et sperabunt in Domino.
5 Beatus vir, qui posuit in Domino spem suam,
Nec sectatur idolorum cultores et declinantes ad falsa.
6 Multa fecisti tu, Domine, Deus meus, mirabilia tua,
Et consiliis erga nos nemo est similis tibi.
Si ea voluerim narrare et eloqui,
Plura sunt, quam quae numerari possint.
7 Sacrificium et oblationem noluisti,
Sed aures aperuisti mihi.
Holocaustum et victimam pro peccato non postulasti:
8 Tunc dixi: Ecce venio;
In volumine libri scriptum est de me:
9 Facere voluntatem tuam, Deu meus, me delectat,
Et lex tua est in praecordiis meis.
10 Annuntiavi iustitiam in coetu magno;
Ecce labia mea non cohibui; Domine, tu nosti.
11 Iustitiam tuam non abscondi in corde meo;
Fidelitatem tuam et auxilium tuum narravi.
Non occultavi gratiam tuam
Et fidelitatem tuam coetui magno.
12 Tu, Domine, ne prohibueris miserationes tuas a me;
Gratia tua et fidelitas tua semper me conservent.
13 Nam circumdederunt me mala, quorum non est numerus,
Comprehenderunt me culpae meae, ut non possim videre.
Plures sunt quam capilli capitis mei,
Et animus meus me defecit.
14 Placeat tibi, Domine, ut eripias me,
Domine, ad adiuvandum me festina.
15 Confundantur et erubescant omnes,
Qui quaerunt vitam meam, ut auferant eam.
Cedant retrorsum et pudore afficiantur,
Qui delectantur malis meis.
16 Obstupescant propter confusionem suam,
Qui dicunt mihi: Vah, vah!
17 Exsultent et laetentur in te omnes, qui quaerunt te,
Et dicant semper: Magnificetur Dominus, qui desiderant auxilium tuum.
18 Ego autem miser sum et pauper;
Sed Dominus sollicitus est mei.
Adiutor meus et liberator meus es tu;
Deus meus, ne tardaveris.
XL. 1 Magistro chori. Psalmus. Davidis.
2 Beatus qui cogitat de egeno et paupere:
Die malo salvabit eum Dominus.
3 Dominus custodiet eum, et vivum servabit eum,
Et beatum faciet eum in terra,
Nec tradet eum voluntati inimicorum eius.
4 Dominus opem feret illi in lecto doloris:
Totam infirmitatem eius auferet in morbo eius.
5 Ego dico: Domine, miserere mei;
Sana me, quia peccavi tibi.
6 Inimici mei malum de me dicunt:
Quando morietur et peribit nomen eius?
7 Et qui venit, ut invisat, loquitur inania;
Cor eius iniqua colligit sibi, foras egressus eloquitur.
8 Simul contra me susurrant omnes qui me oderunt;
Cogitant contra me quae sunt mihi mala:
9 Pestis maligna immissa est ei,
Et qui decubuit, non amplius resurget.
10 Etiam amicus meus, cui fisus sum,
Qui panem meum comedit, contra me calcaneum movit.
11 Tu autem, Domine, miserere mei, et erige me,
Ut retribuam eis.
12 Inde cognoscam te favere mihi,
Quod non exsultabit de me inimicus meus.
13 Me autem incolumem sustentabis,
Et pones me in conspectu tuo in aeternum.
14 Benedictus Dominus, Deus Israel,
A saeculo in saeculum. Fiat, fiat.
XLI. 1 Magistro chori. Maskil. Filiorum Core.
2 Quemadmodum desiderat cerva rivos aquarum,
Ita desiderat anima mea te, Deus.
3 Sitit anima mea Deum, Deum vivum:
Quando veniam et videbo faciem Dei?
4 Factae sunt mihi lacrimae meae panis die ac nocte,
Dum dicunt mihi cotidie: Ubi est Deus tuus?
5 Illud recordor et effundo animum meum intra me:
Quomodo incesserim in turba, praecesserim eos ad domum Dei.
Inter voces exsultationis et laudis,
In coetu festivo.
6 Quare deprimeris, anima mea,
Et tumultuaris in me?
Spera in Deum: quia rursus celebrabo eum,
Salutem vultus mei et Deum meum.
7 In me ipso anima mea deprimitur:
Ideo recordor tui ex terra Iordanis et Hermon, ex monte Misar.
8 Gurges gurgitem vocat cum fragore cataractarum tuarum:
Omnes fluctus et undae tuae super me transierunt.
9 Per diem largiatur Dominus gratiam suam,
Et nocte canam ei, laudabo Deum vitae meae.
10 Dico Deo: Petra mea, cur oblivisceris mei?
Quare tristis incedo, ab inimico oppressus?
11 Ossa mea franguntur, dum insultant mihi adversarii mei,
Dum dicunt mihi cotidie: Ubi est Deus tuus?
12 Quare deprimeris, anima mea,
Et tumultuaris in me?
Spera in Deum: quia rursus celebrabo eum,
Salutem vultus mei et Deum meum.
XLII. 1 Ius redde mihi, Deus,
Et age causam meam adversus gentem non sanctam;
Ab homine doloso et iniquo libera me,
2 Quia tu es, Deus, fortitudo mea:
Quare me reppulisti?
Quare tristis incedo, ab inimico oppressus?
3 Emitte lucem tuam et fidelitatem tuam: ipsae me ducant,
Adducant me in montem sanctum tuum et in tabernacula tua.
4 Et introibo ad altare Dei,
Ad Deum laetitiae et exsultationis meae,
Et laudabo te cum cithara,
Deus, Deus meus!
5 Quare deprimeris, anima mea,
Et tumultuaris in me?
Spera in Deum: quia rursus celebrabo eum,
Salutem vultus mei et Deum meum.
XLIII. 1 Magistro chori. Filiorum Core. Maskil.
2 Deus, auribus nostris audivimus,
Patres nostri narraverunt nobis
Opus quod operatus es diebus eorum,
Diebus antiquis.
3 Tu, manu tua, gentibus expulsis, plantasti eos;
Attritis nationibus, dilatasti eos.
4 Neque enim gladio suo occupaverunt terram,
Nec bracchium eorum salvavit eos,
Sed dextera tua et bracchium tuum
Et serenitas vultus tui, quoniam dilexisti eos.
5 Tu es rex meus, Deus meus,
Qui tribuisti victorias Iacob.
6 Per te adversarios nostros reppulimus,
Et in nomine tuo calcavimus insurgentes in nos.
7 Neque enim in arcu meo confisus sum,
Nec gladius meus salvavit me.
8 Sed tu salvasti nos ab adversariis nostris,
Et eos, qui oderunt nos, confudisti.
9 In Deo gloriabamur omni tempore,
Et nomen tuum perpetuo celebrabamus.
10 Nunc vero reppulisti et confudisti nos,
Et non egrederis, Deus, cum exercitibus nostris.
11 Cedere nos fecisti adversariis nostris,
Et qui oderunt nos, praedati sunt sibi.
12 Tradidisti nos velut oves mactandas,
Et inter gentes dispersisti nos.
13 Vendidisti populum tuum pretio nullo,
Nec multum lucratus es venditis illis.
14 Fecisti nos opprobrium vicinis nostris,
Irrisionem et ludibrium his, qui nos circumdant.
15 Fecisti nos fabulam inter gentes,
Populi caput movent de nobis.
16 Perpetuo coram me est ignominia mea
Et confusio operit faciem meam,
17 Propter vocem exprobrantis et conviciantis,
Propter inimicum et hostem.
18 Haec omnia venerunt super nos, etsi tui non sumus obliti,
Nec violavimus foedus tuum,
19 Nec retro cessit cor nostrum
Nec gressus noster deflexit a semita tua,
20 Quando contrivisti nos in loco afflictionis,
Et caligine nos operuisti.
21 Si obliti essemus nomen Dei nostri,
Et expandissemus manus nostras ad deum alienum:
22 Nonne Deus explorata haberet ista?
Ipse enim novit abscondita cordis.
23 Sed propter te trucidamur omni tempore,
Aestimamur velut oves mactandae.
24 Expergiscere: quare dormis, Domine?
Evigila! noli repellere in perpetuum!
25 Quare faciem tuam abscondis?
Oblivisceris miseriae nostrae et oppressionis nostrae?
26 Nam prostrata est in pulverem anima nostra,
In terra iacet venter noster.
27 Exsurge in auxilium nobis,
Et libera nos propter misericordiam tuam.
XLIV. 1 Magistro chori. Secundum Lilia... Filiorum Core. Maskil.
Canticum amoris.
2 Effundit cor meum verbum bonum:
Dico ego carmen meum regi;
Lingua mea stilus est scribae velocis.
3 Speciosus es forma prae filiis hominum,
Diffusa est gratia super labia tua:
Propterea benedixit tibi Deus in aeternum.
4 Cinge gladium tuum super femur, potentissime,
Decorem tuum et ornatum tuum!
5 Feliciter evehere pro fide et pro iustitia,
Et praeclara gesta doceat te dextera tua.
6 Sagittae tuae acutae, populi tibi subduntur,
Deficiunt corde inimici regis.
7 Thronus tuus, Deus, in saeculum saeculi;
Sceptrum aequitatis sceptrum regni tui.
8 Diligis iustitiam et odisti iniquitatem:
Propterea unxit te Deus, Deus tuus,
Oleo laetitiae prae consortibus tuis.
9 Myrrha et aloe et cassia fragrant vestimenta tua;
Ex aedibus eburneis fidium sonus laetificat te.
10 Filiae regum obviam veniunt tibi,
Regina adstat ad dexteram tuam ornata auro ex Ophir.
11 Audi, filia, et vide, et inclina aurem tuam,
Et obliviscere populum tuum et domum patris tui.
12 Et concupiscet rex pulchritudinem tuam:
Ipse est dominus tuus; obsequere ei.
13 Et populus Tyri cum muneribus venit;
Favorem tuum captant proceres plebis.
14 Tota decora ingreditur filia regis;
Texturae aureae sunt amictus eius.
15 Amictu variegato induta adducitur ad regem;
Virgines post eam, sociae eius, adducuntur ad te.
16 Afferuntur cum laetitia et exsultatione,
Ingrediuntur in palatium regis.
17 Loco patrum tuorum erunt filii tui;
Constitues eos principes super totam terram.
18 Memorabo nomen tuum in omnem generationem et generationem;
Propterea populi celebrabunt te in saeculum saeculi.
XLV. 1 Magistro chori. Filiorum Core. Secundum Virgines... Canticum.
2 Deus est nobis refugium et robur;
Adiutorem in angustiis probavit se valde.
3 Propterea non timemus, dum subvertitur terra,
Et montes cadunt in medium mare.
4 Tumultuentur, aestuent aquae eius,
Concutiantur montes impetu eius:
Dominus exercituum nobiscum;
Praesidium nobis est Deus Iacob.
5 Fluminis rivuli laetificant civitatem Dei,
Sanctissimum tabernaculum Altissimi.
6 Deus est in medio eius, non commovebitur;
Auxiliabitur ei Deus primo diluculo.
7 Fremuerunt gentes, commota sunt regna;
Intonuit voce sua, diffluxit terra:
8 Dominus exercituum nobiscum;
Praesidium nobis est Deus Iacob.
9 Venite, videte opera Domini,
Quae egit stupenda in terra.
10 Qui compescit bella usque ad finem terrae,
Arcus conterit et confringit hastas, et scuta comburit igni.
11 Desistite et agnoscite me Deum,
Excelsum in gentibus, excelsum in terra.
12 Dominus exercituum nobiscum;
Praesidium nobis est Deus Iacob.
XLVI. 1 Magistro chori. Filiorum Core. Psalmus.
2 Omnes populi, plaudite manibus,
Exsultate Deo voce laetitiae,
3 Quoniam Dominus excelsus, terribilis,
Rex magnus super omnem terram.
4 Subicit populos nobis,
Et nationes pedibus nostris.
5 Eligit nobis hereditatem nostram,
Gloriam Iacob, quem diligit.
6 Ascendit Deus cum exsultatione,
Dominus cum voce tubae.
7 Psallite Deo, psallite;
Psallite regi nostro, psallite.
8 Quoniam rex omnis terrae est Deus,
Psallite hymnum.
9 Deus regnat super nationes,
Deus sedet super solium sanctum suum.
10 Principes populorum congregati sunt
Cum populo Dei Abraham.
Nam Dei sunt proceres terrae:
Excelsus est valde.
XLVII. 1 Canticum. Psalmus. Filiorum Core.
2 Magnus Dominus et laudabilis valde,
In civitate Dei nostri.
Mons sanctus eius, 3 collis praeclarus,
Gaudium est universae terrae;
Mons Sion, aquilo extremus,
Civitas est Regis magni.
4 Deus in arcibus eius
Sese probavit munimen tutum
5 Ecce enim reges congregati sunt,
Irruerunt simul.
6 Vixdum viderant, obstupuerunt,
Conturbati sunt, diffugerunt.
7 Tremor invasit eos ibidem,
Dolor velut parturientis,
8 Ut cum ventus Orientis
Confringit naves Tharsis.
9 Sicut audivimus, sic vidimus,
In civitate Domini exercituum,
In civitate Dei nostri:
Deus confirmat eam in aeternum.
10 Recolimus, Deus, misericordiam tuam
Intra templum tuum.
11 Sicut nomen tuum, Deus, sic et laus tua
Pertingit ad fines terrae.
Iustitia plena est dextera tua:
12 Laetetur mons Sion,
Exsultent civitates Iuda
Proper iudicia tua.
13 Perlustrate Sion, et circuite eam,
Numerate turres eius.
14 Considerate propugnacula eius,
Percurrite arces eius,
Ut enarretis generationi futurae:
15 Tantus est Deus,
Deus noster in aeternum et semper:
Ipse nos ducet.
XLVIII. 1 Magistro chori. Filiorum Core. Psalmus.
2 Audite haec, omnes gentes;
Auribus percipite omnes qui habitatis orbem,
3 Humiles natu aeque ac proceres,
Pari modo dives et pauper.
4 Os meum loquetur sapientiam,
Et meditatio cordis mei intellegentiam.
5 Inclinabo in proverbium aurem meam,
Pandam ad sonum lyrae aenigma meum.
6 Quare timeam diebus malis,
Cum nequitia insidiantium me circumdat,
7 Qui confidunt opibus suis,
Et de multitudine divitiarum suarum gloriantur?
8 Neque enim quisquam liberabit seipsum,
Non dabit Deo pretium redemptionis suae:
9 Nimio constat liberatio animae eius neque unquam sufficiet,
10 Ut vivat ultra in aeternum nec videat interitum.
11 Videbit enim mori sapientes,
Pariter interire insipientem et stultum,
Relinquere alienis divitias suas.
12 Sepulcra sunt domus eorum in aeternum,
Habitacula eorum in progeniem et progeniem,
Quantumvis nominibus suis appellaverint terras.
13 Homo enim in opulentia non permanebit:
Similis est pecudibus quae pereunt.
14 Haec via eorum, qui stulte confidunt,
Et hic finis eorum, qui sorte sua delectantur.
15 Sicut oves in inferno ponuntur;
Mors pascit eos, et iusti dominantur in eos.
Cito figura eorum absumetur,
Infernus erit domus eorum.
16 Verumtamen Deus liberabit ab inferis animam meam,
Eo quod me assumet.
17 Ne timueris, si quis factus sit dives,
Si creverint opes domus eius:
18 Neque enim, cum morietur, quidquam tollet secum,
Neque opes eius cum eo descendent.
19 Etsi in vita sua benedixit sibi:
Praedicabunt te, quod bene fecisti tibi.
20 Ibit ad coetum patrum suorum,
Qui in aeternum non videbunt lumen.
21 Homo in opulentia vivens neque considerans,
Similis est pecudibus quae pereunt.
XLIX. 1 Psalmus. Asaphi.
Deus Dominus locutus est et vocavit terram
A solis ortu usque ad occasum.
2 Ex Sion, plena decore, Deus affulsit:
3 Advenit Deus noster nec silet.
Ignis consumens praecedit eum,
Et circa eum tempestas furit.
4 Vocat caelos desursum et terram,
Iudicaturus populum suum:
5 Congregate mihi sanctos meos,
Qui pepigerunt foedus meum cum sacrificio.
6 Et caeli annuntiant iustitiam eius,
Quoniam Deus ipse est iudex.
7 Audi, popule meus, et loquar,
Israel, et testabor contra te:
Deus, Deus tuus sum ego,
8 Non de sacrificiis tuis te reprehendo,
Nam holocausta tua coram me sunt semper.
9 Non accipiam de domo tua vitulum,
Neque de gregibus tuis hircos:
10 Nam meae sunt omnes ferae silvarum,
Bestiarum milia in montibus meis.
11 Novi omnia volatilia caeli,
Et quod in agro movetur, notum est mihi.
12 Si esuriero, non dicam tibi:
Meus enim est orbis et quod eum replet.
13 Num comedam carnes taurorum,
Aut sanguinem hircorum bibam?
14 Immola Deo sacrificium laudis,
Et redde Altissimo vota tua.
15 Et invoca me die angustiae:
Liberabo te, et honorabis me.
16 Peccatori autem dicit Deus:
Quare tu enarras praecepta mea,
Et habes in ore tuo foedus meum?
17 Tu, qui odisti disciplinam
Et proiecisti verba mea post te?
18 Cum videbas furem, currebas cum eo,
Et cum adulteris pars tua erat.
19 Os tuum laxabas ad malum,
Et lingua tua concinnabat dolos.
20 Sedens, adversus fratrem tuum loquebaris,
Filium matris tuae afficiebas opprobrio.
21 Haec fecisti, et ego tacebo?
Existimasti me esse similem tui?
Arguam te, et pandam ea ante oculos tuos.
22 Intellegite haec, immemores Dei,
Ne rapiam nec sit qui salvos reddat.
23 Qui immolat sacrificium laudis, honorat me,
Et qui ambulat recte, illi ostendam salutem Dei.
L. 1 Magistro chori. Psalmus. Davidis,
2 cum venit ad eum Nathan propheta,
postquam cum Bethsabee peccavit.
3 Miserere mei, Deus, secundum misericordiam tuam;
Secundum multitudinem miserationum tuarum dele iniquitatem meam.
4 Penitus lava me a culpa mea,
Et a peccato meo munda me.
5 Nam iniquitatem meam ego agnosco,
Et peccatum meum coram me est semper.
6 Tibi soli peccavi
Et, quod malum est coram te, feci,
Ut manifesteris iustus in sententia tua,
Rectus in iudicio tuo.
7 Ecce, in culpa natus sum,
Et in peccato concepit me mater mea.
8 Ecce, sinceritate cordis delectaris,
Et in praecordiis sapientiam me doces.
9 Asperge me hyssopo, et mundabor;
Lava me, et super nivem dealbabor.
10 Fac me audire gaudium et laetitiam,
Exsultent ossa quae contrivisti.
11 Averte faciem tuam a peccatis meis,
Et omnes culpas meas dele.
12 Cor mundum crea mihi, Deus,
Et spiritum firmum renova in me.
13 Ne proieceris me a facie tua,
Et spiritum sanctum tuum ne abstuleris a me.
14 Redde mihi laetitiam salutis tuae,
Et spiritu generoso confirma me.
15 Docebo iniquos vias tuas,
Et peccatores ad te convertentur.
16 Libera me a poena sanguinis, Deus, Deus salvator meus:
Exsultet lingua mea de iustitia tua.
17 Domine, labia mea aperies,
Et os meum annuntiabit laudem tuam.
18 Neque enim sacrificio delectaris;
Et holocaustum, si darem, non acceptares.
19 Sacrificium meum, Deus, spiritus contritus,
Cor contritum et humiliatum, Deus, non despicies.
20 Benigne fac, Domine, pro bonitate tua, erga Sion,
Ut reaedifices muros Ierusalem.
21 Tunc acceptabis sacrificia legitima, oblationes et holocausta,
Tunc offerent super altare tuum vitulos.
LI. 1 Magistro chori. Maskil. Davidis,
2 postquam Doeg Edomita ad Saul venit eique narravit dicens:
David intravit in domum Abimelech.
3 Quid gloriaris in malitia,
Praepotens infamis?
Omni tempore 4 meditaris perniciem,
Lingua tua est velut novacula acuta, patrator doli.
5 Diligis malum magis quam bonum,
Mendacium magis quam loqui iusta.
6 Diligis omnes sermones perniciosos,
Lingua dolosa!
7 Ideo Deus destruet te,
In sempiternum te removebit,
Extrahet te de tentorio
Et eradicabit te de terra viventium.
8 Videbunt iusti et timebunt
Et de illo ridebunt:
9 Ecce homo qui non statuit
Deum praesidium suum,
Sed speravit in multitudine divitiarum suarum,
Invaluit sceleribus suis.
10 Ego autem sicut oliva virens in domo Dei;
Confido in misericordia Dei in sempiternum.
11 Celebrabo te in saeculum, quia egisti,
Et praedicabo nomen tuum,
Quia bonum est, in conspectu sanctorum tuorum.
LII. 1 Magistro chori. Secundum Mahalat. Maskil. Davidis.
2 Dicit insipiens in corde suo:
Non est Deus.
Corrupti sunt, abominanda egerunt;
Non est, qui faciat bonum.
3 Deus de caelo prospicit super filios hominum,
Ut videat, num sit qui intellegat et quaerat Deum.
4 Omnes simul aberraverunt, depravati sunt;
Non est qui faciat bonum, non est nec unus.
5 Nonne resipiscent, qui faciunt iniquitatem,
Qui devorant populum meum, sicut comedunt panem,
Non invocant Deum?
6 Ibi trepidaverunt timore,
Ubi non erat timor,
Quoniam Deus dissipavit ossa eorum, qui te obsidebant;
Confusi sunt, quoniam Deus abiecit eos.
7 Utinam veniat ex Sion salus Israel!
Cum verterit Deus sortem populi sui,
Exsultabit Iacob, laetabitur Israel.
LIII. 1 Magistro chori. Fidibus. Maskil. Davidis,
2 postquam Ziphaei ad Saul venerunt dicentes:
Ecce, David apud nos abditus latet.
3 Deus, in nomine tuo salvum me fac,
Et virtute tua age causam meam.
4 Deus, audi orationem meam;
Auribus percipe verba oris mei.
5 Nam superbi insurrexerunt contra me,
Et violenti quaesierunt vitam meam;
Non proposuerunt Deum ante oculos suos.
5 Ecce, Deus, audivat me,
Dominus sustentat vitam meam.
6 Retorque malum in adversarios meos,
Et pro fidelitate tua destrue illos.
7 Voluntarie sacrificabo tibi,
Celebrabo nomen tuum, Domine, quia bonum est.
8 Nam ex omni tribulatione eripuit me,
Et inimicos meos confusos vidit oculus meus.
LIV. 1 Magistro chori. Fidibus. Maskil. Davidis.
2 Auribus percipe, Deus, orationem meam,
Nec te subtraxeris supplicationi meae,
3 Attende mihi et exaudi me.
Agitor in angore meo,
Et conturbor 4 propter vocem inimici,
Ob clamorem peccatoris.
Quoniam inferunt mihi mala
Et in ira me infestant.
5 Cor meum conturbatur in me,
Et pavor mortis cadit super me.
6 Timor et tremor veniunt super me,
Et operit me horror.
7 Et dico: o si haberem pennas sicut columba,
Avolarem et quiescerem;
8 Ecce, longe discederem,
Manerem in deserto.
9 Quaererem cito perfugium mihi
A turbine et procella.
10 Dissipa, Domine, divide linguas eorum;
Nam video violentiam et discordiam in civitate:
11 Die ac nocte circumeunt eam super muros eius,
Et iniquitas et oppressio sunt in medio eius.
12 Insidiae sunt in medio eius,
Et de plateis eius non recedunt iniuria et dolus.
13 Si inimicus exprobrasset mihi,
Sustinuissem utique;
Si is, qui odit me, contra me insurrexisset,
Abscondissem me ab eo.
14 Sed eras tu, sodalis meus,
Amicus et familiaris meus,
15 Quocum dulce habui consortium,
In domo Dei ambulavimus in coetu festivo.
16 Irruat mors super illos,
Viventes ad inferos descendant,
Quoniam nequitiae in habitationibus eorum, in medio eorum!
17 Ego autem ad Deum clamabo,
Et Dominus salvabit me.
18 Vespere et mane et meridie lamentabor et gemam,
Et audiet vocem meam.
19 Redimet in pacem animam meam ab iis qui me infestant:
Nam multi sunt contra me.
20 Audiet Deus, deprimetque eos, qui regnat ab aeterno;
Neque enim mutantur nec timent Deum:
21 Extendit suas quisque manus contra familiares suos,
Violat pactum suum.
22 Blandior butyro est facies eius,
Sed cor eius pugnax.
Molliores oleo sunt sermones eius,
Sed sunt gladii stricti.
23 Proice super Dominum curam tuam,
Et ipse te sustentabit:
Non sinet in perpetuum vacillare iustum.
24 Et tu, Deus, deduces eos
In puteum interitus;
Viri sanguinum et dolosi non complebunt dimidium dierum suorum,
Ego autem spero in te, Domine.
LV. 1 Magistro chori. Secundum Yonat elem rehoqim. Davidis. Miktam.
Cum Philistaei eum tenerent in Gath.
2 Miserere mei, Deus, nam conculcat me homo,
Perpetuo pugnans opprimit me.
3 Conculcant me inimici mei perpetuo,
Quoniam multi pugnant adversum me.
Altissime, 4 quo die invadet me timor,
Ego in te confidam.
5 In Deo, cuius celebro promissum,
In Deo confido, non timebo:
Quid faciet mihi caro?
6 Toto die obtrectant mihi,
Adversum me sunt omnes cogitationes eorum, ad malum.
7 Conveniunt, insidiantur,
Vestigia mea observant, quaerentes vitam meam.
8 Pro iniquitate repende illis,
In ira populos prosterne, Deus.
9 Exsilii mei vias tu notasti;
Reconditae sunt lacrimae meae in utre tuo:
Nonne consignatae in libro tuo?
10 Tunc recedent inimici mei retrorsum,
Quandocumque invocavero te;
Hoc probe scio Deum esse pro me.
11 In Deo, cuius celebro promissum,
In Deo confido, non timebo:
Quid faciet mihi homo?
12 Teneor votis, Deus, quae feci tibi,
Persolvam tibi sacrificia laudis,
13 Quoniam eripuisti vitam meam de morte,
Et pedes meos de lapsu,
Ut ambulem coram Deo in lumine viventium.
LVI. 1 Magistro chori. Secundum Ne destruxeris.
Davidis. Miktam. Quando a Saul in cavernam fugit.
2 Miserere mei, Deus, miserere mei,
Quia ad te confugit anima mea,
Et in umbra alarum tuarum confugio,
Donec transeat calamitas.
3 Clamo ad Deum altissimum,
Ad Deum qui bene facit mihi.
4 Mittat de caelo et salvet me,
Opprobriis afficiat eos qui me persequuntur;
Mittat Deus gratiam suam et fidelitatem.
5 In medio leonum decumbo,
Qui avide devorant filios hominum.
Dentes eorum sunt lanceae et sagittae,
Et lingua eorum gladius acutus.
6 Excelsus appare super caelos, Deus;
Super omnem terram sit gloria tua.
7 Rete paraverunt gressibus meis:
Depresserunt animam meam;
Foderunt ante me fossam:
Cadant in eam.
8 Firmum es cor meum, Deus, firmum cor meum;
Cantabo et psallam.
9 Evigila, anima mea; evigilate, psalterium et cithara!
Excitabo auroram.
10 Laudabo te in populis, Domine;
Psallam tibi in nationibus,
11 Quoniam magna est usque ad caelum misericordia tua,
Et usque ad nubes fidelits tua.
12 Excelsus appare super caelos, Deus;
Super omnem terram sit gloria tua!
LVII. 1 Magistro chori. Secundum Ne destruxeris. Davidis. Miktam.
2 Num vere dicitis ius, potentes?
Num iudicatis recte, filii hominum?
3 Immo in corde iniquitates patratis,
In terra iniustitias dispensant manus vestrae.
4 Deviaverunt impii inde a sinu matris,
Inde ab utero erraverunt, qui mendacium dicunt.
5 Venenum est illis simile veneno serpentis,
Veneno aspidis surdae, quae aures suas obturat,
6 Ne audiat vocem fascinatorum,
Incantatoris incantantis perite.
7 Deus, contere dentes eorum in ore ipsorum;
Molares leonum confringe, Domine.
8 Dissolvantur quasi aquae, quae defluunt;
Si dirigunt sagittas suas, sint velut obtusae.
9 Transeant sicut limax, quae diffluit,
Quasi fetus abortivus mulieris, qui solem non vidit.
10 Priusquam ollae vestrae senserint veprem,
Dum est viridis, aestus turbinis abripiat eum.
11 Laetabitur iustus, cum viderit vindictam,
Pedes suos lavabit in sanguine iniqui.
12 Et dicent homines: Utique est fructus iusto,
Utique est Deus, iudicans in terra.
LVIII. 1 Magistro chori. Secundum Ne destruxeris. Davidis. Miktam.
Quando Saul viros misit qui domum observarent, ut eum occiderent.
2 Eripe me de inimicis meis, Deus meus,
Ab insurgentibus contra me tuere me.
3 Eripe me de patrantibus iniquitatem,
Et a viris sanguinum salva me.
4 Ecce enim insidiantur vitae meae,
Conspirant contra me potentes.
5 Non est crimen in me nec peccatum, Domine:
Sine culpa mea procurrunt et aggrediuntur.
Evigila, occurre mihi, et vide;
6 Nam tu, Domine exercituum, Deus Israel es.
Expergiscere, castiga omnes gentes,
Noli misereri omnium perfidorum.
7 Revertuntur vespere, latrant ut canes
Et percurrunt civitatem;
8 Ecce se iactant ore suo; contumeliae sunt in labiis eorum:
Quis enim audit?
9 Sed tu, Domine, irrides eos,
Ludibrio habes omnes gentes.
10 Robur meum, ad te attendam,
Quia tu, Deus, praesidium meum es,
11 Deus meus, misericordia mea.
Subveniat mihi Deus,
Faciat ut delecter de hostibus meis.
12 Deus, occide eos, ne offensae sint populo meo,
Conturba eos robore tuo et prosterne eos,
Clipeus noster, Domine.
13 Peccatum oris eorum est sermo labiorum eorum,
Et capiantur superbia sua et maledictis et mendaciis quae dicunt.
14 Perde eos in ira, perde, ut iam non sint,
Ut sciatur Deum regnare in Iacob et usque ad fines terrae.
15 Revertuntur vespere, latrant ut canes,
Et percurrunt civitatem;
16 Vagantur cibum quaerentes;
Si satiati non sunt, ululatum edunt.
17 Ego autem cantabo potentiam tuam,
Et exsultabo mane de misericordia tua,
Quia factus es praesidium mihi,
Et refugium die angustiae meae.
18 Robur meum, tibi psallam,
Quia, Deus, praesidium meum es,
Deus meus, misericordia mea.
LIX. 1 Magistro chori. Secundum Lilium legis. Miktam. Davidis.
Ad docendum. 2 Quando contra Aram Naharaim et contra Aram
Soba egressus est, et quando Ioab reversus devicit Edom in valle salis:
12000 (hominum).
3 Deus, reppulisti nos, perfregisti acies nostras,
Iratus es: restitue nos.
4 Concussisti terram, scidisti eam;
Sana rupturas eius: nam vacillat.
5 Imposuisti populo tuo dura;
Potasti nos vino inebrianti.
6 Statuisti timentibus te vexillum,
Ut fugerent ab arcu;
7 Ut liberentur dilecti tui,
Adiuva dextera tua, et exaudi nos.
8 Deus locutus est in sanctuario suo:
Exsultabo et partibor Sichem,
Et vallem Succoth dimetiar.
9 Mea est terra Galaad, et mea terra Manasse,
Et Ephraim galea capitis mei, Iuda sceptrum meum,
10 Moab pelvis lotionis meae;
Super Edom ponam calceamentum meum,
De Philistaea triumphabo.
11 Quis adducet me in civitatem munitam?
Quis deducet me usque in Edom?
12 Nonne tu, Deus, qui reppulisti nos,
Nec iam egrederis, Deus, cum exercitibus nostris?
13 Da nobis auxilium contra inimicum,
Quia vanum est subsidium hominum.
14 Per Deum fortiter agemus,
Et ipse conculcabit inimicos nostros.
LX. 1 Magistro chori. Fidibus. Davidis.
2 Audi, Deus, clamorem meum,
Intende orationi meae.
3 Ab extremis terrae ad te clamo,
Cum deficit cor meum.
In petram extolles me, dabis quietam mihi,
4 Quia praesidium es mihi, turris fortis contra inimicum.
5 Utinam habitem in tabernaculo tuo semper,
Confugiam sub tegmen alarum tuarum!
6 Tu enim, Deus, audisti vota mea;
Dedisti mihi hereditatem timentium nomen tuum.
7 Dies adice ad dies regis,
Anni eius aequent generationes multas;
8 Regnet in aeternum coram Deo;
Gratiam et fidelitatem mitte, ut conservent eum.
9 Sic cantabo nomen tuum semper,
Et solvam vota mea omni die.
LXI. 1 Magistro chori. Secundum Idithun. Psalmus. Davidis.
2 In Deo tantum quiescit anima mea,
Ab ipso venit salus mea.
3 Ipse tantum est petra mea et salus mea,
Praesidium meum: nequaquam movebor.
4 Quousque irruitis in hominem, subvertitis eum omnes,
Ut parietem inclinatum, ut murum ruentem?
5 Profecto e loco meo excelso moliuntur me pellere,
Delectantur mendacio;
Ore suo benedicunt,
Et in corde maledicunt.
6 In Deo tantum quiesce, anima mea,
Quia ab ipso venit quod spero.
7 Ipse tantum est petra mea et salus mea,
Praesidium meum: non movebor.
8 Penes Deum est salus mea et gloria mea,
Petra roboris mei: refugium meum in Deo.
9 Spera in eo, popule, omni tempore;
Effundite coram eo corda vestra:
Deus est refugium nobis!
10 Halitus tantum sunt filii hominum,
Fallaces filii virorum:
In statera in altum ascendunt,
Leviores quam halitus omnes simul.
11 Nolite confidere oppressioni, neque in rapina vane gloriari;
Opibus, si crescant, ne adhaeseritis corde.
12 Unum locutus est Deus; haec duo audivi:
Deo potentia est, 13 et tibi, Domine, gratia;
Nam tu reddes unicuique secundum opus eius.
LXII. 1 Psalmus. Davidis, cum in deserto Iuda commoraretur.
2 Deus, Deus meus es:
Sollicite te quaero;
Te sitit anima mea, desiderat te caro mea,
Ut terra arida et sitiens, sine aqua.
3 Sic in sanctuario contemplor te,
Ut videam potentiam tuam et gloriam tuam.
4 Quia melior est gratia tua quam vita,
Labia mea praedicabunt te.
5 Sic benedicam tibi in vita mea:
In nomine tuo attollam manus meas.
6 Sicut adipe et pinguedine satiabitur anima mea,
Et labiis exsultantibus laudabit os meum,
7 Cum memor ero tui super stratum meum,
In vigiliis meditabor de te.
8 Etenim factus es adiutor meus,
Et in umbra alarum tuarum exsulto:
9 Adhaeret anima mea tibi,
Me sustentat dextera tua.
10 Qui autem perdere quaerunt animam meam,
Introibunt in profunda terrae.
11 Tradentur in manus gladii,
Portio vulpium erunt.
12 Rex vero laetabitur in Deo,
Gloriabitur omnis qui iurat per eum,
Quia obstruetur os loquentium iniqua.
LXIII. 1 Magistro chori. Psalmus. Davidis.
2 Audi, Deus, vocem meam, dum queror;
A timore inimici custodi vitam meam.
3 Protege me a concilio malignorum,
A tumultu agentium iniqua.
4 Qui acuunt ut gladium linguas suas,
Dirigunt ut sagittas verba venenata,
5 Ut feriant ex latebris innocentem,
De improviso feriant eum nihil timentes.
6 Firmiter proponunt sibi rem malam,
Conspirant de laqueis tendendis occulte,
Dicunt: Quis nos videbit?
7 Excogitant nefaria, occultant cogitationes excogitatas,
Et mens cuiusque et cor sunt profunda.
8 Sed Deus ferit eos sagittis,
De improviso percutiuntur vulneribus,
9 Et ruinam parat eis lingua ipsorum:
Capita movent omnes qui vident eos.
10 Et omnes timent et praedicant opus Dei,
Et perpendunt acta eius.
11 Laetatur iustus in Domino et confugit ad eum,
Et gloriantur omnes recti corde.
LXIV. 1 Magistro chori. Psalmus. Davidis. Canticum.
2 Te decet hymnus, Deus, in Sion
Et tibi reddatur votum, 3 qui exaudis preces.
Ad te omnis caro venit
4 Propter iniquitates.
Opprimunt nos delicta nostra:
Tu ea dimittis.
5 Beatus, quem eligis et assumis:
Inhabitat in atriis tuis.
Satiemur bonis domus tuae,
Sanctitate templi tui.
6 Signis stupendis exaudis nos cum iustitia,
Deus, salvator noster,
Spes omnium finium terrae
Et marium procul,
7 Qui firmas montes virtute tua,
Accintus potentia.
8 Qui compescis sonitum maris,
Sonitum fluctuum eius et tumultum nationum:
9 Et timent, qui habitant terminos terrae, propter signa tua;
Extrema Orientis et Occidentis gaudio reples.
10 Visitasti terram et irrigasti eam,
Multum locupletasti eam.
Rivus Dei repletus est aquis,
Parasti frumentum eorum;
Ita enim parasti eam:
11 Sulcos eius irrigasti,
Complanasti glebas eius,
Imbribus eam mollisti,
Benedixisti germini eius.
12 Coronasti annum benignitate tua,
Et semitae tuae pinguedinem stillant.
13 Stillant pascua deserti,
Et colles exsultatione se cingunt.
14 Vestiuntur gregibus arva,
Et valles operiuntur frumento:
Acclamant et cantant.
LXV. 1 Magistro chori. Canticum. Psalmus.
Exsultate Deo, omnes terrae,
2 Cantate gloriam nominis eius,
Laudem praeclaram reddite ei.
3 Dicite Deo: quam stupenda sunt opera tua!
Ob magnitudinem roboris tui blandiuntur tibi inimici tui.
4 Tota terra adoret te et cantet tibi,
Cantet nomen tuum.
5 Venite et videte opera Dei:
Stupenda patravit inter filios hominum!
6 Convertit mare in aridum;
Pedibus flumen transierunt:
Ideo laetemur de eo!
7 Dominatur potentia sua in aeternum;
Oculi eius gentes observant:
Rebelles ne se extollant.
8 Benedicite, gentes, Deo nostro
Et annuntiate famam laudis eius,
9 Qui dedit animae nostrae vitam,
Nec sivit commoveri pedem nostrum.
10 Nam probasti nos, Deus;
Igne nos examinasti sicut examinatur argentum;
11 Induxisti nos in laqueum;
Onus grave imposuisti lumbis nostris;
12 Incedere fecisti homines super capita nostra;
Transivimus per ignem et aquam:
Sed relaxationem dedisti nobis.
13 Introibo domum tuam cum holocaustis,
Reddam tibi vota mea,
14 Quae protulerunt labia mea
Quaeque promisit os meum in tribulatione mea.
15 Holocausta ovium pinguium offeram tibi cum adipe arietum:
Immolabo boves cum hircis.
16 Venite, audite et narrabo, omnes qui timetis Deum,
Quanta fecerit animae meae!
17 Ad ipsum ore meo clamavi,
Et laudavi eum lingua mea.
18 Iniquitatem si intendissem in corde meo,
Non exaudisset Dominus.
19 Sed exaudivit Deus:
Attendit voci precationis meae.
20 Benedictus Deus, qui non reppulit precationem meam,
Neque amovit a me misericordiam suam.
LXVI. 1 Magistro chori. Fidibus. Psalmus. Canticum.
2 Deus misereatur nostri, et benedicat nobis;
Serenum praebeat nobis vultum suum,
3 Ut cognoscant in terra viam eius,
In omnibus gentibus salutem eius.
4 Celebrent te populi, Deus,
Celebrent te populi omnes.
5 Laetentur et exsultent nationes,
Quod regis populos cum aequitate,
Et nationes in terra gubernas.
6 Celebrent te populi, Deus,
Celebrent te populi omnes.
7 Terra dedit fructum suum:
Benedixit nobis Deus, Deus noster.
8 Benedicat nobis Deus,
Et timeant eum omnes fines terrae!
LXVII. 1 Magistro chori. Davidis. Psalmus. Canticum.
2 Exsurgit Deus, dissipantur inimici eius,
Et fugiunt, qui oderunt eum, a facie eius.
3 Sicut dispergitur fumus, disperguntur,
Sicut diffluit cera ante ignem, sic pereunt peccatores ante Deum.
4 Iusti autem laetantur, exsultant in conspectu Dei,
Et delectantur in laetitia.
5 Cantate Deo, psallite nomini eius;
Sternite viam ei qui vehitur per desertum,
Cui nomen est Dominus,
Et exsultate coram eo.
6 Pater orphanorum et tutor viduarum
Deus est in habitaculo sancto suo.
7 Deus domum parat derelictis,
Educit captivos ad prosperitatem:
Rebelles tantum degunt in torrida terra.
8 Deus, cum exires ante populum tuum,
Cum incederes per desertum,
9 Terra mota est, caeli quoque stillarunt ante Deum,
Tremuit Sinai ante Deum, Deum Israel.
10 Pluviam copiosam demisisti, Deus, in hereditatem tuam,
Et fatigatam tu refecisti.
11 Grex tuus habitavit in ea,
Parasti eam in bonitate tua pauperi, Deus.
12 Dominus proferi verbum;
Laeta nuntiantium multitudo est magna:
13 Reges exercituum fugiunt, fugiunt;
Et incolae domus dividunt praedam.
14 Dum quiescebatis inter caulas gregum,
Alae columbae nitebant argento,
Et pennae eius flavore auri.
15 Dum Omnipotens illic dispergebat reges,
Nives ceciderunt in Salmon!
16 Montes excelsi sunt montes Basan,
Clivosi montes sunt montes Basan:
17 Cur invidiosi aspicitis, montes clivosi,
Montem in quo habitare placuit Deo,
Immo in quo habitabit Dominus semper?
18 Currus Dei myriades sunt, mille et mille:
Dominus de Sinai in sanctuarium venit.
19 Ascendisti in altum, duxisti captivos,
Accepisti in donum homines,
Vel eos qui nolunt habitare apud Dominum Deum.
20 Benedictus Dominus per singulos dies:
Portat onera nostra Deus, salus nostra!
21 Deus noster est Deus qui salvat,
Et Dominus Deus dat evasionem a morte.
22 Profecto, Deus confringit capita inimicorum suorum,
Verticem capillatum eius qui ambulat in delictis suis.
23 Dixit Dominus: Ex Basan reducam,
Reducam e profundo maris,
24 Ut intingas pedem tuum in sanguine,
Ut linguis canum tuorum sit portio ex inimicis.
25 Vident ingressum tuum, Deus,
Ingressum Dei mei, regis mei, in sanctum:
26 Praecedunt cantores, postremi sunt citharoedi,
In medio puellae tympana sonant.
27 In coetibus festivis benedicite Deo,
Domino vos, ex Israel nati.
28 Ibi est Beniamin, minimus natu, praecedens eos,
Principes Iuda cum turmis suis,
Principes Zabulon, principes Nephtali.
29 Exsere, Deus, potentiam tuam,
Potentiam, Deus, qui operaris pro nobis!
30 Propter templum tuum, quod est in Ierusalem,
Tibi offerant reges munera!
31 Increpa feram arundinis,
Turmam taurorum cum vitulis populorum,
Prosternant se cum laminis argenti:
Dissipa gentes quae bellis laetantur.
32 Veniant magnantes ex Aegypto,
Aethiopia extendat manus suas ad Deum.
33 Regna terrae, cantate Deo, psallite Domino,
34 Qui vehitur per caelos, caelos antiquos!
Ecce, edit vocem suam, vocem potentem:
35 Agnoscite potentiam Dei!
Super Israel maiestas eius,
Et potentia eius in nubibus.
36 Timendus est Deus e sancto suo, Deus Israel;
Ipse potentiam dat et robur populo suo.
Benedictus Deus!
LXVIII. 1 Magistro chori. Secudum Lilia... Davidis.
2 Salvum me fac, Deus,
Quoniam venerunt aquae usque ad collum.
3 Immersus sum in limo profundi,
Et non est, ubi pedem figam;
Veni in altum aquarum,
Et fluctus obruunt me.
4 Defessus sum clamando,
Raucae factae sunt fauces meae;
Defecerunt oculi mei,
Dum exspecto Deum meum.
5 Plures sunt quam capilli capitis mei,
Qui oderunt me sine causa,
Validiores quam ossa mea,
Qui iniuste adversantur mihi;
Num, quae non rapui, illa reddam?
6 Deus, tu scis insipientiam meam,
Et delicta mea te non latent.
7 Ne confundantur propter me, qui sperant in te,
Domine, Domine exercituum.
Ne erubescant propter me,
Qui quaerunt te, Deus Israel.
8 Etenim propter te sustinui opprobrium,
Operuit confusio faciem meam.
9 Extraneus factus sum fratribus meis,
Et alienus filiis matris meae.
10 Nam zelus domus tuae comedit me,
Et opprobria exprobrantium tibi ceciderunt super me.
11 Afflixi ieiunio animam meam,
Et versum est in opprobrium mihi.
12 Saccum indui pro vestimento,
Et ludibrio factus sum illis.
13 Fabulantur contra me qui sedent in porta,
Et conviciantur mihi, qui bibunt vinum.
14 Mea autem oratio ad te, Domine,
Tempore gratiae, Deus;
Secundum magnam bonitatem tuam exaudi me,
Secundum auxilium tuum fidele.
15 Eripe me de luto, ne submergar,
Libera me ab iis qui me oderunt,
Et de profundis aquarum.
16 Ne obruant me fluctus aquarum,
Neve absorbeat me profundum,
Neve occludat super me puteus os suum.
17 Exaudi me, Domine, quia benigna est gratia tua;
Secundum multitudinem misericordiae tuae respice in me,
18 Neque absconderis faciem tuam a servo tuo;
Quoniam tribulor, cito exaudi me.
19 Appropinqua ad animam meam, redime eam;
Propter inimicos meos libera me.
20 Tu scis opprobrium meum et confusionem meam et ignominiam meam;
In conspectu tuo sunt omnes qui tribulant me.
21 Opprobrium fregit cor meum et defeci,
Et exspectavi commiserantem, sed non fuit,
Et consolantes, sed non inveni.
22 Et indiderunt in escam meam fel,
Et in siti mea potaverunt me aceto.
23 Fiat mensa eorum laqueus ipsis,
Et amicis tendicula.
24 Obscurentur oculi eorum, ne videant,
Et lumbi eorum fac semper vacillent.
25 Effunde super eos indignationem tuam,
Et aestus irae tuae comprehendat eos.
26 Habitatio eorum devastetur,
Et in tabernaculis eorum ne sit qui habitet.
27 Quoniam quem tu percussisti, persecuti sunt,
Et dolorem eius quem vulnerasti, adauxerunt.
28 Adde culpam ad culpam eorum,
Et apud te ne declarentur iusti.
29 Deleantur de libro viventium,
Et cum iustis ne scribantur.
30 Ego autem sum miser et dolens;
Auxilium tuum, Deus, tueatur me.
31 Laudabo nomen Dei cum cantico,
Et praedicabo eum cum gratiarum actione.
32 Et placebit Deo magis quam taurus,
Quam iuvencus cornutus et ungulatus.
33 Videte, humiles, et laetamini,
Et reviviscat cor vestrum, qui quaeritis Deum.
34 Quia pauperes audit Dominus,
Et vinctos suos non contemnit.
35 Laudent eum caeli et terra,
Maria et quidquid movetur in eis.
36 Nam Deus salvabit Sion,
Et aedificabit civitates Iuda:
Et habitabunt ibi et possidebunt eam.
37 Et semen servorum eius hereditabit eam;
Et qui diligunt nomen eius, morabuntur in ea.
LXIX. 1 Magistro chori. Davidis. Ad commemorandum.
2 Placeat tibi, Deus, ut eripias me;
Domine, ad adiuvandum me festina.
3 Confundantur, et erubescant,
Qui quaerunt vitam meam.
Cedant retrorsum, et pudore afficiantur,
Qui delectantur malis meis.
4 Recedant confusione operti,
Qui dicunt mihi: Vah, Vah!
5 Exsultent et laetentur de te
Omnes qui quaerunt te;
Et dicant semper: Magnificetur Deus,
Qui desiderant auxilium tuum.
6 Ego autem miser sum et pauper,
Deus, succurre mihi!
Adiutor meus et liberator meus es tu:
Domine, ne tardaveris.
LXX. 1 Ad te, Domine, confugio:
Ne confundar in aeternum;
2 Secundum iustitiam tuam eripe me et libera me;
Inclina ad me aurem tuam et salva me.
3 Esto mihi petra refugii, arx munita, ut salves me:
Nam petra mea et arx mea es tu.
4 Deus meus, eripe me de manu iniqui,
De pugno improbi et oppressoris:
5 Nam tu es exspectatio mea, Deus meus,
Domine, spes mea a iuventute mea.
6 Tibi innixus sum ab utero;
A ventre matris meae eras protector meus:
In te speravi semper.
7 Tamquam prodigium apparui multis;
Tu enim fuisti adiutor meus fortis.
8 Plenum erat os meum laude tua,
Toto die gloria tua.
9 Ne abieceris me tempore senectutis;
Cum defecerint vires meae, ne dereliqueris me.
10 Nam loquuntur de me inimici mei,
Et observantes me, consiliantur una,
11 Dicentes: Deus dereliquit eum;
Persequimini et comprehendite eum,
Quia non est qui eripiat.
12 Deus, noli stare procul a me,
Deus meus, ad iuvandum me festina.
13 Confundantur, deficiant adversantes vitae meae;
Operiantur confusione et pudore qui quaerunt mala mihi.
14 Ego autem semper sperabo,
Et in dies conferam ad omnem laudem tuam.
15 Os meum annuntiabit iustitiam tuam,
Toto die auxilia tua:
Neque enim novi mensuram eorum.
16 Enarrabo potentiam Dei,
Domine, praedicabo iustitiam tuam solius.
17 Deus, docuisti me a iuventute mea,
Et usque nunc annuntio mirabilia tua.
18 Et in senecta quoque et senio,
Deus, ne dereliqueris me,
Dum annuntiabo bracchium tuum generationi huic,
Omnibus venturis potentiam tuam,
19 Et iustitiam tuam, Deus, quae contingit caelos,
Qua fecisti tam magna: Deus, quis par est tibi?
20 Imposuisti mihi tribulationes multas et malas:
Rursus vivum facies me et de profundis terrae rursus me exolles.
21 Auge dignitatem meam.
Et denuo me consolare.
22 Ego quoque celebrabo psalterio fidelitatem tuam, Deus,
Psallam tibi cithara, Sanctus Israel.
23 Exsultabunt labia mea, cum cantabo tibi,
Et anima mea, quam redemisti.
24 Etiam lingua mea toto die eloquetur iustitiam tuam,
Quia confusi sunt et erubuerunt qui quaerunt malum mihi.
LXXI. 1 Salomonis.
Deus, iudicium tuum regi da,
Et iustitiam tuam filio regis:
2 Gubernet populum tuum cum iustitia,
Et humiles tuos cum aequitate.
3 Afferent montes pacem populo
Et colles iustitiam.
4 Tuebitur humiles populi,
Salvos faciet filios pauperum,
Et conteret oppressorem.
5 Et diu vivet ut sol,
Et sicut luna in omnes generationes.
6 Descendet ut pluvia super gramen,
Sicut imbres qui irrigant terram.
7 Florebit in diebus eius iustitia
Et abundantia pacis, donec deficiat luna.
8 Et dominabitur a mari usque ad mare,
Et a flumine usque ad terminos terrae.
9 Coram illo procident inimici eius,
Et adversarii eius pulverem lingent.
10 Reges Tharsis et insularum munera offerent;
Reges Arabum et Saba dona adducent:
11 Et adorabunt eum omnes reges terrae,
Omnes gentes servient ei.
12 Etenim liberabit pauperem invocantem,
Et miserum, cui non est adiutor.
13 Miserebitur inopis et pauperis,
Et vitam pauperum salvabit:
14 Ab iniuria et oppressione liberabit eos,
Et pretiosus erit sanguis eorum coram illo.
15 Ideo vivet, et dabunt ei de auro Arabiae,
Et orabunt pro eo semper:
Perpetuo benedicent ei.
16 Erit abundantia frumenti in terra;
In summis montium strepet, ut Libanus, fructus eius,
Et florebunt incolae urbium ut gramina terrae.
17 Erit nomen eius benedictum in saecula;
Dum lucebit sol, permanebit nomen eius.
Et benedicentur in ipso omnes tribus terrae,
Omnes gentes beatum praedicabunt eum.
18 Benedictus Dominus, Deus Israel,
Qui facit mirabilia solus.
19 Et benedictum nomen eius gloriosum in saecula;
Et repleatur gloria eius omnis terra. Amen. Amen.
LXXII. 1 Psalmus. Asaphi.
Quam bonus rectis est Deus,
Dominus eis qui puro sunt corde!
2 Mei autem fere nutarunt pedes,
Paene lapsi sunt gressus mei,
3 Quia impiis invidebam,
Prosperitatem peccatorum observans.
4 Nulla enim sunt iis tormenta,
Sanum et pingue est corpus eorum.
5 In aerumnis mortalium non versantur,
Et cum hominibus non flagellantur.
6 Ideo cingit eos, ut torquis, superbia,
Et violentia, ut vestis, operit eos.
7 Prodit ex crasso corde iniquitas eorum,
Erumpunt figmenta mentis.
8 Irrident et loquuntur maligne,
Oppressionem ex alto minantur.
9 Aggrediuntur caelum ore suo,
Et lingua eorum perstringit terram.
10 Ideo populus meus se convertit ad eos,
Et aquas abundantes sorbent sibi.
11 Et dicunt: Quomodo scit Deus,
Et estne cognitio in Altissimo?
12 Ecce tales sunt peccatores
Et semper tranquilli, potentiam augent.
13 Ergone frustra mundum servavi cor meum,
Et lavi in innocentia manus meas?
14 Nam flagella patior omni tempore,
Et castigationem cotidie.
15 Si cogitarem: Loquar ut illi,
Genus filiorum tuorum deseruissem.
16 Meditabar ergo, ut cognoscerem hoc;
Sed laboriosum visum est mihi,
17 Donec intravi in sancta Dei,
Et attendi fini illorum.
18 Vere in via lubrica collocas eos,
Praecipitas eos in ruinas.
19 Quomodo corruerunt momento,
Desierunt, absumpti sunt magno terrore!
20 Sicut somnium, cum quis evigilat, Domine,
Ita, cum surrexeris, spernes figmentum eorum.
21 Quando exasperabatur mens mea,
Et cor meum pungebatur,
22 Ego insipiens eram neque intellegebam:
Ut iumentum fui coram te.
23 Ego autem semper tecum ero:
Apprehendisti manum dexteram meam;
24 Consilio tuo deduces me,
Et in gloriam tandem suscipies me.
25 Quis praeter te mihi est in caelo?
Et, si tecum sum, non delectat me terra.
26 Deficit caro mea et cor meum,
Petra cordis mei et pars mea Deus in aeternum.
27 Ecce enim, qui recedunt a te, peribunt,
Perdis omnes qui fornicantur abs te.
28 Mihi autem bonum est prope Deum esse,
Ponere in Domino Deo refugium meum.
Enarrabo omnia opera tua
In portis filiae Sion.
LXXIII. 1 Maskil. Asaphi.
Quare, Deus, reppulisti in perpetuum,
Exardescit ira tua contra oves pascuae tuae?
2 Recordare sodalitatis tuae, quam condidisti ab antiquo,
Tribus, quam redemisti tibi in possessionem,
Montis Sion, in quo sedem posuisti.
3 Dirige gressus tuos ad ruinas perpetuas:
Omnia vastavit inimicus in sanctuario.
4 Rugierunt adversarii tui in loco conventus tui,
Posuerunt signa sua in tropaeum.
5 Similes sunt illis qui in condenso vibrant securim,
6 Et iam ascia et malleo ianuas eius pariter contundunt.
7 Igni tradiderunt sanctuarium tuum,
Profanarunt in terra tabernaculum nominis tui.
8 Dixerunt in corde suo: Destruamus eos simul;
Comburite omnia sanctuaria Dei in terra.
9 Signa nostra non iam videmus, non est propheta;
Neque inter nos est qui sciat quousque.
10 Quousque, Deus, exprobravit inimicus?
Blasphemabit adversarius nomen tuum in perpetuum?
11 Quare avertis manum tuam
Et dexteram tuam retines in sinu tuo?
12 Deus autem rex meus est ab antiquo,
Qui efficit salutem in medio terrae.
13 Tu dirupisti potentia tua mare,
Contrivisti capita draconum in aquis.
14 Tu confregisti capita Leviathan,
Dedisti eum escam monstris marinis.
15 Tu elicuisti fontes et torrentes:
Tu siccasti fluvios copiosos.
16 Tuus est dies et tua est nox;
Tu stabilisti lunam et solem.
17 Tu statuisti omnes terminos terrae;
Aestatem et hiemem tu formasti.
18 Recordare haec: inimicus exprobravit tibi, Domine,
Et populus insipiens maledixit nomini tuo.
19 Ne tradideris vulturi vitam turturis tui:
Vitam pauperum tuorum noli oblivisci in perpetuum.
20 Respice in foedus tuum,
Quia violentiae plena sunt latibula terrae, et campi.
21 Ne humilis revertatur confusus:
Pauper et inops laudent nomen tuum.
22 Exsurge, Deus, age causam tuam;
Recordare improperii quod insipiens cotidie infert tibi.
23 Noli oblivisci voces adversariorum tuorum:
Tumultus insurgentium contra te ascendit semper.
LXXIV. 1 Magistro chori. Secundum Ne destruxeris. Psalmus. Asaphi. Canticum.
2 Celebramus te, Domine, celebramus,
Et praedicamus nomen tuum, enarramus mirabilia tua.
3 Quando statuero tempus,
Ego secundum ius iudicabo.
4 Etsi moveatur terra cum omnibus incolis suis:
Ego firmavi columnas eius.
5 Dico insolentibus: Nolite insolescere,
Et impiis: Nolite extollere cornu.
6 Nolite extollere contra Altissimum cornu vestrum,
Nolite loqui contra Deum proterva.
7 Neque enim ab Oriente neque ab Occidente
Neque a deserto neque a montibus:
8 Sed Deus est iudex:
Hunc deprimit, et illum extollit,
9 Nam in manu Domini calix est,
Qui spumat vino, plenus mixto:
Et propinat ex eo; usque ad faeces sorbebunt,
Bibent omnes impii terrae.
10 Ego autem exsultabo in aeternum,
Psallam Deo Iacob.
11 Et omnia cornua impiorum confringam;
Extollentur cornua iusti.
LXXV. 1 Magistro chori. Fidibus. Psalmus. Asaphi. Canticum.
2 Innotuit Deus in Iuda,
In Israel magnum est nomen eius.
3 In Salem est tabernaculum eius,
Et habitatio eius in Sion.
4 Ibi confregit fulmina arcus,
Scutum et gladium et arma.
5 Splendens luce tu, potens, venisti
A montibus aeternis.
6 Spoliati sunt robusti corde,
Dormiunt somnum suum,
Et omnium fortium defecerunt manus.
7 Increpatione tua, Deus Iacob,
Torpuerunt currus et equi.
8 Terribilis es tu, et quis resistet tibi,
Ob vehementiam irae tuae?
9 De caelo audiri fecisti iudicium:
Terra expavit et siluit,
10 Cum exsurgeret ad iudicium Deus,
Ut salvos faceret omnes humiles terrae.
11 Nam furor Edom glorificabit te,
Et superstites Emath festum agent tibi.
12 Facite vota et solvite ea Domino Deo vestro,
Omnes in circuitu eius munus ferant Terribili,
13 Ei qui cohibet spiritum principum,
Qui terribilis est regibus terrae.
LXXVI. 1 Magistro chori. Secundum Idithun. Asaphi. Psalmus.
2 Vox mea ad Deum ascendit et clamo,
Vox mea ad Deum, ut audiat me;
3 Die angustiae meae Dominum quaero.
Manus mea per noctem extenditur indefessa;
Consolationem renuit anima mea.
4 Cum Dei recordor, ingemisco;
Cum recogito, deficit spiritus meus.
5 Tenes vigiles oculos meos;
Conturbor nec possum loqui.
6 Perpendo dies antiquos,
Et pristinos annos 7 recordor:
Meditor nocte in corde meo
Recogito et scrutatur spiritus meus:
8 Num in aeternum repellet Deus,
Nec propitius erit ultra?
9 Num in perpetuum deficiet gratia eius,
Irrita erit promissio in omnes generationes?
10 Num oblitus est misereri Deus?
An iratus occlusit misericordiam suam?
11 Et dico: Hic est dolor meus,
Quod mutata est dextera Altissimi.
12 Memor sum factorum Domini,
Utique memor sum antiquorum mirabilium tuorum.
13 Et meditor omnia opera tua,
Et gesta tua perpendo.
14 Deus, sancta es via tua:
Quis deus es magnus ut Deus noster?
15 Tu es Deus, qui mirabilia patras,
Notam fecisti in populis potentiam tuam.
16 Redemisti bracchio tuo populum tuum,
Filios Iacob et Ioseph.
17 Viderunt te aquae, Deus,
Viderunt te aquae: tremuerunt,
Atque commoti sunt fluctus.
18 Profuderunt nubila aquas,
Nubes emiserunt vocem,
Atque sagittae tuae volarunt.
19 Tonitrus tuus in turbine sonuit,
Collustrarunt fulgura orbem:
Commota est et tremuit terra.
20 Per mare facta est via tua,
Et semita tua per aquas multas,
Neque apparuerunt vestigia tua.
21 Duxisti ut gregem populum tuum,
Per manum Moysis et Aaron.
LXXVII. 1 Maskil. Asaphi.
Ausculta, popule meus, doctrinam meam;
Inclinate aures vestras ad verba oris mei.
2 Aperiam ad parabolas os meum,
Proferam arcana aetatis antiquae.
3 Quae audivimus et cognovimus,
Et quae patres nostri narraverunt nobis,
4 Non occultabimus a filiis eorum,
Generationi futurae narrabimus
Laudes Domini et potentiam eius
Et mirabilia quae fecit.
5 Statuit enim praeceptum in Iacob
Et legem condidit in Israel,
Ut, quae mandavit patribus nostris,
Nota facerent filiis suis,
6 Ut cognoscat generatio ventura, filii qui nascentur,
Ut surgant et narrent filiis suis,
7 Ut ponant in Deo spem suam
Neque obliviscantur opera Dei,
Sed mandata eius observent;
8 Neve fiant, sicut patres eorum,
Generatio rebellis et contumax:
Generatio quae cor non habuit rectum,
Neque animum Deo fidelem.
9 Filii Ephraim pugnantes arcu
Terga verterunt die proelii.
10 Non servaverunt foedus Dei,
Et in lege eius renuerunt ambulare,
11 Et obliti sunt opera eius,
Et mirabilia eius quae ostendit eis.
12 Coram patribus eorum fecit miracula
In terra Aegypti, in campo Taneos.
13 Scidit mare et traduxit eos,
Et statuit aquas ut aggerem.
14 Et duxit eos nube per diem,
Per totam noctem lumine ignis.
15 Scidit petras in deserto,
Et adaquavit eos, ut fluctibus, copiose.
16 Et elicuit rivos de petra,
Et deduxit, ut flumina, aquas.
17 Sed perrexerunt peccare in eum,
Offendere Altissimum in deserto.
18 Et tentaverunt Deum in cordibus suis,
Petentes cibum secundum cupiditatem suam.
19 Et locuti sunt contra Deum;
Dixerunt: Num poterit Deus parare mensam in deserto?
20 Ecce percussit petram, et fluxerunt aquae et torrentes emanaverunt:
Num panem quoque poterit dare, vel parare carnem populo suo?
21 Ideo, cum audisset Dominus, furore exarsit,
Et ignis accensus est contra Iacob,
Et ira efferbuit contra Israel,
22 Quia non crediderunt in Deum,
Nec speraverunt in auxilio eius.
23 Sed mandavit nubibus desuper,
Et ianuas caeli aperuit,
24 Et pluit super eos manna ad manducandum,
Et panem caeli dedit eis.
25 Panem fortium manducavit homo:
Cibaria misit eis ad saturitatem.
26 Excitavit Eurum de caelo
Et adduxit potentia sua Austrum.
27 Et pluit super eos, ut pulverem, carnes,
Et, sicut arenam maris, volatilia pennata.
28 Et ceciderunt in castra eorum,
Circa tabernacula eorum.
29 Et manducaverunt, et saturati sunt valde,
Et desiderium eorum implevit eis.
30 Nondum cessaverant a desiderio suo,
Et escae eorum erant in ore ipsorum,
31 Cum ira Dei efferbuit contra eos,
Et caedem fecit procerum eorum,
Et iuvenes Israel prostravit.
32 Sed tamen peccaverunt ultra,
Nec crediderunt miraculis eius.
33 Et consumpsit velociter dies eorum,
Et annos eorum exitio repentino.
34 Cum occidebat eos, quaerebant eum,
Et conversi requirebant Deum;
35 Et recordabantur Deum esse petram suam,
Et Deum Altissimum redemptorem suum.
36 Sed decipiebant eum ore suo,
Et lingua sua mentiebantur ei.
37 Et cor eorum non erat rectum cum eo,
Nec fideles erant in foedere eius.
38 Ipse tamen miserans dimittebat culpam nec perdebat eos,
Et crebro cohibuit iram suam,
Neque effudit totum furorem suum.
39 Et recordatus est eos esse carnem,
Halitum, qui vadat nec revertatur.
40 Quoties provocaverunt eum in deserto,
Afflixerunt eum in solitudine!
41 Et iterum tentaverunt Deum,
Et Sanctum Israel exacerbaverunt.
42 Non sunt recordati manus eius,
Diei quo redemit eos de manu adversarii.
43 Quando patravit in Aegypto signa sua,
Et prodigia sua in campo Taneos,
44 Et convertit in sanguinem flumina eorum
Et rivos eorum, ne biberent.
45 Misit in eos muscas quae comederunt eos,
Et ranas quae infestarunt eos;
46 Et dedit brucho proventus eorum,
Et fructum laboris eorum locustae.
47 Percussit grandine vineas eorum,
Et sycomoros eorum pruina.
48 Et tradidit grandini iumenta eorum,
Et greges eorum fulminibus.
49 Misit in eos aestum irae suae,
Indignationem et furorem et tribulationem:
Catervam ministrorum calamitatis.
50 Viam aperuit irae suae:
Non servavit eos a morte,
Et animalia eorum tradidit pesti.
51 Et percussit omne primogenitum in Aegypto,
Primos partus eorum in tabernaculis Cham.
52 Et eduxit sicut oves populum suum,
Et deduxit eos ut gregem in deserto.
53 Et duxit eos securos nec timuerunt,
Et inimicos eorum operuit mare.
54 Et perduxit eos in terram sanctam suam,
Ad montes quos acquisivit dextera eius;
55 Et eiecit ante eos gentes,
Et sorte attribuit eas in hereditatem,
Et habitare fecit in tabernaculis earum tribus Israel.
56 Sed tentaverunt et provocaverunt Deum Altissimum,
Et praecepta eius non servaverunt.
57 Et defecerunt et praevaricati sunt sicut patres eorum,
Aberraverunt ut arcus fallax.
58 Ad iram lacessiverunt eum excelsis suis,
Et sculptilibus suis aemulationem eius excitaverunt.
59 Audivit Deus et exarsit furore,
Et acriter reiecit Israel.
60 Et reliquit habitaculum Silo,
Tabernaculum, ubi habitavit inter homines.
61 Et tradidit in captivitatem robur suum,
Et gloriam suam in manus inimici.
62 Et tradidit gladio populum suum,
Et contra hereditatem suam exarsit.
63 Iuvenes eorum comedit ignis,
Et virgines eorum non sunt desponsatae.
64 Sacerdotes eorum gladio ceciderunt,
Et viduae eorum non ploraverunt.
65 Et expergefactus est velut e somno Dominus,
Velut bellator victus a vino.
66 Et percussit a tergo inimicos suos:
Ignominiam aeternam inflixit eis.
67 Et reiecit tabernaculum Ioseph,
Et tribum Ephraim non elegit.
68 Sed elegit tribum Iuda,
Montem Sion quem dilexit.
69 Et exstruxit, ut caelum, sanctuarium suum,
Ut terram, quam fundavit in saecula.
70 Et elegit David, servum suum,
Et tulit eum de caulis ovium:
71 Sequentem lactantes vocavit eum,
Ut pasceret Iacob, populum suum,
Et Israel, hereditatem suam.
72 Et pavit eos cum probitate cordis sui,
Et prudentia manuum suarum duxit eos.
LXXVIII. 1 Psalmus. Asaphi.
Deus, venerunt gentes in hereditatem tuam,
Polluerunt templum sanctum tuum,
Redegerunt Ierusalem in ruinas.
2 Dederunt corpora servorum turoum escam volatilibus caeli,
Carnes sanctorum tuorum bestiis terrae.
3 Effuderunt sanguinem eorum ut aquam in circuitu Ierusalem,
Neque erat qui sepeliret.
4 Facti sumus opprobrium vicinis nostris,
Irrisio et ludibrium his qui sunt in circuitu nostro.
5 Quousque, Domine? irasceris perpetuo?
Ardebit velut ignis zelus tuus?
6 Effunde iram tuam super gentes quae te non agnoscunt,
Et super regna quae non invocant nomen tuum.
7 Etenim comederunt Iacob,
Et habitationem eius vastaverunt.
8 Noli recordari contra nos culpas maiorum;
Cito obveniat nobis misericordia tua:
Nam miseri sumus valde.
9 Adiuva nos, Deus salutis nostrae, propter gloriam nominis tui,
Et libera nos et dimitte peccata nostra propter nomen tuum.
10 Quare dicant gentes:
Ubi est Deus eorum?
Innotescat inter gentes, coram oculis nostris,
Ultio sanguinis servorum tuorum, qui effusus est.
11 Perveniat ad te gemitus captivorum;
Secundum potentiam bracchii tui solve addictos morti.
12 Et retribue vicinis nostris septies in sinum eorum
Opprobrium quo affecerunt te, Domine.
13 Nos autem, populus tuus et oves pascuae tuae,
Celebrabimus te in aeternum;
A generatione in generationem enarrabimus laudem tuam.
LXXIX. 1 Magistro chori. Secundum Lilium legis. Asaphi. Psalmus.
2 Quis pascis Israel, ausculta,
Qui ducis, velut gregem, Ioseph.
Qui sedes super cherubim, affulge
3 Coram Ephraim et Beniamin et Manasse.
Excita potentiam tuam,
Et veni, ut salvos facias nos.
4 Deus, restitue nos,
Et serenum praebe vultum tuum, ut salvi simus.
5 Deus exercituum, quousque succensebis,
Cum oret populus tuus?
6 Cibasti eum pane lacrimarum
Et potasti eum lacrimis copiose.
7 Fecisti nos causam iurgii vicinis nostris,
Et inimici nostri illudunt nobis.
8 Deus exercituum, restitue nos,
Et serenum praebe vultum tuum, ut salvi simus.
9 Vitem ex Aegypto abstulisti,
Expulisti gentes, et plantasti eam.
10 Praeparasti ei solum,
Et radices egit et implevit terram.
11 Operti sunt montes umbra eius,
Et ramis eius cedri Dei.
12 Extendit palmites suos usque ad mare,
Et usque ad flumen propagines suas.
13 Quare destruxisti maceriam eius,
Ut vindemient eam omnes qui transeunt per viam,
14 Devastet eam aper silvestris,
Et bestiae agri depascantur eam?
15 Deus exercituum, revertere,
Respice de caelo et vide, et visita vitem hanc,
16 Et protege eam, quam plantavit dextera tua,
Et surculum, quem roborasti tibi.
17 Qui eam combusserunt igni et conciderunt eam,
Pereant comminatione vultus tui.
18 Sit manus tua super virum dexterae tuae,
Super filium hominis, quem roborasti tibi.
19 Iam non recedemus a te ultra;
Vivos servabis nos, et praedicabimus nomen tuum.
20 Domine, Deus exercituum, restitue nos,
Et serenum praebe vultum tuum, ut salvi simus.
LXXX. 1 Magistro chori. Secundum Torcularia... Asaphi.
2 Exsultate Deo adiutori nostro,
Acclamate Deo Iacob.
3 Sonate psalterio, et pulsate tympanum,
Citharam dulce sonantem cum lyra.
4 Clangite in neomenia bucina,
In plenilunio, die sollemni nostro,
5 Quia institutum Israel est,
Praeceptum Dei Iacob.
6 Legem statuit hanc in Ioseph,
Cum prodiret contra terram Aegypti.
Linguam quam non noveram, audivi:
7 Liberavi ab onere humerum eius;
Manus eius a cophino cessarunt.
8 In tribulatione clamasti, et eripui te;
Ex nube tonanti respondi tibi,
Probavi te apud aquam Meriba.
9 Audi, popule meus, et monebo te:
Israel, utinam audias me!
10 Non erit apud te deus alienus,
Neque adorabis deum peregrinum:
11 Ego sum Dominus, Deus tuus,
Qui eduxi te de terra Aegypti:
Dilata os tuum, et implebo illud.
12 Sed non audivit populus meus vocem meam,
Et Israel non obtemperavit mihi.
13 Ideo tradidi eos duritiae cordis eorum:
Ambulent secundum consilia sua.
14 Utinam populus meus audiret me,
Israel ambularet in viis meis:
15 Confestim deprimerem inimicos eorum,
Et contra adversarios eorum, verterem manum meam;
16 Qui oderunt Dominum, blandirentur ei,
Et sors eorum maneret in perpetuum.
17 Illum autem cibarem de medulla tritici,
Et melle de petra saturarem eum.
LXXXI. 1 Psalmus. Asaphi.
Deus assurgit in concilio divino,
In medio deorum iudicium agit.
2 Quousque iudicabitis inique,
Et causae impiorum favebitis?
3 Defendite oppressum et pupillum,
Ius reddite humili et pauperi.
4 Liberate oppressum et egenum:
De manu impiorum eripite eum.
5 Non sapiunt neque intellegunt,
In tenebris ambulant:
Commoventur omnia fundamenta terrae.
6 Ego dixi: Dii estis,
Et filii Altissimi omnes.
7 Verumtamen sicut homines moriemini,
Et sicut quivis ex principibus cadetis.
8 Surge, Deus, iudica terram,
Quoniam tu iure possides omnes gentes.
LXXXII. 1 Canticum. Psalmus. Asaphi.
2 Noli, Domine, tacere;
Noli silere, Deus, neque quiescere!
3 Nam ecce inimici tui tumultuantur,
Et qui oderunt te, extollunt caput.
4 Contra populum tuum moliuntur consilia,
Et consultant contra protectos tuos.
5 Venite, aiunt, disperdamus eos, ne sint populus,
Neve memoretur nomen Israel ultra.
6 Vere, consultant uno corde,
Et contra te ineunt foedus:
7 Tentoria Edom et Ismaelitae,
Moab et Agareni,
8 Gebal et Ammon et Amalec,
Philistaea cum incolis Tyri;
9 Etiam Assyrii se consociaverunt cum eis,
Bracchia praebuerunt filiis Lot.
10 Fac illis sicut Madian,
Sicut Sisarae, sicut Iabin ad torrentem Cison,
11 Qui interempti sunt apud Endor,
Facti sunt sterquilinium terrae.
12 Principes eius similes fac Oreb et Zeb,
Similes Zebee et Salmana omnes duces eorum,
13 Qui dixerunt:
Occupemus nobis regiones Dei.
14 Deus meus, fac eos similes foliis turbine rotatis,
Stipulae ante ventum.
15 Sicut ignis qui comburit silvam,
Et sicut flamma quae exurit montes,
16 Ita persequere eos tempestate tua,
Et procella tua conturba eos.
17 Imple facies eorum ignominia,
Ut quaerant nomen tuum, Domine.
18 Erubescant et conturbentur in aeternum,
Et confundantur et pereant.
19 Et cognoscant te, cuius nomen est Dominus,
Esse solum Excelsum super totam terram.
LXXXIII. 1 Magistro chori. Secundum Torcularia. Filiorum Core. Psalmus.
2 Quam dilecta habitatio tua, Domine exercituum!
3 Desiderat, languens concupiscit anima mea atria Domini;
Cor meum et caro mea
Exsultant ad Deum vivum.
4 Etiam passer invenit domum,
Et hirundo nidum sibi, ubi ponat pullos suos:
Altaria tua, Domine exercituum,
Rex meus et Deus meus!
5 Beati qui habitant in domo tua, Domine,
Perpetuo laudant te.
6 Beatus vir, cuius auxilium est a te,
Cum sacra itinera in animo habet:
7 Transeuntes per vallem aridam, fontem facient eam,
Ac benedictionibus vestiet eam pluvia prima.
8 Procedent de robore in robur;
Videbunt Deum deorum in Sion.
9 Domine exercituum, audi orationem meam;
Auribus percipe, Deus Iacob.
10 Clipeus noster, aspice, Deus,
Et respice faciem uncti tui.
11 Vere, melior est dies unus in atriis tuis
Quam alii mille;
Consistere malo in limine domus Dei mei,
Quam morari in tabernaculis peccatorum.
12 Nam sol et clipeus est Dominus Deus:
Gratiam et gloriam largitur Dominus,
Non negat bona eis
Qui ambulant in innocentia.
13 Domine exercituum,
Beatus homo qui confidit in te.
LXXXIV. 1 Magistro chori. Filiorum Core. Psalmus.
2 Propitius fuisti, Domine, terrae tuae;
Bene vertisti sortem Iacob.
3 Dimisisti culpam populi tui;
Operuisti omnia peccata eorum.
4 Continuisti omnem iracundiam tuam,
Destitisti a furore irae tuae.
5 Restitue nos, Deus Salvator noster,
Et depone indignationem tuam adversus nos.
6 Num in aeternum irasceris nobis,
Aut extendes iram tuam in omnes generationes?
7 Nonne tu vitam restitues nobis,
Et populus tuus laetabitur in te?
8 Ostende nobis, Domine, misericordiam tuam,
Et salutem tuam da nobis.
9 Audiam, quid loquatur Dominus Deus:
Profecto loquitur pacem
Populo suo et sanctis suis
Et eis qui corde convertuntur ad eum.
10 Certe propinqua est salus eius timentibus eum,
Ut habitet gloria in terra nostra.
11 Misericordia et fidelitas obviam venient sibi,
Iustitia et pax inter se osculabuntur.
12 Fidelitas germinabit ex terra,
Et iustitia de caelo prospiciet.
13 Dominus quoque dabit bonum,
Et terra nostra dabit fructum suum.
14 Iustitia ante eum incedet,
Et salus in via gressuum eius.
LXXXV. 1 Precatio. Davidis.
Inclina, Domine, aurem tuam, exaudi me,
Quia miser et pauper sum ego.
2 Custodi animam meam, quia devotus sum tibi;
Salvum fac servum tuum sperantem in te.
Deus meus es tu: 3 miserere mei, Domine,
Quia assidue ad te clamo.
4 Laetifica animam servi tui,
Quia ad te, Domine, animam meam attollo.
5 Tu enim, Domine, es bonus et clemens,
Plenus misericordiae in omnes qui invocant te.
6 Ausculta, Domine, orationem meam,
Et attende ad vocem obsecrationis meae.
7 Die tribulationis meae clamo ad te,
Quia exaudies me.
8 Non est tibi par inter deos, Domine,
Et non est opus simile operi tuo:
9 Omnes gentes, quas fecisti, venient
Et adorabunt te, Domine,
Et praedicabunt nomen tuum.
10 Quia magnus es tu et facis mirabilia:
Tu solus es Deus.
11 Doce me, Domine, viam tuam, ut ambulem in veritate tua;
Dirige cor meum, ut timeat nomen tuum.
12 Celebrabo te, Domine, Deus meus, toto corde meo,
Et praedicabo nomen tuum in aeternum.
13 Quia misericordia tua magna fuit erga me,
Et eripuisti animam meam de profundis inferni.
14 Deus, superbi insurrexerunt contra me,
Et turba praepotentium insidiatur vitae meae,
Neque te ponunt ante oculos suos.
15 Sed tu, Domine, Deus misericors es et benignus,
Tardus ad iram, summe clemens et fidelis.
16 Respice in me, et miserere mei;
Da robur tuum servo tuo
Et salvum fac filium ancillae tuae.
17 Signum da mihi favoris tui,
Ut videant, qui oderunt me, et confundantur,
Quod tu, Domine, adiuveris me et consolatus sis me.
LXXXVI. 1 Filiorum Core. Psalmus. Canticum.
Fundationem suam in montibus sanctis 2 diligit Dominus:
Portas Sion magis quam omnia tabernacula Iacob.
3 Gloriosa praedicantur de te,
Civitas Dei!
4 Accensebo Rahab et Babel colentibus me:
Ecce, Philistaea et Tyrus populusque Aethiopum:
Hi nati sunt illic.
5 Et de Sion dicetur: Viritim omnes sunt nati in ea,
Et ipse firmavit eam Excelsus.
6 Dominus scribet in libro populorum:
Hi nati sunt illic.
7 Et cantabunt, dum chorum ducent:
Omnes fontes mei sunt in te.
LXXXVII. 1 Canticum. Psalmus. Filiorum Core. Magistro chori.
Secundum Mahalat. Ad cantandum. Maskil. Heman Ezrahitae.
2 Domine, Deus meus, interdiu clamo,
Nocte lamentor coram te.
3 Perveniat ad te oratio mea,
Inclina aurem tuam ad clamorem meum.
4 Nam saturata est malis anima mea,
Et inferis vita mea propinquat.
5 Accenseor descendentibus in foveam,
Similis factus sum viro invalido.
6 Inter mortuos est stratum meum,
Sicut occisorum, qui in sepulcro iacent,
Quorum non es memor amplius
Et qui a cura tua sunt seiuncti.
7 Collocasti me in fovea profunda,
In tenebris, in voragine.
8 Super me gravat indignatio tua,
Et omnibus fluctibus tuis opprimis me.
9 Removisti notos meos a me;
Abominabilem fecisti me illis,
Clausus sum, neque egredi possum.
10 Oculi mei ob miseriam tabescunt,
Clamo ad te, Domine, cotidie;
Expando ad te manus meas.
11 Num pro mortuis facis mirabilia?
An defuncti surgent, et laudabunt te?
12 Num enarratur in sepulcro bonitas tua,
Fidelitas tua apud inferos?
13 Num manifestantur in tenebris mirabilia tua,
Et gratia tua in terra oblivionis?
14 Ego autem ad te, Domine, clamo,
Et mane oratio mea ad te venit.
15 Quare, Domine, repellis animam meam,
Abscondis faciem tuam a me?
16 Miser sum ego et moribundus inde a puero,
Portavi terrores tuos et elangui.
17 Super me transierunt irae tuae,
Et terrores tui me perdiderunt.
18 Circumdant me ut aqua perpetuo;
Circumveniunt me omnes simul.
19 Removisti a me amicum et sodalem:
Familiares mei sunt tenebrae.
LXXXVIII. 1 Maskil. Ethan Ezrahitae.
2 Gratias Domini in aeternum cantabo;
Per omnes generationes annuntiabo fidelitatem tuam ore meo.
3 Dixisti enim: In aeternum fundata est gratia;
In caelo stabilisti fidelitatem tuam.
4 Inii foedus cum electo meo;
Iuravi David, servo meo:
5 Usque in aeternum stabiliam semen tuum,
Et fundabo in omnes generationes thronum tuum.
6 Caeli mirabilia tua celebrant, Domine,
Et fidelitatem tuam in coetu sanctorum.
7 Nam quis in nubibus aequabitur Domino,
Similis erit Domino inter filios Dei?
8 Deus est terribilis in concilio sanctorum,
Magnus et tremendus prae omnibus circa eum.
9 Domine, Deus exercituum, quis par est tibi?
Potens es, Domine, et fidelitas tua circumdat te.
10 Tu imperas superbiae maris,
Tumorem fluctuum eius tu compescis.
11 Tu transfixum conculcasti Rahab,
Bracchio potenti tuo dispersisti inimicos tuos.
12 Tui sunt caeli, et tua est terra;
Orbem terrarum et quod eum replet tu fundasti;
13 Aquilonem et austrum tu creasti;
Thabor et Hermon de nomine tuo exsultant.
14 Tibi bracchium potens est,
Firma manus tua, dextera tua erecta.
15 Iustitia et ius sunt fundamentum throni tui;
Gratia et fidelitas praecedant te.
16 Beatus populus qui exsultare novit;
Ambulant, Domine, in lumine vultus tui,
17 De nomine tuo laetantur semper,
Et iustitia tua extolluntur.
18 Nam tu es splendor potentiae eorum,
Et tuo favore extollitur cornu nostrum.
19 Nam Domini est clipeus noster,
Et Sancti Israel rex noster.
20 Olim locutus es in visione sanctis tuis et dixisti:
Imposui coronam potenti;
Extuli electum de populo.
21 Inveni David, servum meum,
Oleo sancto meo unxi eum,
22 Ut manus mea sit semper cum eo,
Et bracchium meum confirmet eum.
23 Non decipiet eum inimicus,
Neque malignus deprimet eum.
24 Sed contundam coram eo adversarios eius,
Et, qui oderunt eum, percutiam.
25 Fidelitas mea et gratia mea cum ipso;
Et in nomine meo extolletur cornu eius.
26 Et extendam super mare manum eius,
Et super flumina dexteram eius.
27 Ipse vocabit me: Pater meus es tu,
Deus meus et petra salutis meae.
28 Atque ego primogenitum constituam eum,
Celsissimum inter reges terrae.
29 In aeternum servabo ei gratiam meam,
Et firmum manebit ei foedus meum.
30 Et aeternum faciam semen eius,
Et thronum eius ut dies caeli.
31 Se dereliquerint filii eius legem meam,
Neque ambulaverint in praeceptis meis,
32 Si violaverint statuta mea,
Nec custodierint mandata mea:
33 Virga puniam delictum eorum,
Et verberibus culpam eorum;
34 Sed gratiam meam non subtraham ei,
Nec fidem meam fallam.
35 Non violabo foedus meum,
Neque effatum labiorum meorum mutabo.
36 Semel iuravi per sanctitatem meam:
Davidi certe non mentiar,
37 Semen eius in aeternum manebit
Et thronus eius coram me erit ut sol,
38 Ut luna, quae manet in aeternum,
Testis in caelo fidelis.
39 Tu vero reppulisti et abiecisti,
Graviter iratus es uncto tuo.
40 Sprevisti foedus servi tui,
Profanasti humi coronam eius.
41 Diruisti omnes muros eius,
Munitiones eius excidio tradidisti.
42 Diripuerunt eum omnes transeuntes per viam,
Ludibrio factus est vicinis suis.
43 Extulisti dexteram inimicorum eius;
Implevisti gaudio omnes hostes eius.
44 Retudisti aciem gladii eius,
Nec sustentasti eum in proelio.
45 Cessare fecisti splendorem eius,
Et thronum eius in terram deiecisti.
46 Breviasti dies adulescentiae eius,
Operuisti eum ignominia.
47 Quousque, Domine? abscondes te semper?
Ardebit ut ignis indignatio tua?
48 Memento, quam brevis sit vita mea,
Quam caducos creaveris omnes homines.
49 Quis est, qui vivat nec videat mortem,
Qui e manu inferi subtrahat animam suam?
50 Ubi sunt gratiae tuae antiquae, Domine,
Quas David iurasti per fidelitatem tuam?
51 Memento, Domine, contumeliae servorum tuorum:
Porto in sinu meo omnes inimicitias gentium,
52 Quibus insultant adversarii tui, Domine,
Quibus insultant gressibus uncti tui.
53 Benedictus Dominus in aeternum!
Fiat! Fiat!
LXXXIX. 1 Precatio. Moysis, viri Dei.
Domine, tu fuisti refugium nobis
A generatione in generationem.
2 Priusquam montes gigneretur et nasceretur terra et orbis,
Et ab aeterno in aeternum tu es, Deus.
3 Reverti iubes mortales in pulverem
Et dicis, Revertimini, filii hominum.
4 Nam mille anni in oculis tuis
Tamquam dies hesternus sunt qui transivit,
Et tamquam vigilia nocturna.
5 Abripis eos: fiunt ut somnium matutinum,
Ut herba virescens:
6 Mane floret et viret,
Vespere succiditur et arescit.
7 Vere consumpti sumus ira tua,
Et indignatione tua conturbati.
8 Posuisti culpas nostras in conspectuo tuo,
Peccata nostra occulta in lumine vultus tui.
9 Nam omnes dies nostri transierunt in ira tua;
Finivimus annos nostros ut suspirium.
10 Summa annorum nostrorum sunt septuaginta anni
Et, si validi sumus, octoginta;
Et plerique eorum sunt labor et vanitas:
Nam cito transeunt, et nos avolamus.
11 Quis perpendit potentiam irae tuae,
Et pro debito tibi timore indignationem tuam?
12 Dinumerare nos doce dies nostros,
Ut perveniamus ad sapientiam cordis.
13 Revertere, Domine, - quousque?
Et propitius esto servis tuis.
14 Satia nos cito misericordia tua,
Ut exsultemus et laetemur cunctis diebus nostris.
15 Laetifica nos pro diebus quibus nos afflixisti,
Pro annis quibus vidimus mala.
16 Appareat servis tuis opus tuum,
Et gloria tua filiis eorum,
17 Et bonitas Domini Dei nostri sit super nos,
Et opus manuum nostrarum secunda nobis,
Et opus manuum nostrarum secunda.
XC. 1 Qui degis in praesidio Altissimi,
Qui sub umbra Omnipotentis commoraris,
2 Dic Domino: Refugium meum et arx mea,
Deus meus, in quo confido.
3 Nam ipse liberabit te de laqueo venantium,
A peste perniciosa.
4 Pennis suis proteget te,
Et sub alas eius confugies:
Scutum et clipeus est fidelitas eius.
5 Non timebis a terrore nocturno,
A sagitta volante in die,
6 A peste quae vagatur in tenebris,
A pernicie quae vastat meridie.
7 Cadant a letere tuo mille, et decem milia a dextris tuis:
Ad te non appropinquabit.
8 Verumtamen oculis tuis spectabis
Et mercedem peccatorum videbis.
9 Nam refugium tuum est Dominus,
Altissimum constituisti munimen tuum.
10 Non accedet ad te malum,
Et plaga non appropinquabit tabernaculo tuo,
11 Quia Angelis suis mandavit de te,
Ut custodiant te in omnibus viis tuis.
12 In manibus suis portabunt te,
Ne offendas ad lapidem pedem tuum.
13 Super aspidem et viperam gradieris,
Conculcabis leonem et draconem.
14 Quoniam mihi adhaesit, liberabo eum;
Protegam eum, quia cognovit nomen meum.
15 Invocabit me et exaudiam eum;
Cum ipso ero in tribulatione,
Eripiam eum et honorabo eum.
16 Longitudine dierum satiabo eum,
Et ostendam ei salutem meam.
XCI. 1 Psalmus. Canticum. Pro die sabbati.
2 Bonum est celebrare Dominum,
Et psallere nomini tuo, Altissime:
3 Annuntiare mane misericordiam tuam
Et fidelitatem tuam per noctes
4 Psalterio decachordo et lyra,
Cum cantico ad citharam.
5 Nam delectas me, Domine, factis tuis,
De operibus manuum tuarum exsulto.
6 Quam magnifica sunt opera tua, Domine,
Quam profundae cogitationes tuae!
7 Vir insipiens non cognoscit,
Et stultus non intellegit haec.
8 Etsi impii floreant ut herba,
Et splendeant omnes male agentes,
Excidio destinantur sempiterno:
9 Tu autem in aeternum excelsus es, Domine.
10 Nam ecce inimici tui, Domine;
Nam ecce inimici tui peribunt:
Dispergentur omnes male agentes.
11 Extulisti sicut cornu bubali cornu meum;
Perfudisti me oleo purissimo.
12 Et oculus meus despexit inimicos meos,
Et de insurgentibus contra me malignis laeta audierunt aures meae.
13 Iustus ut palma florebit,
Sicut cedrus Libani crescet.
14 Plantati in domo Domini,
In atriis Dei nostri florebunt.
15 Fructum ferent etiam in senectute,
Sucosi et vegeti erunt,
Ut annuntient, quam rectus sit Dominus,
Petra mea, neque iniquitatem esse in eo.
XCII. 1 Dominus regnat, maiestatem indutus est,
Indutus est Dominus potentiam, praecinxit se,
Et firmavit orbem terrarum,
Qui non commovebitir.
2 Firma est sedes tua ab aevo,
Ab aeterno tu es.
3 Extollunt flumina, Domine,
Extollunt flumina vocem suam,
Extollunt flumina fragorem suum.
4 Potentior voce aquarum multarum,
Potentior aestibus maris:
Potens in excelsis est Dominus.
5 Testimonia tua fide digna sunt valde;
Domum tuam decet sanctitas, Domine, in longitudinem dierum.
XCIII. 1 Deus ultor, Domine,
Deus ultor, affulge.
2 Exsurge, qui iudicas terram;
Redde, quod merentur, superbis.
3 Quousque impii, Domine,
Quousque impii gloriabuntur,
4 Effutient, loquentur insolenter,
Iactabunt se qui patrant iniqua?
5 Populum tuum, Domine, conculcant,
Et hereditatem tuam affligunt;
6 Viduam et peregrinum trucidant,
Et occidunt pupillos.
7 Et dicunt: Non videt Dominus,
Neque advertit Deus Iacob.
8 Intellegite, stulti in populo,
Et insipientes, quando sapietis?
9 Qui plantavit aurem, non audiet?
Aut, qui finxit oculum, non videbit?
10 Qui erudit gentes, non castigabit?
Qui docet homines scientiam?
11 Dominus novit cogitationes hominum:
Sunt enim inanes.
12 Beatus vir, quem erudis, Domine,
Et instruis lege tua,
13 Ut des ei requiem a diebus malis
Donec impio fovea fodiatur.
14 Neque enim reiciet Dominus populum suum,
Et hereditatem suam non derelinquet;
15 Sed ad iustitiam redibit iudicium,
Eamque sequentur omnes recti corde.
16 Quis consurget pro me contra male agentes?
Quis stabit pro me contra patrantes iniqua?
17 Nisi Dominus iuvaret me,
Brevi habitaret in loco silentii anima mea.
18 Cum cogito: Vacillat pes meus,
Gratia tua, Domine, me sustentat.
19 Cum anxietates multiplicantur in corde meo,
Consolationes tuae delectant animam meam.
20 Num sociabitur tecum tribunal iniquum,
Quod vexationes creat sub specie legis?
21 Invadant animam iusti,
Et sanguinem innocentem condemnent:
22 Dominus certe erit praesidium mihi,
Et Deus meus petra refugii mei.
23 Et rependet illis iniquitatem eorum,
Et ipsorum malitia perdet eos,
Perdet eos Dominus Deus noster.
XCIV. 1 Venite, exsultemus Domino,
Acclamemus Petrae salutis nostrae:
2 Accedamus in conspectum eius cum laudibus,
Cum canticis exsultemus ei.
3 Nam Deus magnus est Dominus,
Et Rex magnus super omnes deos:
4 In manu eius sunt profunda terrae,
Et altitudines montium ipsius sunt.
5 Ipsius est mare: nam ipse fecit illud,
Et terra sicca, quam formaverunt manus eius:
6 Venite, adoremus et procidamus,
Et genua flectamus Domino qui fecit nos.
7 Nam ipse est Deus noster,
Nos autem populus pascuae eius et oves manus eius.
Utinam hodie vocem eius audiatis:
8 Nolite obdurare corda vestra ut in Meriba,
Ut die Massa in deserto,
9 Ubi tentaverunt me patres vestri,
Probaverunt me, etsi viderant opera mea.
10 Quadraginta annos taeduit me generationis illius,
Et dixi: Populus errans corde sunt,
Et non noverunt vias meas.
11 Ideo iuravi in ira mea:
Non introibunt in requiem meam.
XCV. 1 Cantate Domino canticum novum,
Cantate Domino, omnes terrae.
2 Cantate Domino, benedicite nomine eius,
Annuntiate de die in diem salutem eius.
3 Enarrate inter gentes gloriam eius,
In omnibus populis mirabilia eius.
4 Nam magnus est Dominus et laudandus valde,
Timendus magis quam omnis dii.
5 Nam omnes dii gentium sunt figmenta;
Dominus autem caelos fecit.
6 Maiestas et decor praecedunt eum;
Potentia et splendor sunt in sede sancta eius.
7 Tribuite Domino, familiae populorum,
Tribuite Domino gloriam et potentiam;
8 Tribuite Domino gloriam nominis eius.
Offerte sacrificium et introite in atria eius;
9 Adorate Dominum in ornatu sacro.
Contremisce coram eo, universa terra;
10 Dicite inter gentes: Dominus regnat.
Stabilivit orbem, ut non moveatur:
Regit populos cum aequitate.
11 Laetentur caeli, et exsultet terra;
Insonet mare et quae illud implent;
12 Gestiat campus et omnia quae in eo sunt.
Tum gaudebunt omnes arbores silvae
13 Coram Domino, quia venit,
Quia venit regere terram.
Reget orbem terrarum cum iustitia,
Et populos cum fidelitate sua.
XCVI. 1 Dominus regnat: exsultet terra,
Laetentur insulae multae.
2 Nubes et caligo circumdant eum,
Iustitia et ius fundamentum sunt solii eius.
3 Ignis ante ipsum praecedit,
Et comburit in circuitu inimicos eius.
4 Fulgura eius collustrant orbem;
Terra videt et contremiscit.
5 Montes ut cera liquescunt coram Domino,
Coram dominatore universae terrae.
6 Caeli annuntiant iustitiam eius;
Et omnes populi vident gloriam eius.
7 Confunduntur omnes qui colunt sculptilia
Et qui gloriantur in idolis;
Ante eum se prosternunt omnes dii.
8 Audit, et laetatur Sion,
Et exsultant civitates Iuda
Propter iudicia tua, Domine.
9 Nam tu, Domine, excelsus es super omnem terram,
Summe eminens inter omnes deos.
10 Dominus diligit eos, qui oderunt malum,
Custodit animas sanctorum suorum,
De manu impiorum eripit eos.
11 Lux oritur iusto,
Et rectis corde laetitia.
12 Laetamini, iusti, in Domino,
Et celebrate nomen sanctum eius.
XCVII. 1 Psalmus.
Cantate Domino canticum novum,
Quia mirabilia fecit.
Victoriam paravit ei dextera eius,
Et bracchium sanctum eius.
2 Notam fecit Dominus salutem suam;
In conspectu gentium revelavit iustitiam suam.
3 Recordatus est bonitatis et fidelitatis suae
In gratiam domus Israel.
Viderunt omnes fines terrae
Salutem Dei nostri.
4 Exsultate Domino, omnes terrae,
Laetamini et gaudete et psallite.
5 Psallite Domino cum cithara,
Cum cithara et sonitu psalterii,
6 Cum tubis et sono bucinae:
Exsultate in conspectu regis Domini.
7 Insonet mare et quae illud replent,
Orbis terrarum et qui habitant in eo.
8 Flumina plaudant manibus,
Simul montes exsultent,
9 Coram Domino, quia venit,
Quia venit regere terram.
Reget orbem terrarum cum iustitia
Et populos cum aequitate.
XCVIII. 1 Dominus regnat: tremunt populi;
Sedet super Cherubim: movetur terra.
2 Dominus in Sion magnus
Et excelsus super omnes populos.
3 Celebrent nomen tuum magnum et tremendum:
Sanctum est illud.
4 Et regnat potens qui iustitiam diligit:
Tu stabilisti quae recta sunt,
Iustitiam et ius tu exerces in Iacob.
5 Extollite Dominum Deum nostrum,
Et procumbite ad scabellum pedum eius:
Sanctum est illud.
6 Moyses et Aaron sunt inter sacerdotes eius,
Et Samuel inter eos qui invocabant nomen eius:
Invocabant Dominum, et ipse exaudiebat eos.
7 In columna nubis loquebatur ad eos:
Audiebant mandata eius,
Et praeceptum, quod dedit eis.
8 Domine, Deus noster, tu exaudisti eos;
Deus, propitius fuisti eis,
Sed ultus es iniurias eorum.
9 Extollite Dominum Deum nostrum,
Et procumbite ad montem sanctum eius:
Nam sanctus est Dominus, Deus noster.
XCIX. 1 Psalmus. Ad gratiarum actionem.
Exsultate Domino, omnes terrae;
2 Servite Domino cum laetitia;
Introite in conspectum eius
Cum exsultatione.
3 Scitote Dominum esse Deum:
Ipse fecit nos et ipsius sumus,
Populus eius et oves pascuae eius.
4 Introite portas eius cum laude,
Atria eius cum hymno;
Celebrate eum, benedicite nomini eius.
5 Nam bonus est Dominus,
In aeternum misericordia eius,
Et in generationem et generationem fidelitas eius.
C. 1 Davidis. Psalmus.
Gratiam et iustitiam cantabo;
Tibi, Domine, psallam.
2 Incedam in via immaculata:
Quando venies ad me?
Ambulabo in innocentia cordis mei
In domo mea.
3 Non ponam ante oculos meos
Rem iniustam;
Facientem praevaricationes odio habeo:
Non adhaerebit mihi.
4 Cor pravum erit procul a me;
Quod malum est, non cognoscam.
5 Detrahentem occulte proximo suo:
Hunc perdam.
Superbum oculis et inflatum corde:
Hunc non tolerabo.
6 Oculi mei respiciunt fideles terrae,
Ut habitent mecum.
Qui ambulat in via immaculata,
Hic mihi ministrabit.
7 Non habitabit in domo mea,
Qui facit dolum.
Qui loquitur mendacia, non subsistet
Coram oculis meis.
8 Cotidie perdam
Omnes peccatores terrae,
Exterminans de civitate Domini
Omnes male agentes.
CI. 1 Preces afflicti qui defessus angorem suum ante
Dominum profundit.
2 Domine, exaudi orationem meam,
Et clamor meus ad te veniat.
3 Noli abscondere faciem tuam a me
Die angustiae meae.
Inclina ad me aurem tuam:
Quando te invoco, velociter exaudi me.
4 Nam dies mei evanescunt ut fumus,
Et ossa mea ut ignis ardent.
5 Exustum, ut herba, arescit cor meum,
Obliviscor comedere panem meum.
6 Propter vehementiam gemitus mei
Adhaerent ossa mea cuti meae.
7 Similis sum pelicano deserti,
Factus velut noctua in ruinis.
8 Insomnis sum et ingemisco,
Sicut avis solitaria in tecto.
9 Perpetuo insultant mihi inimici mei;
Qui furunt contra me, imprecantur nomine meo.
10 Nam cinerem comedo tamquam panem,
Et potum meum misceo cum fletu,
11 Propter indignationem et furorem tuum,
Quia me extulisti et deiecisti.
12 Dies mei similes sunt umbrae protensae,
Et ego sicut herba aresco.
13 Tu autem, Domine, in aeternum manes,
Et nomen tuum in omnes generationes.
14 Tu exsurge et propitius esto Sion,
Quia tempus est, ut miserearis eius, quia venit hora.
15 Nam servi tui diligunt lapides eius,
Et ruinas eius commiserantur.
16 Et reverebuntur gentes nomen tuum, Domine,
Et omnes reges terrae gloriam tuam,
17 Cum Dominus instauraverit Sion,
Apparuerit in gloria sua,
18 Converterit se ad orationem inopum,
Nec reiecerit orationem eorum.
19 Scribantur haec pro generatione ventura,
Et populus qui creabitur, collaudet Dominum.
20 Nam Dominus respexit de excelso sanctuario suo,
De caelo prospexit in terram,
21 Ut audiret gemitus captivorum,
Ut liberaret addictos morti,
22 Ut nomen Domini annuntietur in Sion,
Et eius laus in Ierusalem,
23 Quando populi congregabuntur simul
Et regna, ut serviant Domino.
24 Consumpsit in via vires meas,
Praecidit dies meos.
25 Dico: Deus meus, ne abstuleris me in dimidio dierum meorum;
Per omnes generationes durant anni tui.
26 In primordiis terram fundasti,
Et opus manuum tuarum est caelum.
27 Ista peribunt, tu autem permanebis,
Et universa sicut vestis veterascent.
Sicut vestimentum mutas ea, et mutantur:
28 Tu autem es idem, et anni tui non habent finem.
29 Filii servorum tuorum habitabunt securi,
Et semen eorum coram te durabit.
CII. 1 Davidis.
Benedic, anima mea, Domino,
Et omnia, quae intra me sunt, nomini sancto eius.
2 Benedic, anima mea, Domino,
Et noli oblivisci omnia beneficia eius,
3 Qui remittit omnes culpas tuas,
Qui sanat omnes infirmitates tuas,
4 Qui redimit ab interitu vitam tuam,
Qui coronat te gratia et miseratione,
5 Qui satiat bonis vitam tuam:
Renovatur, ut aquilae, iuventus tua.
6 Opera iustitiae patrat Dominus,
Et omnibus oppressis ius reddit.
7 Notas fecit vias suas Moysi,
Filiis Israel opera sua.
8 Misericors et propitius est Dominus,
Tardus ad iram et admodum clemens.
9 Non in perpetuum contendit,
Neque in aeternum succenset.
10 Non secundum peccata nostra agit nobiscum,
Neque secundum culpas nostras retribuit nobis.
11 Nam quantum eminet caelum super terram,
Tantum praevalet misericordia eius erga timentes eum;
12 Quantum distat oriens ab occidente,
Tam longe removet a nobis delicta nostra.
13 Quemadmodum miseretur pater filiorum,
Miseretur Dominus timentium se.
14 Ipse enim novit, cuius facturae simus:
Recordatur nos pulverem esse.
15 Hominis dies sunt similes faeno;
Sicut flos agri, ita floret:
16 Vix ventus perstrinxit eum, non iam subsistit;
Neque ultra cognoscit eum locus eius.
17 Misericordia autem Domini ab aeterno in aeternum erga timentes eum,
Et iustitia eius erga filios filiorum,
18 Erga eos qui servant foedus eius,
Et memores sunt praeceptorum eius, ut faciant ea.
19 Dominus in caelo statuit sedem suam,
Et regnum eius gubernat universa.
20 Benedicite Domino, omnes Angeli eius,
Potentes virtute, facientes iussa eius,
Ut oboediatis sermoni eius.
21 Benedicite Domino, omnes exercitus eius,
Ministri eius, qui facitis voluntatem eius.
22 Benedicite Domino, omnia opera eius,
In omnibus locis potestatis eius:
Benedic, anima mea, Domino.
CIII. 1 Benedic, anima mea, Domino!
Domine, Deus meus, magnus es valde!
Maiestatem et decorem indutus es,
2 Amictus lumine sicut pallio.
Extendisti caelum sicut aulaeum,
3 Exstruxisti super aquas conclavia tua.
Nubes constituis currum tuum,
Ambulas super alas venti.
4 Nuntios tuos facis ventos,
Et ministros tuos ignem ardentem.
5 Fundasti terram super bases eius:
Non vacillabit in saeculum saeculi.
6 Oceano ut vestimento texisti eam,
Super montes steterunt aquae.
7 Increpante te fugerunt,
Te tonante trepidarunt.
8 Ascenderunt montes, descenderunt valles
In locum quem statuisti eis.
9 Terminum posuisti, quem non transgrediantur,
Ne iterum operiant terram.
10 Fontes defluere iubes in rivos
Qui manant inter montes,
11 Potum praebent omni bestiae agri:
Onagri exstinguunt sitim suam;
12 Iuxta eos habitant volucres caeli,
Inter ramos edunt vocem.
13 Rigas montes de conclavibus tuis,
Fructu operum tuorum satiatur terra.
14 Producis gramen iumentis
Et herbam, ut serviat homini,
Ut trahat panem de terra,
15 Et vinum quod laetificet cor hominis;
Ut faciem exhilaret oleo,
Et panis reficiat cor hominis.
16 Saturantur arbores Domini,
Cedri Libani quas plantavit.
17 Illic volucres nidum ponunt;
Ciconiae domus sunt abietes.
18 Montes excelsi ibicibus,
Petrae hyracibus perfugium praestant.
19 Fecisti lunam ad tempora signanda;
Sol cognovit occasum suum.
20 Cum facis tenebras et oritur nox,
In ea vagantur omnes bestiae silvae.
21 Catuli leonum rugiunt ad praedam,
Et petunt a Deo escam sibi.
22 Cum oritur sol, recedunt,
Et in cubilibus suis recumbunt.
23 Homo exit ad opus suum
Et ad laborem suum usque ad vesperum.
24 Quam multa sunt opera tua, Domine!
Omnia cum sapientia fecisti:
Plena est terra creaturis tuis.
25 Ecce mare magnum et late patens:
Illic reptilia sine numero,
Animalia parva cum magnis.
26 Illic naves perambulant,
Leviathan, quem fecisti, ut ludat in eo.
27 Omnia a te exspectant,
Ut des eis escam tempore suo.
28 Dante te eis colligunt;
Aperiente te manum tuam, implentur bonis.
29 Si abscondis faciem tuam, turbantur;
Si aufers spiritum eorum, decedunt
Et revertuntur in pulverem suum.
30 Si emittis spiritum tuum, creantur,
Et renovas faciem terrae.
31 Gloria Domini sit in aeternum:
Laetetur Dominus de operibus suis,
32 Qui respicit terram, et tremit;
Tangit montes, et fumant.
33 Cantabo Domino, donec vivam;
Psallam Deo meo, quamdiu ero.
34 Iucundum sit ei eloquium meum:
Ego laetabor in Domino.
35 Tollantur peccatores de terra,
Et impii ne sint ultra;
Benedic, anima mea, Domino! Alleluia.
CIV. 1 Celebrate Dominum, acclamate nomini eius
Nota facite inter gentes opera eius.
2 Cantate ei, psallite ei,
Enarrate omnia mirabilia eius.
3 Gloriamini de nomine sancto eius;
Laetetur cor quaerentium Dominum.
4 Considerate Dominum et potentiam eius,
Quaerite faciem eius semper.
5 Mementote mirabilia eius quae fecit,
Prodigia eius, et iudicia oris eius,
6 Semen Abraham, servi eius,
Filii Iacob, electi eius!
7 Ipse Dominus est Deus noster;
In universa terra valent iudicia eius.
8 Memor est in aeternum foederis sui,
Promissi quod disposuit in mille generationes,
9 Foederis quod iniit cum Abraham,
Et iuris iurandi quod dedit Isaac,
10 Quod statuit pro Iacob firmum decretum,
Pro Israel foedus aeternum,
11 Dicens: Tibi dabo terram Chanaan
In sortem hereditariam vestram.
12 Cum essent numero pauci,
Exigui et peregrini in terra illa,
13 Et migrarent de gente in gentem,
Et de regno hoc ad populum illum,
14 Nemini permisit opprimere eos,
Et propter eos corripuit reges:
15 Nolite tangere unctos meos,
Nec prophetis meis intuleritis malum.
16 Et vocavit famem super terram;
Et omne subsidium panis subtraxit.
17 Miserat ante eos virum;
In servitutem venundatus erat Ioseph.
18 Strinxerant vinculis pedes eius,
Ferro ligatum erat collum eius,
19 Donec impleta est praedictio eius,
Verbum Domini comprobavit eum.
20 Misit rex, et solvit eum,
Princeps populorum, et liberavit eum.
21 Constituit eum dominum super domum suam,
Et principem super omnem possessionem suam,
22 Ut erudiret proceres eius pro beneplacito suo
Et senes eius sapientiam doceret.
23 Tum Israel intravit in Aegyptum,
Et Iacob hospes fuit in terra Cham.
24 Et multiplicavit populum suum valde,
Et fecit eum fortiorem inimicis eius.
25 Convertit cor eorum, ut odio haberent populum eius
Et dolose agerent in servos eius:
26 Tum misit Moysen, servum suum,
Aaron, quem elegerat.
27 Patraverunt inter eos signa eius,
Et prodigia in terra Cham.
28 Misit tenebras, et facta est caligo,
Sed restiterunt verbis eius.
29 Convertit aquas eorum in sanguinem,
Et occidit pisces eorum.
30 Scatuit terra eorum ranis,
Usque in penetralia regum eorum.
31 Dixit, et venit agmen muscarum,
Culices in omnes fines eorum.
32 Dedit eis pro pluvia grandinem,
Ignem flammantem per terram eorum.
33 Et percussit vites eorum et ficus eorum,
Et confregit arbores in finibus eorum.
34 Dixit, et venerunt locustae,
Et bruchi sine numero;
35 Et devoraverunt omnem herbam in terra eorum,
Et devoraverunt fructus agri eorum.
36 Et percussit omnes primogenitos in terra eorum,
Primitias omnis roboris eorum.
37 Et eduxit eos cum argento et auro,
Nec fuit in tribubus eorum infirmus.
38 Laetati sunt Aegyptii de profectione eorum,
Quia timor eorum ceciderat super illos.
39 Expandit nubem in tegumentum,
Et ignem, ut luceret per noctem.
40 Petierunt, et adduxit coturnices,
Et pane caeli saturavit eos.
41 Scidit petram, et manavit aqua,
Cucurrit in deserto ut flumen.
42 Nam memor fuit verbi sancti sui,
Quod dederat Abrahae, servo suo.
43 Et eduxit populum suum cum gaudio,
Cum exsultatione electos suos.
44 Et dedit eis terras nationum,
Et opibus populorum potiti sunt,
45 Ut custodiant praecepta eius,
Et leges eius observent. Alleluia.
CV. 1 Alleluia.
Celebrate Dominum, quia bonus est,
Quia in aeternum misericordia eius.
2 Quis eloquetur opera potentiae Domini,
Enarrabit omnes laudes eius?
3 Beati qui observant praecepta,
Faciunt, quod iustum est, omni tempore!
4 Memento mei, Domine, pro benevolentia in populum tuum;
Visita me auxilio tuo,
5 Ut delecter felicitate electorum tuorum,
Ut gaudeam de gaudio populi tui,
Ut glorier cum hereditate tua.
6 Peccavimus sicut patres nostri,
Iniquitatem fecimus, impie egimus.
7 Patres nostri in Aegypto
Non consideraverunt mirabilia tua,
Non fuerunt memores multitudinis gratiarum tuarum,
Sed rebellarunt contra Altissimum ad Mare Rubrum.
8 Sed salvavit eos propter nomen suum,
Ut manifestaret potentiam suam.
9 Et increpuit Mare Rubrum et exsiccatum est,
Et duxit eos per fluctus velut per desertum.
10 Et salvavit eos de manu osoris,
Et liberavit eos de manu inimici.
11 Et aquae operuerunt adversarios eorum:
Ne unus quidem ex eis remansit.
12 Et crediderunt verbis eius,
Et cantaverunt laudes eius.
13 Cito obliti sunt opera eius:
Non sunt confisi consilio eius.
14 Et indulserunt concupiscentiae in deserto,
Et tentaverunt Deum in solitudine.
15 Et concessit eis petitionem eorum,
Sed tabem immisit eis.
16 Et inviderunt Moysi in castris,
Aaron, sancto Domini.
17 Aperta est terra et degluttivit Dathan,
Et operuit catervam Abiron.
18 Et exarsit ignis in catervam eorum:
Flamma combussit iniquos.
19 Fecerunt vitulum in Horeb,
Et adoraverunt idolum ex auro fusum.
20 Et commutaverunt gloriam suam
Cum effigie tauri comedentis faenum.
21 Obliti sunt Dei, qui salvavit eos,
Qui fecit portenta in Aegypto,
22 Mirabilia in terra Cham,
Stupenda ad Mare Rubrum.
23 Et cogitabat disperdere eos,
Nisi Moyses, electus eius,
Intercessisset apud eum,
Ut averteret iram eius, ne disperderet eos.
24 Et spreverunt terram desiderabilem;
Non crediderunt verbo eius.
25 Et murmuraverunt in tabernaculis suis,
Non oboedierunt Domino.
26 Et erecta manu iuravit eis
Se prostraturum eos in deserto,
27 Et dispersurum semen eorum inter nationes,
Et dissipaturum eos per terras.
28 Et adhaeserunt Beelphegor,
Et comederunt sacrificia deorum mortuorum.
29 Et provocaverunt eum facinoribus suis,
Et irruit in eos plaga.
30 Sed surrexit Phinees et iudicavit,
Et plaga cessavit.
31 Et imputatum est ei in meritum
In omnes generationes usque in aeternum.
32 Et irritaverunt eum ad Aquas Meriba,
Et male evenit Moysi propter eos,
33 Quia exacerbaverunt spiritum eius,
Et inconsulte locutus est labiis suis.
34 Non disperdiderunt gentes,
Quas Dominus iusserat eos.
35 Et commiscuerunt se gentibus,
Et didicerunt opera eorum;
36 Et coluerunt sculptilia eorum,
Quae laqueus facta sunt eis.
37 Et immolaverunt filios suos
Et filias suas daemoniis.
38 Et effuderunt sanguinem innocentem:
Sanguinem filiorum filiarumque suarum,
Quos immolaverunt sculptilibus Chanaan.
Et terra polluta est sanguine,
39 Et contaminati sunt operibus suis,
Et fornicati sunt facinoribus suis.
40 Et exarsit furor Domini in populum suum,
Et abominatus est hereditatem suam.
41 Et tradidit eos in manus gentium,
Et dominati sunt in eos, qui oderant eos.
42 Et tribulaverunt eos inimici eorum,
Et oppressi sunt sub manu eorum.
43 Saepenumero liberavit eos;
Ipsi autem exacerbaverunt eum consiliis suis,
Et prostrati sunt ob iniquitates suas.
44 Sed respexit tribulationem eorum,
Cum audisset orationem eorum.
45 Et recordatus est in gratiam eorum foederis sui,
Et paenituit eum propter multam misericordiam suam.
46 Et misericordiam conciliavit eis
Apud omnes qui captivos duxerant eos.
47 Salvos nos fac, Domine, Deus noster,
Et congrega nos de nationibus,
Ut celebremus nomen sanctum tuum,
Et gloriemur de laude tua.
48 Benedictus Dominus, Deus Israel, a saeculo in saeculum:
Et omnis populus dicat: amen! alleluia!
CVI. 1 Celebrate Dominum, quoniam bonus,
Quoniam in aeternum misericordia eius.
2 Sic dicant qui redempti sunt a Domino,
Quos redemit de manu inimici,
3 Quosque congregavit ex terris,
Ex oriente et occasu, ex aquilone et austro.
4 Erraverunt in deserto, in solitudine,
Viam ad civitatem habitabilem non invenerunt.
5 Esuriebant et sitiebant,
Vita eorum deficiebat in ipsis.
6 Et clamaverunt ad Dominum in angustiis suis;
A tribulationibus eorum eripuit eos.
7 Et duxit eos via recta,
Ut venirent in civitatem habitabilem.
8 Gratias agant Domino pro misericordia eius,
Et pro mirabilibus eius erga filios hominum,
9 Quia satiavit animam famelicam,
Et animam esurientem implevit bonis.
10 Sederunt in tenebris et in obscuro,
Ligati miseria et ferro.
11 Nam rebellaverant contra eloquia Dei,
Et despexerant consilium Altissimi.
12 Et humiliavit aerumnis cor eorum,
Vacillarunt nec fuit qui subveniret.
13 Et clamaverunt ad Dominum in angustiis suis;
A tribulationibus eorum liberavit eos.
14 Et eduxit eos e tenebris et ex obscuro,
Et vincula eorum disrupit.
15 Gratias agant Domino pro misericordia eius,
Et pro mirabilibus eius erga filios hominum,
16 Quod confregit portas aereas
Et vectes ferreos contrivit.
17 Aegrotabant propter iniquitatem suam,
Et propter delicta sua affligebantur;
18 Omnem escam abominabatur anima eorum,
Et appropinquaverunt ad portas mortis.
19 Et clamaverunt ad Dominum in angustiis suis;
A tribulationibus eorum liberavit eos.
20 Misit verbum suum, ut sanaret eos,
Et ex interitu eriperet eos.
21 Gratias agant Domino pro misericordia eius,
Et pro mirabilibus eius erga filios hominum.
22 Et sacrificent sacrificia laudis
Et enarrent opera eius cum exsultatione.
23 Qui descenderant navibus in mare,
Mercaturam facturi in aquis magnis,
24 Hi viderunt opera Domini,
Et mirabilia eius in pelago.
25 Dixit, et concitavit ventum procellosum,
Qui in altum extulit undas eius.
26 Ascendebant usque ad caelos, descendebant usque ad ima;
Anima eorum tabescebat in malis.
27 Titubabant et nutabant ut ebrii;
Et absorpta est omnis peritia eorum.
28 Et clamaverunt ad Dominum in angustiis suis,
Et e tribulationibus eorum eduxit eos.
29 Sedavit procellam in auram lenem,
Et conticuerunt fluctus maris.
30 Et laetati sunt, quod siluerunt,
Et deduxit eos ad portum optatum.
31 Gratias agant Domino pro misericordia eius,
Et pro mirabilibus eius erga filios hominum.
32 Et celebrent eum in coetu populi,
Et in consessu seniorum laudent eum.
33 Convertit flumina in desertum,
Et fontes aquarum in terram sitientem,
34 Terram frugiferam in salsuginem,
Propter malitiam habitantium in ea.
35 Convertit desertum in lacum aquarum,
Et terram aridam in fontes aquarum.
36 Et collocavit illic esurientes,
Et condiderunt civitatem habitabilem.
37 Et seminaverunt agros et plantaverunt vineas,
Et obtinuerunt proventus frugum.
38 Et benedixit eis et multiplicati sunt valde,
Et pecora non pauca tribuit eis.
39 Et pauci facti sunt et abiecti
Ob pressuram malorum et afflictionis;
40 Sed qui effundit contemptum super principes
Eosque errare facit per invia deserta,
41 Sublevavit egenum de miseria,
Et familias fecit numerosas ut greges.
42 Vident recti et laetantur,
Et omnis malitia claudit os suum.
43 Quis est sapiens, qui observet haec,
Et probe perpendat misericordias Domini?
CVII. 1 Canticum. Psalmus. Davidis.
2 Firmum est cor meum, Deus, firmum cor meum;
Cantabo et psallam.
3 Evigila, anima mea; evigilate, psalterium et cithara:
Expergiscar ad auroram.
4 Laudabo te in populis, Domine,
Et psallam tibi in nationibus,
5 Quoniam magna est usque ad caelum misericordia tua,
Et usque ad nubes fidelitas tua.
6 Excelsus appare super caelos, Deus;
Super omnem terram sit gloria tua.
7 Ut liberentur dilecti tui,
Adiuva dextera tua, et exaudi nos.
8 Deus locutus est in sactuario suo:
Exsultabo et partibor Sichem,
Et vallem Succoth dimetiar;
9 Mea est terra Galaad, et mea terra Manasse,
Et Ephraim galea capitis mei, Iuda sceptrum meum,
10 Moab pelvis lotionis meae;
Super Edom ponam calceamentum meum,
De Philistaea triumphabo.
11 Quis adducet me in civitatem munitam?
Quis deducet me usque in Edom?
12 Nonne tu, Deus, qui reppulisti nos,
Nec iam egrederis, Deus, cum exercitibus nostris?
13 Da nobis auxilium contra inimicum,
Quia vanum est subsidium hominum.
14 Per Deum fortiter agemus,
Et ipse conculcabit inimicos nostros.
CVIII. 1 Magistro chori. Davidis. Psalmus.
Deus, laus mea, ne tacueris,
2 Quia os impium et dolosum contra me aperuerunt.
Locuti sunt mecum lingua mendaci,
3 Et sermonibus odii circumdederunt me,
Et impugnaverunt me sine causa.
4 Pro dilectione mea accusabant me:
Ego vero orabam.
5 Et retribuerunt mihi mala pro bonis,
Et odium pro dilectione mea.
6 Suscita impium contra eum,
Et accusator stet a dextris eius.
7 Cum iudicabitur, exeat condemnatus,
Et deprecatio eius irrita sit.
8 Dies eius fiant pauci,
Munus eius accipiat alter.
9 Filii eius orphani fiant,
Et uxor eius vidua.
10 Instabiles vagentur filii eius et mendicent,
Eiciantur e domibus suis devastatis.
11 Foenerator insidietur omni possessioni eius,
Et alieni diripiant fructum laboris eius.
12 Nemo exhibeat ei misericordiam,
Nec sit qui misereatur pupillorum eius.
13 Posteritas eius tradatur excidio;
In generatione altera deleatur nomen eorum.
14 Memoretur culpa patrum eius apud Dominum,
Et peccatum matris eius ne deleatur:
15 Praesentia sint Domino semper,
Et exstirpet e terra memoriam eorum.
16 Neque enim cogitavit exercere misericordiam,
Sed persecutus est hominem miserum et inopem,
Et afflictum corde, ut eum occideret.
17 Et dilexit maledictionem; veniat ei;
Noluit benedictionem: recedat ab eo.
18 Et induatur maledictione sicut vestimento:
Intret, sicut aqua, in interiora eius,
Et, sicut oleum, in ossa eius.
19 Sit ei quasi vestis quae operit eum,
Et zona qua cingitur semper.
20 Haec merces sit eis a Domino, qui me accusant,
Et qui loquuntur mala adversus animam meam.
21 Sed tu, Domine, Deus, age mecum propter nomen tuum;
Quia benigna est misericordia tua, salva me.
22 Nam ego sum miser et inops,
Et cor meum sauciatum est in me.
23 Sicut umbra, quae declinat, evanesco,
Et excutior ut locusta.
24 Genua mea vacillant ob ieiunium,
Et caro mea macie tabescit,
25 Et ego factus sum opprobrio illis;
Videntes me movent caput suum.
26 Adiuva me, Domine, Deus meus;
Salva me secundum misericordiam tuam.
27 Et sciant tuam hanc esse manum,
Te, Domine, haec fecisse.
28 Maledicant illi, sed tu benedicas;
Insurgentes in me confundantur,
Servus autem tuus laetetur.
29 Induantur, qui accusant me, ignominia,
Et operiantur, sicut pallio, confusione sua.
30 Celebrabo Dominum ore meo valde,
Et in medio multorum laudabo eum:
31 Nam astitit a dextris pauperis,
Ut a iudicibus salvum faceret eum.
CIX. 1 Davidis, Psalmus.
Dixit Dominus Domino meo: Sede a dextris meis,
Donec ponam inimicos tuos scabellum pedum tuorum.
2 Sceptrum potentiae tuae protendet Dominus ex Sion:
Dominare in medio inimicorum tuorum!
3 Tecum principatus die ortus tui in splendore sanctitatis:
Ante luciferum, tamquam rorem, genui te.
4 Iuravit Dominus et non paenitebit eum;
Tu es sacerdos in aeternum secundum ordinem Melchisedech.
5 Dominus a dextris tuis:
Conteret die irae suae reges.
6 Iudicabit nationes, acervabit cadavera;
Conteret capita late per terram.
7 De torrente in via bibet,
Propterea extollet caput.
CX. 1 Alleluia.
Celebrabo Dominum toto corde,
In coetu iustorum et congregatione.
2 Magna sunt opera Domini,
Scrutanda omnibus qui diligunt ea.
3 Maiestas et magnificentia opus eius;
Et iustitia eius manet in aeternum.
4 Memoranda fecit mirabilia sua;
Misericors et clemens est Dominus.
5 Escam dedit timentibus se;
Memor erit in aeternum foederis sui.
6 Potentiam operum suorum manifestavit populo suo,
Ut daret eis possessionem gentium.
7 Opera manuum eius sunt fidelia et iusta;
Firma sunt omnia praecepta eius,
8 Stabilita in saecula, in aeternum,
Facta cum firmitate et aequitate.
9 Redemptionem misit populo suo,
Statuit in aeternum foedus suum;
Sanctum et venerabile est nomen eius.
10 Initium sapientiae timor Domini:
Prudenter agunt omnes, qui colunt eum;
Laus eius manet in aeternum.
CXI. 1 Alleluia.
Beatus vir qui timet Dominum,
Qui mandatis eius delectatur multum.
2 Potens in terra erit semen eius;
Generationi rectorum benedicetur.
3 Opes et divitiae erunt in domo eius,
Et munificentia eius manebit semper.
4 Oritur in tenebris ut lumen rectis,
Clemens et misericors et iustus.
5 Bene est viro qui miseretur et commodat,
Qui disponit res suas cum iustitia.
6 In aeternum non vacillabit;
In memoria aeterna erit iustus.
7 A nuntio tristi non timebit;
Firmum est cor eius, sperans in Domino.
8 Constans est cor eius, non timebit,
Donec confusos videat adversarios suos.
9 Distribuit, donat pauperibus,
Munificentia eius manebit semper;
Cornu eius extolletur cum gloria.
10 Peccator videbit et indignabitur,
Dentibus suis frendet et tabescet;
Desiderium peccatorum peribit.
CXII. 1 Alleluia.
Laudate, servi Domini,
Laudate nomen Domini.
2 Sit nomen Domini benedictum
Et nunc et usque in aeternum.
3 A solis ortu usque ad occasum eius
Laudetur nomen Domini.
4 Excelsus super omnes gentes Dominus,
Super caelos gloria eius.
5 Quis sicut Dominus, Deus noster,
Qui sedet in alto
6 Et oculos demittit in caelum et in terram?
7 Sublevat e pulvere inopem,
E stercore erigit pauperem,
8 Ut collocet eum cum principibus,
Cum principibus populi sui.
9 Habitare facit eam, quae sterilis erat in domo,
Matrem filiorum laetantem.
CXIII. 1 Alleluia.
Cum exiret Israel de Aegypto,
Domus Iacob de populo barbaro,
2 Factus est Iuda sanctuarium eius,
Israel regnum eius.
3 Mare vidit et fugit,
Iordanis vertit se retrorsum.
4 Montes saltarunt ut arietes,
Colles ut agnelli.
5 Quid est tibi, mare, quod fugis?
Iordanis, quod vertis te retrorsum?
6 Montes, quod saltatis ut arietes,
Colles, ut agnelli?
7 A facie Domini contremisce, terra,
A facie Dei Iacob,
8 Qui convertit petram in stagnum aquarum,
Rupem in fontes aquarum.
9 (1) Non nobis, Domine, non nobis,
Sed nomini tuo da gloriam,
Propter misericordiam tuam, propter fidelitatem tuam.
10 (2) Quare dicant gentes:
Ubinam est Deus eorum?
11 (3) Deus noster in caelo est;
Omnia, quae voluit, fecit.
12 (4) Idola eorum sunt argentum et aurum,
Opus manuum hominum.
13 (5) Os habent, et non loquuntur;
Oculos habent, et non vident.
14 (6) Aures habent, et non audiunt;
Nares habent, et non odorantur.
15 (7) Manus habent, et non palpant;
Pedes habent, et non ambulant;
Sonum non edunt gutture suo.
16 (8) Similes illis erunt, qui faciunt ea,
Omnis qui confidit in eis.
17 (9) Domus Israel confidit in Domino:
Adiutor eorum et clipeus eorum est.
18 (10) Domus Aaron confidit in Domino:
Adiutor eorum et clipeus eorum est.
19 (11) Qui timent Dominum, confidunt in Domino:
Adiutor eorum et clipeus eorum est.
20 (12) Dominus recordatur nostri
Et benedicet nobis;
Benedicet domui Israel,
Benedicet domui Aaron.
21 (13) Benedicet iis qui timent Dominum,
Tam pusillis quam maioribus.
22 (14) Dominus multiplicabit vos,
Vos et filios vestros.
23 (15) Benedicti vos a Domino,
Qui fecit caelum et terram.
24 (16) Caelum est caelum Domini,
Terram autem dedit filiis hominum.
25 (17) Non mortui laudant Dominum,
Neque ullus qui ad inferos descendit.
26 (18) Sed nos benedicimus Domino,
Et nunc et usque in aeternum.
CXIV. 1 Alleluia.
Diligo Dominum: quia audivit
Vocem obsecrationis meae,
2 Quia inclinavit aurem suam mihi,
Quo die invocavi eum.
3 Circumdederunt me funes mortis,
Et laquei inferorum supervenerunt mihi,
In angorem et aerumnas incidi.
4 Et nomen Domini invocavi:
O, Domine, salva vitam meam!
5 Benignus est Dominus et iustus,
Et Deus noster misericors.
6 Custodit simplices Dominus:
Miser fui et salvavit me.
7 Redi, anima mea, ad tranquillitatem tuam,
Quia Dominus bene fecit tibi.
8 Etenim eripuit animam meam a morte,
Oculos meos a lacrimis, pedes meos a lapsu.
9 Ambulabo coram Domino
In regione viventium.
CXV. 1 Confisus sum, etiam cum dixi:
Ego afflictus sum valde;
2 Ego dixi in pavore meo:
Omnis homo fallax!
3 Quid retribuam Domino
Pro omnibus quae tribuit mihi?
4 Calicem salutis accipiam,
Et nomen Domini invocabo.
5 Vota mea Domino reddam
Coram omni populo eius.
6 Pretiosa est in oculis Domini
Mors sanctorum eius.
7 O Domine, ego servus tuus sum,
Ego servus tuus, filius ancillae tuae:
Solvisti vincula mea.
8 Tibi sacrificabo sacrificium laudis,
Et nomen Domini invocabo.
9 Vota mea Domino reddam
Coram omni populo eius,
10 In atriis domus Domini,
In medio tui, Ierusalem.
CXVI. 1 Alleluia.
Laudate Dominum, omnes gentes,
Praedicate eum, omnes populi,
2 Quoniam confirmata est super nos misericordia eius,
Et fidelitas Domini manet in aeternum.
CXVII. 1 Alleluia.
Gratias agite Domino, quia bonus est;
Quia in aeternum misericordia eius.
2 Dicat domus Israel:
In aeternum misericordia eius.
3 Dicat domus Aaron:
In aeternum misericordia eius.
4 Dicant qui timent Dominum:
In aeternum misericordia eius.
5 De tribulatione invocavi Dominum;
Exaudivit me Dominus et liberavit me.
6 Dominus mecum est: non timeo;
Quid faciat mihi homo?
7 Dominus mecum est, adiutor meus,
Et ego confusos videbo inimicos meos.
8 Melius est confugere ad Dominum,
Quam confidere in homine.
9 Melius est confugere ad Dominum
Quam confidere in principibus.
10 Omnes gentes circumvenerunt me:
In nomine Domini contrivi eos.
11 Undique circumvenerunt me:
In nomine Domini contrivi eos.
12 Circumvenerunt me sicut apes;
Adusserunt, sicut ignis spinas:
In nomine Domini contrivi eos.
13 Pulsus, impulsus sum, ut caderem;
Sed Dominus adiuvit me.
14 Robur meum et fortitudo mea est Dominus;
Et factus est mihi salvator.
15 Vox exsultationis et salutis
In tabernaculis iustorum:
Dextera Domini fortiter egit,
16 Dextera Domini erexit me,
Dextera Domini fortiter egit.
17 Non moriar, sed vivam;
Et enarrabo opera Domini.
18 Castigavit, castigavit me Dominus,
Sed morti non tradidit me.
19 Aperite mihi portas iustitiae:
Ingressus per eas gratias agam Domino.
20 Haec est porta Domini,
Iusti intrabunt per eam.
21 Gratias agam tibi, quod audisti me,
Et factus es mihi salvator.
22 Lapis, quem reprobaverunt aedificantes,
Factus est caput anguli.
23 A Domino factum est istud;
Est mirabile in oculis nostris.
24 Hic est dies quem fecit Dominus;
Exsultemus et laetemur de eo.
25 O Domine, salvum fac;
O Domine, da prosperitatem!
26 Benedictus qui venit in nomine Domini;
Benedicimus vobis e domo Domini.
27 Deus est Dominus, et illuxit nobis.
Ordinate pompam cum frondibus densis
Usque ad cornua altaris.
28 Deus meus es tu, et gratias ago tibi;
Deus meus, laudibus te extollo.
29 Gratias agite Domino, quia bonus est;
In aeternum miericordia eius.
CXVIII. 1 ALEPH Beati quorum immaculata est via,
Qui ambulant in lege Domini.
2 Beati qui observant praescripta eius,
Toto corde quaerunt eum,
3 Qui non faciunt iniquitatem,
Sed ambulant in viis eius.
4 Tu dedisti praecepta tua,
Ut custodiantur valde.
5 Utinam firmae sint viae meae
Ad custodienda statuta tua!
6 Tunc non confundar,
Cum intendero ad omnia mandata tua.
7 Celebrabo te in rectitudine cordis,
Cum didicero decreta iustitiae tuae.
8 Statuta tua custodiam:
Ne dereliqueris me omnino.
9 BETH Quomodo puram servabit adulescens viam suam?
Custodiendo verba tua.
10 Toto corde meo quaero te;
Ne siveris me aberrare a mandatis tuis.
11 In corde meo recondo eloquium tuum,
Ne peccem contra te.
12 Benedictus es, Domine;
Doce me statuta tua.
13 Labiis meis enarro
Omnia decreta oris tui.
14 De via praescriptorum tuorum laetor,
Sicut de omnibus divitiis.
15 De praeceptis tuis meditabor,
Et considerabo vias tuas.
16 Statutis tuis delectabor.
Non obliviscar verba tua.
17 GHIMEL Bene fac servo tuo, ut vivam
Et custodiam verba tua.
18 Aperi oculos meos,
Ut considerem mirabilia legis tuae.
19 Hospes ego sum in terra,
Noli a me abscondere mandata tua.
20 Deficit anima mea,
Desiderans decreta tua omni tempore.
21 Increpasti superbos;
Maledicti qui declinant a mandatis tuis.
22 Aufer a me opprobrium et contemptum,
Quia praescripta tua observo.
23 Etsi considunt principes et contra me loquuntur,
Servus tuus meditatur de statutis tuis.
24 Nam praescripta tua sunt deliciae meae,
Consiliarii mei statuta tua.
25 DALETH Prostrata est in pulvere anima mea:
Redde mihi vitam secundum verbum tuum.
26 Vias meas exposui et exaudisti me:
Doce me statua tua.
27 Via praeceptorum tuorum institue me,
Et meditabor mirabilia tua.
28 Stillat lacrimas anima mea ex maerore:
Erige me secundum verbum tuum.
29 A via erroris arce me,
Et legem tuam largire mihi.
30 Viam veritatis elegi,
Decreta tua proposui mihi.
31 Adhaereo praescriptis tuis:
Domine, noli me confundere.
32 Viam mandatorum tuorum curram,
Cum dilataveris cor meum.
33 HE Ostende mihi, Domine, viam statutorum tuorum,
Et servabo eam ad amussim.
34 Instrue me, ut observem legem tuam,
Et custodiam illam toto corde meo.
35 Deduc me in semita mandatorum tuorum,
Quia ipsa delector.
36 Inclina cor meum in praescripta tua,
Et non in avaritiam.
37 Averte oculos meos, ne videant vanitatem;
Per viam tuam da mihi vitam.
38 Adimple servo tuo promissum tuum,
Quod datum est timentibus te.
39 Aufer opprobrium meum, quod formido,
Quia decreta tua iucunda.
40 Ecce desidero praecepta tua:
Secundum aequitatem tuam tribue mihi vitam.
41 VAU Et veniant super me miserationes tuae, Domine,
Auxilium tuum, secundum promissum tuum.
42 Et respondebo verbum exprobrantibus mihi,
Quia spero in verbis tuis.
43 Noli auferre de ore meo verbum veritatis,
Quia in decretis tuis spero.
44 Et custodiam legem tuam semper,
In saeculum et in sempiternum.
45 Et ambulabo in via spatiosa,
Quia praecepta tua exquiro.
46 Et loquar de praescriptis tuis in conspectu regum,
Et non confundar.
47 Et delectabor mandatis tuis,
Quae diligo.
48 Et attollam manus meas ad mandata tua
Et meditabor statuta tua.
49 ZAIN Memor esto verbi tui servo tuo,
Quo mihi spem dedisti.
50 Hoc est solacium meum in afflictione mea,
Quod eloquium tuum largitur mihi vitam.
51 Superbi insultant mihi vehementer;
A lege tua non declino.
52 Memor sum antiquorum iudiciorum tuorum, Domine,
Et solacium est mihi.
53 Indignatio tenet me propter peccatores,
Qui derelinquunt legem tuam.
54 Carmina facta sunt mihi statuta tua
In loco peregrinationis meae.
55 Memor sum nocte nominis tui, Domine,
Et custodiam legem tuam.
56 Hoc factum est mihi,
Quia praecepta tua servavi.
57 HETH Portionem meam dixi, Domine,
Custodire verba tua.
58 Deprecor faciem tuam toto corde,
Miserere mei secundum promissum tuum.
59 Perpendi vias meas,
Et converti pedes meos ad praescripta tua.
60 Festinavi et non sum cunctatus
Custodire mandata tua.
61 Funes peccatorum circumplexi sunt me:
Legem tuam non sum oblitus.
62 Media nocte surgo ad celebrandum te
De iustis decretis tuis.
63 Amicus sum omnium timentium te
Et custodientium praecepta tua.
64 Gratia tua, Domine, plena est terra;
Statuta tua doce me.
65 TETH Bene fecisti servo tuo,
Domine, secundum verbum tuum.
66 Iudicium et scientiam doce me,
Quia mandatis tuis confido.
67 Priusquam afflictus sum, erravi;
Nunc vero eloquium tuum custodio.
68 Bonus es tu et benefaciens;
Doce me statuta tua.
69 Machinantur fraudes contra me superbi,
Ego toto corde observo praecepta tua.
70 Incrassatum est ut adeps cor eorum;
Ego lege tua delector.
71 Bonum mihi, quod afflictus sum,
Ut discam statuta tua.
72 Melior est mihi lex oris tui,
Quam milia auri et argenti.
73 IOD Manus tuae fecerunt me et formaverunt me;
Instrue me, ut discam mandata tua.
74 Qui timent te, videbunt me et laetabuntur,
Quod in verbum tuum speravi.
75 Scio, Domine, iusta esse decreta tua,
Et iure afflixisti me.
76 Adsit misericordia tua, ut consoletur me,
Secundum promissum quod dedisti servo tuo.
77 Veniant mihi miserationes tuae, ut vivam,
Quia lex tua delectatio mea est.
78 Confundantur superbi, quia immerito affligunt me:
Ego meditabor de praeceptis tuis.
79 Convertantur ad me timentes te,
Et qui curant praescripta tua.
80 Sit cor meum perfectum in statutis tuis,
Ut non confundar.
81 CAPH Deficit desiderio auxilii tui anima mea;
In verbum tuum spero.
82 Deficiunt oculi mei desiderio eloquii tui:
Quando cosolaberis me?
83 Nam, factus sicut uter in fumo,
Statuta tua non sum oblitus.
84 Quot sunt dies servi tui?
Quando facies de persequentibus me iudicium?
85 Foderunt mihi superbi foveas,
Qui non secundum legem tuam agunt.
86 Omnia mandata tua sunt fidelia;
Immerito persequuntur me: adiuva me.
87 Propemodum confecerunt me in terra;
Ego autem non dereliqui praecepta tua.
88 Secundum misericordiam tuam serva me vivum,
Et custodiam praescripta oris tui.
89 LAMED In aeternum, Domine, est verbum tuum
Stabile ut caelum.
90 In generationem et generationem est fidelitas tua:
Condidisti terram, quae permanet.
91 Secundum decreta tua constant omni tempore,
Quia universa serviunt tibi.
92 Nisi lex tua delectatio mea esset,
Iam perissem in afflictione mea.
93 In aeternum non obliviscar praecepta tua,
Quia ipsis dedisti mihi vitam.
94 Tuus sum ego: salvum me fac,
Quoniam praecepta tua quaesivi.
95 Me exspectant peccatores ut perdant me;
Ad praescripta tua attendo.
96 Omnis perfectionis vidi esse terminum:
Latissime patet mandatum tuum.
97 MEM Quam diligo legem tuam, Domine!
Toto die meditatio mea est.
98 Inimicis meis sapientiorem me fecit mandatum tuum,
Quia in aeternum mecum est.
99 Omnibus docentibus me prudentior sum,
Quia de praescriptis tuis meditatio mea est.
100 Senibus intellegentior sum,
Quia praecepta tua observo.
101 Ab omni via mala cohibeo pedes meos,
Ut custodiam verba tua.
102 A decretis tuis non declino,
Quia tu docuisti me.
103 Quam dulcia palato meo eloquia tua!
Super mel sunt ori meo.
104 Praeceptis tuis intellegens fio,
Propterea odi omnem viam iniquitatis.
105 NUN Lucerna pedibus meis verbum tuum,
Et lumen semitae meae.
106 Iuro et statuo
Custodire iusta decreta tua.
107 Afflictus sum vehementer, Domine:
Vivum me serva secundum verbum tuum.
108 Oblationes oris mei accipe, Domine,
Et decreta tua doce me.
109 Vita mea periclitatur semper,
Sed legem tuam non obliviscor.
110 Posuerunt peccatores laqueum mihi,
Sed a praeceptis tuis non aberravi.
111 Hereditas mea praescripta tua in aeternum,
Quia gaudium cordis mei sunt.
112 Inclinavi cor meum ad statuta tua implenda:
Perpetuo, ad amussim.
113 SAMECH Duplices corde odio habeo,
Et diligo legem tuam.
114 Protector meus et clipeus meus es tu:
In verbum tuum spero.
115 Discedite a me maligni,
Et observabo mandata Dei mei.
116 Sustenta me secundum promissum tuum, et vivam;
Noli confundere spem meam.
117 Adiuva me et salvus ero,
Et attendam ad statuta tua semper.
118 Spernis omnes discedentes statutis tuis,
Quia mendax est cogitatio eorum.
119 Scorias reputas omnes peccatores terrae,
Ideo diligo praescripta tua.
120 Horrescit timore tui caro mea,
Et decreta tua timeo.
121 AIN Exercui ius et iustitiam:
Noli me tradere opprimentibus me.
122 Sponde pro servo tuo in bonum,
Ne opprimant me superbi.
123 Oculi mei deficiunt desiderio auxilii tui,
Et iusti eloquii tui.
124 Fac cum servo tuo secundum bonitatem tuam,
Et statuta tua doce me.
125 Servus tuus sum ego, instrue me,
Ut cognoscam praescripta tua.
126 Tempus agendi est Domino:
Violaverunt legem tuam.
127 Ideo diligo mandata tua,
Plus quam aurum et obryzum.
128 Ideo omnia praecepta tua elegi mihi;
Omnem viam falsam odio habeo.
129 PHE Mirabilia sunt praescripta tua,
Ideo observat ea anima mea.
130 Declaratio verborum tuorum illuminat,
Docet inexpertos.
131 Os meum aperio et attraho auram,
Quia mandata tua desidero.
132 Convertere ad me et miserere mei,
Ut soles erga diligentes nomen tuum.
133 Gressus meos dirige secundum eloquium tuum,
Neque ulla dominetur in me nequitia.
134 Libera me ab oppressione hominum,
Et custodiam praecepta tua.
135 Serenum praebe vultum tuum servo tuo,
Et doce me statuta tua.
136 Rivi aquarum fluxerunt de oculis meis,
Quia non custodierunt legem tuam.
137 SADE Iustus es, Domine,
Et rectum iudicium tuum.
138 Cum iustitia imposuisti praescripta tua
Et cum firmitate magna.
139 Consumit me zelus meus,
Quia obliviscuntur verba tua adversarii mei.
140 Probatum est eloquium tuum valde,
Et servus tuus diligit illud.
141 Parvulus sum et contemptus:
Praecepta tua non obliviscor.
142 Iustitia tua est iustitia aeterna,
Et lex tua firma.
143 Angustia et tribulatio venerunt super me,
Mandata tua deliciae meae sunt.
144 Iustitia praescriptorum tuorum aeterna est,
Instrue me et vivam.
145 COPH Clamo ex toto corde meo: exaudi me, Domine;
Statuta tua observo.
146 Clamo ad te; salvum me fac,
Et custodiam praescripta tua.
147 Venio diluculo et auxilium imploro;
Spero in verba tua.
148 Praeveniunt oculi mei vigilias noctis,
Ut mediter eloquium tuum.
149 Vocem meam audi secundum misericordiam tuam, Domine,
Et secundum decretum tuum da mihi vitam.
150 Appropinquant persequentes me inique;
A lege tua longe absunt.
151 Prope es tu, Domine
Et omnia mandata tua fidelia.
152 Pridem cognovi ex praescriptis tuis
Te in aeternum fundasse ea.
153 RES Vide afflictionem meam et eripe me,
Quia legem tuam non sum oblitus.
154 Defende causam meam et redime me;
Secundum eloquium tuum largire mihi vitam.
155 Longe a peccatoribus salus,
Quia statuta tua non curant.
156 Miserationes tuae multae, Domine;
Secundum decreta tua largire mihi vitam.
157 Multi persequuntur me et tribulant me:
A praescriptis tuis non declino.
158 Vidi praevaricantes et taeduit me,
Quia eloquium tuum non custodierunt.
159 Vide, praecepta tua diligo, Domine;
Secundum misericordiam tuam vivum me serva.
160 Verbi tui caput constantia est,
Et aeternum est omne decretum iustitiae tuae.
161 SIN Principes persequuntur me sine causa,
Verba autem tua veretur cor meum.
162 Laetor de eloquiis tuis,
Sicut qui invenit praedam multam.
163 Iniquitatem odio habeo et detestor;
Diligo legem tuam.
164 Septies in die laudem dico tibi
Propter iusta iudicia tua.
165 Pax multa diligentibus legem tuam,
Neque ullum est illis offendiculum.
166 Praestolor auxilium tuum, Domine,
Et facio mandata tua.
167 Custodit anima mea praescripta tua,
Et diligit ea valde.
168 Custodio praecepta et iussa tua,
Quia omnes viae meae in conspectu tuo.
169 TAU Clamor meus ad te veniat, Domine:
Secundum verbum tuum instrue me.
170 Perveniat precatio mea ad te,
Secundum eloquium tuum eripe me.
171 Fundant labia mea hymnum,
Cum docueris me statuta tua.
172 Cantet lingua mea eloquium tuum,
Quia omnia mandata tua sunt iusta.
173 Adsit manus tua, ut adiuvet me,
Quia praecepta tua elegi.
174 Cupio salutem a te, Domine,
Et lex tua delectatio mea est.
175 Vivat anima mea et laudet te,
Et decreta tua adiuvent me.
176 Oberro ut ovis quae periit; quaere servum tuum,
Quia mandata tua non sum oblitus.
CXIX. 1 Canticum ascensionum.
Ad Dominum, cum tribularer, clamavi
Et exaudivit me.
2 Domine, libera animam meam a labio iniquo,
A lingua dolosa.
3 Quid dabit tibi aut quid addet tibi,
Lingua dolosa?
4 Sagittas potentis acutas
Et carbones genistarum.
5 Heu mihi, quod dego in Mosoch,
Habito in tentoriis Cedar!
6 Nimium habitavit anima mea
Cum iis, qui oderunt pacem.
7 Ego pacem cum loquor,
Illi urgent ad bellum.
CXX. 1 Canticum ascensionum.
Attollo oculos meos in montes:
Unde veniet auxilium mihi?
2 Auxilium meum a Domino,
Qui fecit caelum et terram.
3 Non sinet nutare pedem tuum,
Non dormitabit, qui custodit te.
4 Ecce non dormitabit neque dormiet,
Qui custodit Israel.
5 Dominus custodit te,
Dominus protectio tua a latere dextro tuo.
6 Per diem sol non feriet te,
Neque luna per noctem.
7 Dominus custodiet te ab omni malo:
Custodiet animam tuam.
8 Dominus custodiet exitum tuum et introitum tuum,
Et nunc et usque in saeculum.
CXXI. 1 Canticum ascensionum. Davidis.
Laetatus sum, quia dixerunt mihi:
In domum Domini ibimus.
2 Iam consistunt pedes nostri
In portis tuis, Ierusalem,
3 Ierusalem quae aedificata est ut civitas,
In se compacta tota.
4 Illuc ascendunt tribus, tribus Domini,
Secundum legem Israel, ad celebrandum nomen Domini.
5 Illic positae sunt sedes iudicii,
Sedes domus David.
6 Rogate quae ad pacem sunt Ierusalem!
Securi sint qui diligunt te!
7 Sit pax in moenibus tuis,
Securitas in palatiis tuis!
8 Propter fratres meos et sodales meos
Loquar: Pax in te!
9 Propter domum Domini, Dei nostri,
Precabor bona tibi.
CXXII. 1 Canticum ascensionum.
Ad te attollo oculos meos,
Qui habitas in caelis.
2 Ecce, sicut oculi servorum
Ad manus dominorum suorum,
Sicut oculi ancillae
Ad manus dominae suae:
Ita oculi nostri ad Dominum Deum nostrum,
Donec misereatur nostri.
3 Miserere nostri, Domine, miserere nostri,
Quia multum satiati sumus despectione;
4 Multum satiata est anima nostra
Irrisione abundantium, despectione superborum.
CXXIII. 1 Canticum ascensionum. Davidis.
Nisi Dominus fuisset pro nobis,
Dicat iam Israel,
2 Nisi Dominus fuisset pro nobis:
Cum insurgerent homines in nos,
3 Tunc vivos deglutissent nos.
Cum excandesceret furor eorum in nos,
4 Tunc aqua submersisset nos;
Torrens transisset super nos;
5 Tunc transissent super nos aquae tumentes.
6 Benedictus Dominus, qui non dedit nos
In praedam dentibus eorum.
7 Anima nostra sicut avis erepta est
De laqueo venantium:
Laqueus contritus est,
Et nos liberati sumus.
8 Adiutorium nostrum in nomine Domini,
Qui fecit caelum et terram.
CXXIV. 1 Canticum ascensionum.
Qui confidunt in Domino, sunt sicut mons Sion,
Qui non commovetur, qui manet in aeternum.
2 Ierusalem circumdant montes:
Ita Dominus circumdat populum suum,
Et nunc et in aeternum.
3 Neque enim manebit sceptrum impiorum
Super sortem iustorum,
Ne extendant iusti
Ad iniquitatem manus suas.
4 Benefac, Domine, bonis
Et rectis corde.
5 Qui autem declinant in vias suas obliquas,
Abigat eos Dominus cum male agentibus:
Pax super Israel!
CXXV. 1 Canticum ascensionum.
Cum reduceret Dominus captivos Sion,
Fuimus sicut somniantes.
2 Tunc repletum est risu os nostrum,
Et lingua nostra exsultatione.
Tunc dixerunt inter gentes:
Magnifice fecit Dominus cum eis.
3 Magnifice fecit Dominus nobiscum:
Facti sumus laetantes!
4 Verte, Domine, sortem nostram,
Sicut torrentes in terra australi.
5 Qui seminant in lacrimis,
In exsultatione metent.
6 Euntes eunt et plorant,
Semen spargendum portantes:
Venientes venient cum exsultatione,
Portantes manipulos suos.
CXXVI. 1 Canticum ascensionum. Salomonis.
Nisi Dominus aedificaverit domum,
In vanum laborant qui aedificant eam.
Nisi Dominus custodierit civitatem,
In vanum vigilat custos.
2 Vanum est vobis surgere ante lucem,
Sedere in multam noctem,
Qui manducatis panem duri laboris:
Quoniam largitur dilectis suis in somno.
3 Ecce donum Domini sunt filii,
Merces est fructus ventris.
4 Sicut sagittae in manu bellatoris,
Ita filii iuventutis.
5 Beatus vir qui eis implevit pharetram suam:
Non confundentur, cum contenderint cum inimicis in porta.
CXXVII. 1 Canticum ascensionum.
Beatus, quicumque times Dominum,
Qui ambulas in viis eius!
2 Nam laborem manuum tuarum manducabis,
Beatus eris et bene tibi erit.
3 Uxor tua sicut vitis fructifera
In penetralibus domus tuae,
Filii tui ut surculi olivarum
Circa mensam tuam.
4 Ecce sic benedicitur viro,
Qui timet Dominum!
5 Benedicat tibi Dominus ex Sion,
Ut videas prosperitatem Ierusalem omnibus diebus vitae tuae;
6 Ut videas filios filiorum tuorum:
Pax super Israel!
CXXVIII. 1 Canticum ascensionum.
Multum oppugnaverunt me a iuventute mea,
Dicat nunc Israel:
2 Multum oppugnaverunt me a iuventute mea,
Sed non devicerunt me.
3 Supra dorsum meum araverunt aratores,
Longos duxerunt sulcos suos.
4 Dominus autem iustus
Concidit funes impiorum.
5 Confundantur et cedant retro
Omnes qui oderunt Sion.
6 Similes fiant gramini tectorum,
Quod, prius quam evellatur, arescit;
7 Quo non implet manum suam, qui metit,
Nec sinum suum, qui manipulos colligit.
8 Nec dicunt qui praetereunt:
Benedictio Domini super vos!
Benedicimus vobis in nomine Domini.
CXXIX. 1 Canticum ascensionum.
De profundis clamo ad te, Domine,
2 Domine, audi vocem meam!
Fiant aures tuae intentae
Ad vocem obsecrationis meae.
3 Si delictorum memoriam servaveris, Domine,
Domine, quis sustinebit?
4 Sed penes te est peccatorum venia,
Ut cum reverentia serviatur tibi.
5 Spero in Dominum,
Sperat anima mea in verbum eius;
Exspectat 6 anima mea Dominum,
Magis quam custodes auroram.
Magis quam custodes auroram,
7 Exspectet Israel Dominum,
Qui penes Dominum misericordia
Et copiosa penes eum redemptio:
8 Et ipse redimet Israel
Ex omnibus iniquitatibus eius.
CXXX. 1 Canticum ascensionum. Davidis.
Domine, non superbit cor meum,
Neque extolluntur oculi mei,
Nec prosequor res grandes
Aut altiores me ipso.
2 Immo composui et pacavi
Animam meam,
Sicut parvulus in gremio matris suae:
Sicut parvulus, ita in me est anima mea.
3 Spera, Israel, in Domino,
Et nunc et usque in saeculum.
CXXXI. 1 Canticum ascensionum.
Memento, Domine, in gratiam David
Omnis sollicitudinis eius:
2 Quomodo iuraverit Domino,
Votum voverit Potenti Iacob:
3 Non intrabo in habitaculum domus meae,
Non ascendam in stratum lecti mei,
4 Non concedam somnum oculis meis,
Palpebris meis quietem,
5 Donec invenero locum Domino,
Habitationem Potenti Iacob.
6 Ecce, audivimus de illa in Ephrata;
Invenimus eam in campis Iaar.
7 Intremus in habitationem eius,
Procidamus ante scabellum pedum eius.
8 Surge, Domine, in locum quietis tuae,
Tu et arca maiestatis tuae.
9 Sacerdotes tui induant iustitiam,
Et sancti tui exsultantes exsultent.
10 Propter David, servum tuum,
Noli repellere faciem uncti tui.
11 Iuravit Dominus David
Promissum firmum a quo non recedet:
Subolem generis tui
Ponam super solium tuum.
12 Si custodierint filii tui pactum meum,
Et praecepta quae docebo eos,
Etiam filii eorum in sempiternum
Sedebunt super solium tuum.
13 Nam Dominus elegit Sion,
Eam optavit sedem sibi:
14 Haec est requies mea in sempiternum,
Hic habitabo, quoniam optavi eam.
15 Victui eius benedicens benedicam,
Pauperes eius saturabo pane.
16 Sacerdotes eius induam salute,
Et sancti eius exsultantes exsultabunt.
17 Illic David suscitabo cornu,
Parabo lucernam uncto meo.
18 Inimicos eius induam confusione,
Super ipsum autem fulgebit diadema meum.
CXXXII. 1 Canticum ascensionum. Davidis.
Ecce quam bonum et quam iucundum,
Habitare fratres in unum:
2 Sicut oleum optimum in capite,
Quod defluit in barbam, barbam Aaron,
Quod defluit in oram vestimenti eius;
3 Sicut ros Hermon,
Qui descendit super montem Sion:
Nam illic largitur Dominus benedictionem,
Vitam usque in saeculum.
CXXXIII. 1 Canticum ascensionum.
Ecce benedicite Domino,
Omnes servi Domini;
Qui statis in domo Domini
Horis nocturnis.
2 Extollite manus vestras ad sancta
Et benedicite Domino.
3 Ex Sion benedicat tibi Dominus,
Qui fecit caelum et terram.
CXXXIV. 1 Alleluia.
Laudate nomen Domini;
Laudate, servi Domini,
2 Qui statis in domo Domini,
In atriis domus Dei nostri.
3 Laudate Dominum, quia bonus Dominus;
Psallite nomini eius, quoniam suave.
4 Nam Iacob elegit sibi Dominus,
Israel in peculium suum.
5 Novi equidem hoc: magnus est Dominus,
Et Dominator noster prae omnibus diis.
6 Quaecumque vult Dominus, facit in caelo et in terra,
In mari et in omnibus profundis aquarum.
7 Adducit nubes ab extremo terrae,
Fulguribus pluviam facit,
Promit ventum de receptaculis suis.
8 Percussit primogenita Aegypti,
Homines aeque ac pecora.
9 Edidit signa et portenta in te, Aegypte,
In Pharaonem et in omnes servos eius.
10 Percussit gentes multas
Et occidit reges potentes:
11 Sehon, regem Amorrhaeorum, et Og, regem Basan,
Et omnes reges Chanaan,
12 Et dedit terram eorum in possessionem,
In possessionem Israel, populo suo.
13 Domine, nomen tuum in aeternum manet,
Domine, memoria tua in generationem et generationem.
14 Nam Dominus tuetur populum suum,
Et servorum suorum miseretur.
15 Idola gentium argentum et aurum,
Opera manuum hominum:
16 Os habent, et non loquuntur;
Oculos habent, et non vident;
17 Aures habent, et non audiunt;
Et non est halitus in ore eorum.
18 Similes illis fiunt, qui faciunt ea,
Omnis qui confidit in eis.
19 Domus Israel, benedicite Domino;
Domus Aaron, benedicite Domino.
20 Domus Levi, benedicite Domino;
Qui colitis Dominum, benedicite Domino.
21 Benedictus Dominus ex Sion,
Qui habitat in Ierusalem.
CXXXV. 1 Alleluia.
Laudate Dominum, quoniam bonus,
Quoniam in aeternum misericordia eius.
2 Laudate Deum deorum,
Quoniam in aeternum misericordia eius.
3 Laudate Dominum dominorum,
Quoniam in aeternum misericordia eius.
4 Qui fecit mirabilia magna solus,
Quoniam in aeternum misericordia eius.
5 Qui fecit caelos cum sapientia,
Quoniam in aeternum misericordia eius.
6 Qui extendit terram super aquas,
Quoniam in aeternum misericordia eius:
7 Qui fecit lumina magna,
Quoniam in aeternum misericordia eius:
8 Solem, ut praesit diei,
Quoniam in aeternum misericordia eius,
9 Lunam et stellas, ut praesint nocti,
Quoniam in aeternum misericordia eius.
10 Qui percussit Aegyptios in primogenitis eorum,
Quoniam in aeternum misericordia eius.
11 Et eduxit Israel e medio eorum,
Quoniam in aeternum misericordia eius,
12 Manu potenti et bracchio extento,
Quoniam in aeternum misericordia eius.
13 Qui divisit Mare Rubrum in partes,
Quoniam in aeternum misericordia eius.
14 Et traduxit Israel per medium eius,
Quoniam in aeternum misericordia eius.
15 Et detrusit Pharaonem et exercitum eius in Mare Rubrum,
Quoniam in aeternum misericordia eius.
16 Qui duxit populum suum per desertum,
Quoniam in aeternum misericordia eius.
17 Qui percussit reges magnos,
Quoniam in aeternum misericordia eius.
18 Et occidit reges potentes,
Quoniam in aeternum misericordia eius:
19 Sehon, regem Amorrhaeorum,
Quoniam in aeternum misericordia eius,
20 Et Og, regem Basan,
Quoniam in aeternum misericordia eius.
21 Et dedit terram eorum in possessionem,
Quoniam in aeternum misericordia eius,
22 In possessionem Israel, servo suo,
Quoniam in aeternum misericordia eius.
23 Qui in humilitate nostra recordatus est nostri,
Quoniam in aeternum misericordia eius.
24 Et liberavit nos ab inimicis nostris,
Quoniam in aeternum misericordia eius.
25 Qui dat escam omni carni,
Quoniam in aeternum misericordia eius.
26 Laudate Deum caeli,
Quoniam in aeternum misericordia eius.
CXXXVI. 1 Ad flumina Babylonis, illic sedimus et flevimus,
Cum recordaremur Sion.
2 In salicibus terrae illius
Suspendimus citharas nostras.
3 Nam illic, qui abduxerant nos, rogaverunt a nobis cantica,
Et qui affligebant nos, laetitiam:
Cantate nobis ex canticis Sion!
4 Quomodo cantabimus canticum Domini
In terra aliena?
5 Si oblitus ero tui, Ierusalem,
Oblivioni detur dextera mea!
6 Adhaereat lingua mea faucibus meis,
Si non meminero tui,
Si non posuero Ierusalem
Super omnem laetitiam meam.
7 Recordare, Domine, contra filios Edom
Diem Ierusalem,
Qui dixerunt: Evertite, evertite
Ipsa fundamenta in ea!
8 Filia Babylonis vastatrix,
Beatus qui rependet tibi
Mala quae intulisti nobis!
9 Beatus qui apprehendet et allidet
Parvulos tuos ad petram!
CXXXVII. 1 Davidis.
Celebrabo te, Domine, ex toto corde meo,
Quia audisti verba oris mei:
In conspectu Angelorum psallam tibi,
2 Prosternam me ad templum sanctum tuum,
Et celebrabo nomen tuum
Propter bonitatem et fidem tuam,
Quia magnum fecisti super omnia
Nomen tuum et promissum tuum.
3 Quando te invocavi, exaudisti me,
Multiplicasti in anima mea robur.
4 Celebrabunt te, Domine, omnes reges terrae,
Cum audierunt verba oris tui;
5 Et cantabunt vias Domini:
Vere, magna est gloria Domini.
6 Vere excelsus est Dominus, et humilem respicit,
Superbum autem e longinquo contuetur.
7 Si ambulo in medio tribulationis, vivum me servas,
Contra iram inimicorum meorum extendis manum tuam,
Salvum me facit dextera tua.
8 Dominus pro me perficiet coepta.
Domine, bonitas tua in aeternum manet;
Ne dereliqueris opus manuum tuarum.
CXXXVIII. 1 Magistro chori. Davidis. Psalmus.
Domine, scrutaris me et novisti,
2 Tu novisti me, cum sedeo et cum surgo.
Intellegis cogitationes meas e longinquo;
3 Cum ambulo et cum recumbo, tu perspicis,
Et ad omnes vias meas advertis.
4 Cum verbum nondum est super linguam meam:
Ecce, Domine, iam nosti totum.
5 A tergo et a fronte complecteris me,
Et ponis super me manum tuam.
6 Nimis mirabilis est mihi scientia haec,
Sublimis: non capio eam.
7 Quo abeam procul a spiritu tuo?
Et quo a facie tua fugiam?
8 Si ascendam in caelum, illic es;
Si apud inferos me sternam, ades.
9 Si sumam pennas aurorae,
Si habitem in termino maris:
10 Etiam illic manus tua ducet me,
Et tenebit me dextera tua.
11 Si dicam: Tenebrae saltem operient me,
Et nox instar lucis circumdabit me:
12 Ipsae tenebrae non erunt obscurae tibi,
Et nox sicut dies lucebit:
Caligo est tibi sicut lux.
13 Tu enim formasti renes meos,
Texuisti me in utero matris meae.
14 Laudo te, quod tam mirifice factus sum,
Quod mirabilia sunt opera tua.
Et animam meam novisti perfecte,
15 Non latuit te substantia mea,
Quando in occulto formabar,
Quando texebar in profundis terrae.
16 Actus meos viderunt oculi tui,
Et in libro tuo scripti sunt omnes;
Dies sunt definiti, priusquam esset vel unus ex eis.
17 Mihi autem quam ardua sunt consilia tua, Deus,
Quam ingens summa eorum!
18 Si dinumerem ea, plura sunt quam arena;
Si pervenerim ad finem, adhuc sum tecum.
19 Utinam occidas impium, Deus,
Et viri sanguinum recedant a me!
20 Nam rebellant contra te dolose,
Perfide se efferunt hostes tui.
21 Nonne, qui oderunt te, Domine, eos odio habeo,
Qui insurgunt in te, sunt mihi taedio?
22 Perfecto odio odi eos;
Inimici facti sunt mihi.
23 Scrutare me, Deus, et cognosce cor meum;
Proba me, et cognosce sensa mea,
24 Et vide, num via prava incedam,
Et deduc me via antiqua.
CXXXIX. 1 Magistro chori. Psalmus. Davidis.
2 Eripe me, Domine, ab homine malo,
A viro violento custodi me:
3 Ab iis qui cogitant mala in corde,
Omni die excitant lites,
4 Acuunt linguas suas ut serpens:
Venenum aspidum sub labiis eorum.
5 Salva me, Domine, a manibus iniqui,
A viro violento custodi me:
Qui cogitant evertere gressus meos,
6 Superbi abscondunt laqueum mihi,
Et funes extendunt ut rete,
Iuxta viam tendiculas collocant mihi.
7 Dico Domino: Deus meus es tu;
Ausculta, Domine, vocem obsecrationis meae.
8 Domine, Deus, potens auxilium meum!
Tegis caput meum die pugnae.
9 Ne concesseris, Domine, desideria iniqui,
Noli implere consilia eius.
Extollunt 10 caput qui me circumdant:
Malitia labiorum eorum obruat eos.
11 Pluat super eos carbones ignitos;
In foveam deiciat eos, ne resurgant.
12 Vir linguae malae non durabit in terra;
Virum violentum repente capient mala.
13 Novi Dominum ius reddere egeno,
Iustitiam pauperibus.
14 Profecto iusti celebrabunt nomen tuum,
Recti habitabunt in conspectu tuo.
CXL. 1 Psalmus. Davidis.
Domine, clamo ad te: cito succurre mihi;
Ausculta vocem meam, cum ad te clamo.
2 Dirigatur ad te oratio mea sicut incensum,
Elatio manuum mearum ut sacrificium verpertinum.
3 Pone, Domine, custodiam ad os meum,
Excubias ad ostium labiorum meorum.
4 Ne inclinaveris cor meum ad rem malam,
Ad impie patranda facinora;
Neque cum viris iniqua agentibus
Vescar unquam lautis cibis eorum.
5 Percutiat me iustus: haec pietas est;
Increpet me: oleum est capitis,
Quod non recusabit caput meum,
Sed semper orabo sub malis eorum.
6 Demissi sunt iuxta petram principes eorum,
Et audierunt, quam lenia essent verba mea.
7 Ut cum terram quis sulcat et findit,
Sparsa sunt ossa eorum ad fauces inferni.
8 Nam ad te, Domine Deus, convertuntur oculi mei;
Ad te confugio: ne perdideris animam meam.
9 Custodi me a laqueo, quem posuerunt mihi,
Et a tendiculis agentium iniqua.
10 Cadant in retia sua impii simul,
Dum ego salvus evadam.
CXLI. 1 Maskil. Davidis, cum esset in caverna. Precatio.
2 Voce magna ad Dominum clamo,
Voce magna Dominum obsecro.
3 Effundo coram eo sollicitudinem meam,
Angustiam meam coram ipso pando.
4 Cum anxiatur in me spiritus meus,
Tu novisti viam meam.
In via qua incedo,
Absconderunt laqueum mihi.
5 Respicio ad dextram et video,
Et non est, qui de me curet.
Non est, quo fugiam,
Non est, qui prospiciat vitae meae.
6 Clamo ad te, Domine;
Dico: Tu es refugium meum,
Portio mea in terra viventium.
7 Attende ad clamorem meum,
Quia miser factus sum valde.
Eripe me a persequentibus me,
Quia me fortiores sunt.
8 De carcere educ me,
Ut gratias agam nomini tuo.
Iusti circumdabunt me,
Cum bene feceris mihi.
CXLII. 1 Psalmus. Davidis.
Domine, audi orationem meam,
Percipe obsecrationem meam pro fidelitate tua,
Exaudi me pro tua iustitia.
2 Ne vocaveris in iudicium servum tuum,
Quia nemo vivens iustus est coram te.
3 Nam inimicus persequitur animam meam:
Prostravit in terram vitam meam,
Collocavit me in tenebris sicut pridem defunctos.
4 Et defecit in me spiritus meus;
Intra me obriguit cor meum.
5 Memini dierum antiquorum,
Meditor de omnibus operibus tuis,
Facta manuum tuarum perpendo.
6 Expando manus meas ad te;
Anima mea, ut terra arida, te sitit.
7 Velociter exaudi me, Domine:
Nam deficit spiritus meus.
Noli abscondere faciem tuam a me,
Ne similis fiam descendentibus in foveam.
8 Fac cito percipiam gratiam tuam,
Quia in te confido.
Notum fac mihi, qua via incedam,
Quia ad te attollo animam meam,
9 Eripe me de inimicis meis, Domine:
In te spero.
10 Doce me facere voluntatem tuam,
Quia tu es Deus meus.
Spiritus tuus bonus est:
Ducat me in terra plana.
11 Propter nomen tuum, Domine, vivum me serva;
Pro clementia tua educ de angustiis animam meam.
Et pro gratia tua destrue inimicos meos,
Et perde omnes qui tribulant animam meam:
Nam ego sum servus tuus.
CXLIII. 1 Davidis.
Benedictus Dominus, Petra mea,
Qui docet manus meas proelium, digitos meos bellum,
2 Misericordia mea et arx mea,
Praesidium meum et liberator meus,
Clipeus meus et refugium meum,
Qui subdit populos mihi.
3 Domine, quid est homo, quod curas de eo,
Filius hominis, quod de eo cogitas?
4 Homo similis est flatui aurae,
Dies eius umbrae, quae transit.
5 Domine, inclina caelos tuos et descende,
Tange montes et fumabunt;
6 Fulmina fulmen et disperge eos,
Emitte sagittas tuas et conturba eos;
7 Porrige manum tuam de alto,
Eripe me et libera me ex aquis multis, e manu alienigenarum.
8 Quorum os mendacium loquitur
Et dextera iurat falsum.
9 Deus, canticum novum cantabo tibi,
Psalterio decachordo psallam tibi,
10 Qui das victoriam regibus,
Qui eripuisti David, servam tuum.
A gladio malo 11 eripe me,
Et libera me e manu alienigenarum,
Quorum os mendacium loquitur,
Et dextera iurat falsum.
12 Filii nostri similes sint plantis,
Crescentes in adulescentia sua;
Filiae nostrae quasi columnae angulares,
Sculptae ut columnae templi.
13 Horrea nostra sint plena,
Copiosa omnibus fructibus;
Oves nostrae, milies fecundae,
In myriadas augeantur in campis nostris;
14 Iumenta nostra sint onusta.
Ne sit ruptura moenium aut exsilium,
Neve planctus in plateis nostris.
15 Beatus populus cui sunt talia;
Beatus populus, cuius Deus est Dominus.
CXLIV. 1 Laudes. Davidis.
Praedicabo te, Deus meus, rex;
Et benedicam nomini tuo in saeculum saeculi,
2 Omni die benedicam tibi,
Et laudabo nomen tuum in saeculum saeculi.
3 Magnus est Dominus et laudabilis valde,
Neque explorari potest magnitudo eius.
4 Generatio generationi praedicat opera tua,
Et annuntiant potentiam tuam.
5 Gloriam magnificam maiestatis tuae loquuntur,
Et mirabilia tua pervulgant.
6 Et potentiam terribilium operum tuorum dicunt,
Et magnitudinem tuam enarrant.
7 Laudem magnae bonitatis tuae proclamant,
Et de iustitia tua exsultant.
8 Clemens et misericors est Dominus,
Tardus ad iram et gratiae multae.
9 Bonus est Dominus universis,
Et misericors erga omnia opera sua.
10 Celebrent te, Domine, omnia opera tua,
Et sancti tui benedicant tibi.
11 Gloriam regni tui dicant,
Et potentiam tuam loquantur,
12 Ut notam faciant filiis hominum potentiam tuam
Et gloriam magnifici regni tui.
13 Regnum tuum regnum omnium saeculorum,
Et dominatio tua manet per universas generationes.
Fidelis Dominus in omnibus operibus suis,
Et sanctus in omnibus operibus suis.
14 Dominus sustinet omnes qui cadunt,
Et erigit omnes depressos.
15 Oculi omnium in te sperant,
Et tu das illis escam tempore suo.
16 Tu aperis manum tuam,
Et satias cum benevolentia omne vivens.
17 Iustus est Dominus in omnibus viis suis,
Et sanctus in omnibus operibus suis.
18 Prope est Dominus omnibus invocantibus eum,
Omnibus invocantibus eum sincere.
19 Voluntatem timentium se faciet,
Et clamorem eorum audiet, et salvabit eos.
20 Custodit Dominus omnes qui diligunt eum
Et omnes impios disperdet.
21 Laudem Domini loquatur os meum,
Et omnis caro benedicat nomini sancto eius in saeculum saeculi.
CXLV. 1 Alleluia.
Lauda, anima mea, Dominum;
2 Laudabo Dominum in vita mea;
Psallam Deo meo quamdiu ero.
3 Nolite confidere in principibus,
In homine, per quem non est salus.
4 Cum exierit spiritus eius, revertetur in terram suam;
Tunc peribunt omnia consilia eius.
5 Beatus, cuius adiutor est Deus Iacob,
Cuius spes in Domino, Deo suo.
6 Qui fecit caelum et terram,
Mare, et omnia quae in eis sunt,
Qui servat fidem in aeternum,
7 Reddit ius oppressis,
Panem dat esurientibus.
Dominus solvit captivos,
8 Dominus aperit oculos caecorum.
Dominus erigit curvatos,
Dominus diligit iustos.
9 Dominus custodit peregrinos,
Pupillum et viduam sustentat,
Viam autem peccatorum perturbat.
10 Regnabit Dominus in aeternum,
Deus tuus, Sion, in generationem et generationem, Alleluia.
CXLVI. 1 Alleluia.
Laudate Dominum, quia bonus est,
Psallite Deo nostro, quia suavis est:
Decet eum laudatio.
2 Aedificat Ierusalem Dominus,
Dispersos Israel congregat;
3 Ipse sanat fractos corde,
Et alligat vulnera eorum.
4 Definit numerum stellarum,
Singulas nomine vocat.
5 Magnus Dominus noster et viribus potens,
Sapientiae eius non est mensura.
6 Sublevat humiles Dominus;
Impios deprimit usque ad terram.
7 Cantate Domino cum gratiarum actione,
Psallite cithara Deo nostro,
8 Qui caelum operit nubibus,
Qui pluviam terrae parat;
Qui producit in montibus gramen,
Et herbam, ut serviat homini;
9 Qui dat iumentis escam eorum,
Pullis corvorum, qui clamant ad eum.
10 Non robur equi delectat eum,
Nec crura viri placent ei.
11 Placent Domino, qui timent eum,
Qui fidunt in bonitate eius.
CXLVII. 12 Lauda, Ierusalem, Dominum,
Lauda Deum tuum, Sion,
13 Quod firmavit seras portarum tuarum,
Benedixit filiis tuis in te.
14 Composuit fines tuos in pace,
Medulla tritici satiat te.
15 Emittit eloquium suum in terram,
Velociter currit verbum eius.
16 Dat nivem sicut lanam,
Pruinam sicut cinerem spargit.
17 Proicit glaciem suam ut frustula panis;
Coram frigore eius aquae rigescunt.
18 Emittit verbum suum et liquefacit eas;
Flare iubet ventum suum et fluunt aquae.
19 Annuntiavit verbum suum Iacob,
Statuta et praecepta sua Israel.
20 Non fecit ita ulli nationi:
Praecepta sua non manifestavit eis. Alleluia.
CXLVIII. 1 Alleluia.
Laudate Domino de caelis,
Laudate eum in excelsis.
2 Laudate eum, omnes Angeli eius,
Laudate eum, omnes exercitus eius.
3 Laudate eum, sol et luna,
Laudate eum, omnes stellae lucentes.
4 Laudate eum, caeli caelorum,
Et aquae quae super caelos sunt:
5 Laudent nomen Domini,
Nam ipse iussit et creata sunt,
6 Et statuit ea in aeternum, in saeculum:
Praeceptum dedit, quod non transibit.
7 Laudate Dominum de terra,
Cete et omnia profunda maris,
8 Ignis et grando, nix et nebula,
Ventus procellae, qui facit verbum eius,
9 Montes et omnes colles,
Arbores frugiferae et omnes cedri,
10 Ferae et omnia iumenta,
Reptilia et volucres pennatae,
11 Reges terrae et omnes populi,
Principes et omnes iudices terrae,
12 Iuvenes et etiam virgines,
Senes, una cum pueris:
13 Laudent nomen Domini,
Quia excelsum est nomen eius solius;
Maiestas eius superat terram et caelum,
14 Et altum tribuit cornu populo suo.
Laus est omnibus sanctis eius,
Filiis Israel, populo qui propinquus est ei. Alleluia.
CXLIX. 1 Alleluia.
Cantate Dominim canticum novum;
Laus eius sonet in coetu sanctorum.
2 Laetetur Israel de factore suo,
Filii Sion exsultent de rege suo.
3 Laudent nomen eius choro,
Tympano et cithara psallant ei,
4 Quia Dominus diligit populum suum,
Et humiles victoria ornat.
5 Exsultent sancti de gloria,
Laetentur in cubilibus suis.
6 Praeconia Dei sint in gutture eorum,
Et gladii ancipites in manibus eorum:
7 Ut faciant vindictam in gentibus,
Castigationes in populis;
8 Ut alligent reges eorum compedibus,
Et nobiles eorum manicis ferreis;
9 Ut faciant de eis iudicium praestitutum:
Gloria haec est omnibus sanctis eius. Alleluia.
CL. 1 Alleluia.
Laudate Dominum in sanctuario eius,
Laudate eum in augusto firmamento eius.
2 Laudate eum propter grandia opera eius,
Laudate eum propter summam maiestatem eius.
3 Laudate eum clangore tubae,
Laudate eum psalterio et cithara.
4 Laudate eum tympano et choro,
Laudate eum chordis et organo.
5 Laudate eum cymbalis sonoris,
Laudate eum cymbalis crepitantibus:
6 Omne quod spirat, laudet Dominum! Alleluia.